22 مه 2023 -توسط بنجامین کسلر، دانشگاه جورج میسون -اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
با در نظر گرفتن تأثیر مخرب آن، اقتصاد اشتراکی ادعاهای مشکوکی نسبتاً کوچکی را برای خود مطرح می کند که از نام خود شروع می شود. شرکت‌هایی مانند Uber و Airbnb مدعی هستند که پلتفرم‌هایی را برای اشتراک‌گذاری ارزش از منابع کم استفاده، مانند خودروهایی که در غیر این صورت در گاراژ پارک می‌شوند، فراهم می‌کنند. اما آنها همچنین به تقریباً هر کسی اجازه می‌دهند در صنایع (مهمان‌نوازی و حمل‌ونقل) که معمولاً موانع ورود بسیار بالایی دارند، رقابت کنند.
در نتیجه، جوامع اکنون در حال بحث هستند که آیا اقتصاد اشتراک گذاری عادلانه بازی می کند یا خیر. آیا این پلتفرم‌ها باید مانند بازیگران مستقر در صنایع مربوطه در نظر گرفته شوند – و تنظیم شوند، یا مدل کسب‌وکار مبتنی بر اشتراک‌گذاری آنها را معاف می‌کند؟
به گفته برد گرین‌وود، استاد سیستم‌های اطلاعاتی و مدیریت عملیات در دانشکده بازرگانی دانشگاه جورج میسون، عموم مردم هنوز در تلاش هستند تا با این سؤالات پیچیده برخورد کنند. او می‌گوید: «مردم اقتصاد اشتراک‌گذاری را خوب یا بد می‌دانند، چه به‌طور کلی یا به استناد شرکت‌های منفرد. اما این یک رویکرد بی‌نقص است».
یک تحلیل دقیق‌تر و کمتر ساده‌تر با بررسی این ادعای بنیادی اقتصاد اشتراک‌گذاری شروع می‌شود که تنها کاری که این اقتصاد انجام می‌دهد باز کردن ارزش از منابع موجود است. مقاله اخیر گرین‌وود در مدیریت عملیات تولید و خدمات (که توسط جینگ گونگ از دانشگاه ویرجینیا و ییپینگ سانگ از دانشگاه فودان نوشته شده است) شواهدی را پیدا می‌کند که با این ادعا مخالفت می‌کنند – حداقل در مورد اوبر.
تحقیقات گرین‌وود نشان می‌دهد که به‌جای استفاده‌ی خوب از منابع غیرفعال، اقتصاد اشتراک‌گذاری می‌تواند افراد را تشویق کند تا مانند کارآفرینان، سرمایه‌گذاری در تجهیزات گران‌قیمت (در این مورد، خودروهای جدید) مورد نیاز برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار داشته باشند.
گرین‌وود و همکارانش از داده‌های ثبت خودرو از 14 شهر بزرگ در چین – بزرگترین بازار خودروهای جدید در جهان – برای سنجش اثرات اقتصادی عرضه مرحله‌ای اوبر در سال‌های 2010-2015 استفاده کردند.
در سه ماه پس از معرفی اوبر به یک منطقه شهری (یا “شهر در سطح استان”، اصطلاح رسمی دولت چین)، ثبت نام خودروهای جدید به طور متوسط 11 تا 12 درصد در آن منطقه افزایش یافت. در طول دوره 12 ماهه پس از ورود، ثبت نام ها همچنان در حال افزایش است که ظاهراً منعکس کننده تأثیرات شبکه اوبر در منطقه است.
علاوه بر این، محققان دریافتند که افزایش فروش پس از اوبر بیشتر بر وسایل نقلیه کوچک‌تر و کم‌مصرف‌تر تأثیر می‌گذارد – نوعی که برای یک راننده کارآفرین اوبر جذاب است. همانطور که گرین وود مشاهده می کند، “مردم بیرون نمی روند و یک Chevy Silverado نمی خرند تا برای Uber رانندگی کنند. قیمت سوخت بزرگترین هزینه متغیر شماست.” همچنین، افزایش فروش به طور نامتناسبی از افراد جوان و مسن تر به جای خریداران 35 تا 44 ساله ناشی می شود. این با این تصور مطابقت دارد که گروه‌های سنی تحت فشار مالی بیشتر به سمت اوبر حرکت می‌کنند.
