علم و تکنولوژی و صنعت و تولید تعاریفی استاندارد دارند. بازیافت و صنعت بازیافت نیز تعریف استانداردی دارند.
صنعت که یکی از بخش‌های اقتصادی اسد در بخش تولید مواد اولیه‌ای را به محصول دیگری تبدیل می‌کند. بر این فرایند صنعتی مجموعه‌ای از استانداردها و قوانین حاکمیت دارد.
ورودی صنعت بازیافت در حقیقت پسماند است. پسماند همان کالاهایی هستند که توسط صنایع تولیدی تولید شده و به عنوان ورودی صنعت بازیافت هستند.
بنابراین این مواد اولیه نیز باید از طرق استاندارد و قانونی به محصولات دیگری تبدیل شوند . این صنعت یک ویژگی خاص دارد و آنهم کمک به محیط زیست است.
نگاهی به وضعیت جمع آوری پسماند پلاستیک در کشور حقایق تلخی را روشن می کند . همه از آن آگاهند و هر روز با آن مواجه می شوند . هرکس از زاویه دید خود به آن توجه می‌کند:
کودکان کار
اتباع بیگانه
فقر
مافیا
بهداشت محیط
و…
اما با تاسف باید گفت موضوعی که هم به صنعت و هم اقتصاد و اشتغال کمک بسیار زیادی می نماید به روش زیر پله ای اداره می شود.
بدون اعمال حاکمیت قانونی و استاندارد
بدون دلسوزی واقعی و اثر بخش در خصوص مسائل انسانی از سوی دستگاه‌ها و نهادهای حاکمیتی
بدون نگاه جامع به این ثروت کثیف ولی با ارزش.
هر فرایندی که تحت حاکمیت قانون و استاندارد نباشد زیر پله‌ای است و مستقیما به کسب و کارهایی که با قانون و استاندارد کار می کنند ضربه می زند . چند دهه باید از این موضوع بگذرد تا تصمیم صحیح و مبتنی بر منافع مردم برای آن اتخاذ و اجرا شود؟
در حالیکه سازمان بزرگ مدیریت پسماند وجود دارد و میلیاردها تومان روزانه صرف جمع آوری ذباله می شود. تا زمانی که جمع آوری پسماند پلاستیک با این وضعیت ادامه پیدا کند، آیا یک واحد صنعتی قانونی و استاندارد می تواند روی ورودی موادش به صورت پایدار برنامه ریزی کند؟
سالها قبل توسط مجله روش پیشنهادی به سازمان بورس پیشنهاد شد که ذباله بعنوان یک کالا از طریق بورس به متقاضیان برای تفکیک و بازیافت ارایه شود… اما این موضوع بنظر کلا کثیف است.
