9 فوریه 2024-جزیره لرد هاو – دیوید استنلی CC 3.0. اشتراکات ویکی مدیا
GNN گزارش داد که برای اولین بار در بیش از چهار دهه، پترل های غواصی پرو دارای چهار لانه طبیعی فعال در جزیره Chañaral، شیلی هستند، پس از اینکه یک گروه حفاظت اختصاصی این جزیره را از یک گونه مهاجم مرگبار پاکسازی کرد. اما این تنها یک فصل از یک داستان طولانی و اغلب ناگفته است.
گزارش در مورد بحران آب و هوا به یکی از محبوب‌ترین آهنگ‌ها برای روزنامه‌نگاران در سراسر جهان تبدیل شد و اصطلاح «ششمین انقراض جمعی» به سرعت و مکررا راه خود را در صفحات اول در سراسر غرب یافت. این حتی به یک اصطلاح مناسب هم نزدیک نیست، زیرا 5 انقراض دسته جمعی قبلی شامل مرگ 70٪ یا بیشتر از همه گونه های روی زمین بود.
اما حتی اگر بخش‌هایی از کره زمین وجود داشته باشد که این اصطلاح دقیقاً تخریب محیط طبیعی را به تنهایی توصیف کند، موفقیت در حفاظت و بازیابی اکوسیستم‌های جزیره‌ای جدا شده مانند Chañaral که در 2 دهه گذشته تجربه شده است، شایسته کنار گذاشتن این عبارت ششمین انقراض دسته جمعی است.
به عنوان مثال، GNN در مورد کمپین های ریشه کنی موفق گونه های مهاجم در جزایر Macquarie، Lord Howe، Tetiaroa Atoll، Redonda، Sombrero و Hawadax گزارش داده است.
هنگامی که پروتکل کیوتو برای اهداف تنوع زیستی تعیین شده بین دهه 2010 و 2020 به پایان رسید، تنها هدفی که به دست آمده در نظر گرفته شد، ریشه کنی گونه های مهاجم بیشتر در جزایر
جزیره هاواداکس در مجمع الجزایر آلوتی USFW بود.
این گزارش به 800 مورد از بین بردن پستانداران مهاجم در 181 جزیره در سراسر جهان اشاره می کند که بقای 236 گونه بومی خشکی و حتی تعداد بیشتری از پرندگان دریایی را تضمین می کند. Island Conservation، سازمان غیرانتفاعی که در Chañaral کار می کند، به تنهایی 65 جزیره را در سراسر جهان با موفقیت بازسازی کرده است که از 1218 جمعیت از 504 گونه و زیرگونه بهره می برد، با نمونه های اخیر در Kamaka در پلینزی فرانسه، جزیره Ngerkeklau در پالائو، و Wallis و Futuna جزایر.
سازمان اخیراً اعلام کرد که گزارش حفاظت جزیره بیش از 1000 پروژه حذف گونه های مهاجم جزیره در سراسر جهان وجود دارد که “همه آنها به مزایای بلندمدت برای گونه های بومی و سایر 851 پروژه بازسازی پرندگان دریایی که 138 گونه پرنده دریایی را هدف قرار می دهند، منتهی می شود.”
تنها در مجمع الجزایر گالاپاگوس، لاک پشت های غول پیکر از آستانه انقراض به زیستگاه بومی خود در اسپانیا بازگردانده شده اند، ایگواناهای خشکی برای اولین بار در 200 سال گذشته به جزیره سانتیاگو بازگردانده شدند و برنامه های زیستگاه بومی در سیمور نورته و جزایر Mosquera، مناسب پرندگان دریایی مانند موارد بالا.
در سال 2020، دولت بریتانیا بزرگترین منطقه حفاظت شده دریایی اقیانوس اطلس را زمانی که جزیره 200 کیلومتر مربعی تریستان دا کونا و 700000 کیلومتر مربع اقیانوس را محصور کرد، ایجاد کرد – منطقه ای سه برابر بریتانیا.
دور از وقوع ششمین رویداد انقراض دسته جمعی، روزنامه ها ممکن است چیزی را که به بزرگترین داستان حفاظتی که تا کنون گفته شده است را از دست بدهند.