در مجموع، شواهد گرین‌وود از این نظریه منحرف می‌شود که برنامه‌های سواری شراکتی، فروش خودرو را با قادر ساختن موجودی خودروهای موجود برای جذب تقاضای اضافی محلی، جذب می‌کنند. با گسترش این امر ، احتمالاً این ادعا را ایجاد می کند که اختلال در بازار ناشی از اقتصاد اشتراکی ریشه در نوآوری دارد و نه آربیتراژ نظارتی.
گرین وود تاکید می کند که این تنها یک مطالعه با بازه زمانی محدود است. این در چین است و با تغییر کوتاه مدت در خرید خودرو شروع می شود.
از سوی دیگر، او به تحقیقات دیگران اشاره می کند که اثرات اقتصادی تقریبا مشابهی را در زمینه های دیگر نشان می دهد. “وقتی Airbnb وارد مکانی می شود، در واقع شکایات را کاهش می دهد، و به نظر می رسد دلیل آن این است که دارایی های بیشتری خالی از سکنه هستند – آنها توسط اجاره دهندگان حرفه ای خریداری می شوند. این نیز شاید توضیح دهد که چرا Airbnb تمایل به افزایش اجاره بها دارد. املاک خریداری شده برای Airbnb از عرضه مسکن کسر می شود، که قیمت ها را برای مستاجران افزایش می دهد.”
گرین‌وود با فرض برخی تعمیم‌پذیری‌ها برای نتایج خود، چند راه را می‌بیند که در آنها به بحث‌های جاری درباره اقتصاد اشتراک‌گذاری مربوط می‌شود. اول، آنها ممکن است در مورد اختلافات در مورد اینکه آیا کارگران اقتصاد گیگ مانند رانندگان اوبر باید کارمند یا پیمانکار مستقل در نظر گرفته شوند (وزارت کار ایالات متحده در حال حاضر موضع مصالحه ای اتخاذ می کند) همسو باشند.
گرین‌وود می‌گوید: «کارمندان IP و نیروی کار را می‌آورند – همین. در مورد اوبر، رانندگان در واقع روی زیرساخت‌های خود سرمایه‌گذاری می‌کنند که مالک و اداره می‌کنند و برچسب «پیمانکار» را بالقوه نزدیک‌تر می‌کنند.
دوم، نتایج گرین‌وود می‌تواند به سیاست‌گذاران کمک کند تا زمین بازی را برای متصدیان فعلی و اخلالگران در اقتصاد به اشتراک بگذارند. تا جایی که به نظر می رسد رانندگان اوبر درگیر آربیتراژ نظارتی هستند، استناد این شرکت به نوآوری باید قدرت خود را به عنوان یک جذابیت در برابر نظارت دولت از دست بدهد.
در این مقاله آمده است: “تغییرات قابل تاملی در مقررات تاکسی و خدمات مجاز لیور”.
درک اینکه چگونه اپلیکیشن‌های سواری بر خرید خودرو تاثیر می‌گذارند می‌تواند به سیاست‌گذاران کمک کند تا مزایا و معایب را برای رفاه عمومی ارزیابی کنند. به عنوان مثال، با توجه به شرایط نامطلوب وام خودکار موجود برای افراد کم درآمد، بررسی اینکه آیا رانندگی برای Uber واقعاً یک مسیر مناسب برای خروج از ناراحتی اقتصادی است، ارزش دارد.
تأثیر نهایی اقتصاد اشتراکی بر رفاه عمومی چه خواهد بود؟ گرین‌وود می‌گوید: «هر کسی که می‌گوید پاسخ این سؤال را می‌داند یا متفکر نیست یا از موضعی حمایت می‌کند.
