23 ژانویه 2024 -توسط کلر لوون، دانشگاه مک گیل-اعتبار: W. Notman & Son، بخش زنان، بیمارستان سلطنتی ویکتوریا، مونترال، 1894 ، موزه مک کورد استوارت
محققان دانشگاه مک گیل می گویند با اصلاح روش فراموش شده بازیابی گرمایی که در طراحی بیمارستان رویال ویکتوریا مونترال استفاده شده است، می توان کنترل دما و طراحی مدرن تهویه را تغییر داد.
از آنجایی که همه‌گیری COVID-19 سؤالاتی را در مورد تهویه کارآمد ایجاد می‌کند و بحران آب و هوا تهدیدی برای تشدید دماهای شدید می‌کند، موضوع طراحی ساختمان کارآمد در ذهن معماران امروزی است. اما چه چیزی می توانیم از تکنیک های معماری که بیش از 100 سال پیش توسعه یافته اند بیاموزیم؟
گروهی از محققان دانشکده معماری پیتر گو-هوا فو دانشگاه مک گیل با بررسی سیستم تهویه اصلی در بیمارستان رویال ویکتوریا مونترال به این سوال پاسخ دادند.در یافته‌هایی که در مقاله‌ای در iScience آمده است، محققان می‌گویند که با اصلاح روش گمشده، کنترل دما و طراحی تهویه مدرن می‌تواند تغییر کند.
پروفسور سلمان کریگ، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «این بینش‌های تاریخی می‌تواند به ما کمک کند تا امروز راه‌حل‌های کمتری با تجهیزات سنگین را با رویکردی جدید به معماری با انرژی کافی و محیط‌های داخلی سالم طراحی کنیم.»
در طرح‌واره‌های بیمارستان رویال ویکتوریا، که برای اولین بار در سال 1893 ساخته شد، تیم یک نمونه اولیه برای بازیابی گرمای تهویه پیدا کرد، یک معیار کارایی که گرما را از هوای خروجی بازیابی می‌کند به طوری که هوای کهنه و داخلی را می‌توان دائماً با هوای تازه و بیرون پر کرد. بدون نیاز به انرژی اضافی زیادی برای گرم کردن این جریان ورودی.
دکتر آنا هالپاسکا، گفت: «بازیابی گرمای تهویه برای ساختمان‌های سالم و کم‌انرژی حیاتی است، اما نیاز به کیلومترها مجرای مجرای دارد.
از طریق تحقیقات آرشیوی و آزمایش‌های آزمایشگاهی، محققان میزان تهویه و میزان بازیابی گرما را تأیید کردند. آنها دریافتند که با اصلاح تکنیک قرن نوزدهم با حذف کانال‌کشی و فن‌ها، می‌توان گرما را از طریق دیوارهای جداکننده و کف و در عین حال حفظ جریان تهویه ثابت، بازیابی کرد.
روشن کردن انگیزه های زیست محیطی قرن نوزدهم
تیم مک گیل با دنبال کردن یک مطالعه کاغذی تاریخی از مکاتبات بین مشتریان، مشاوران، معماران و مهندسان متوجه شد که چگونه و چرا این سیستم در ابتدا به این شکل طراحی شده است. بسیاری از محققان بر این باورند که بازیابی گرما یک اختراع قرن بیستم است، اما مطالعه نشان می دهد که مهندسان در قرن نوزدهم، قبل از برق رسانی و استفاده گسترده از فن های مکانیکی، آن را آزمایش کردند.
صرفه جویی در مصرف سوخت و هوای تمیز داخل خانه نگرانی های واقعی در قرن نوزدهم بود، به ویژه در بیمارستان ها. با این حال، این نوآوری اولیه بازیابی گرما با شرایط بسیار عملگرایانه به زمستان سخت کانادا پاسخ داد. وسیله ای برای پیش گرم کردن هوای بیرون فراهم کرد که باعث توقف لوله کشی شد. کریگ گفت: بر اساس سیستم گرمایش هوا از یخ زدن در سرما.
با بازخوانی اسناد بایگانی، محققان همچنین توانستند نقش هنری ساکسون اسنل، متخصص بیمارستان بریتانیایی را که به طرز مرموزی پس از توسعه طرح‌های اصلی آن از پروژه کناره‌گیری کرده بود، روشن کنند. پس از اینکه مشاوران محلی استدلال کردند که طرح تهویه او برای زمستان سرد مناسب نیست، هیئت مدیره اسنل را مجبور به کناره گیری کرد.محققین با کشف دقیق اینکه چرا طرح اسنل نامناسب است و در عین حال روش نوآورانه و بازیابی حرارتی را که جایگزین آن شده بود، موضوع راثابت کردند.
پروفسور آنماری آدامز، یکی از نویسندگان، و مورخ معماری گفت: “همچنین شگفت انگیز است که بسیاری از طراحی تهویه از نوع ساختمان کاملاً متفاوتی، یعنی ساختمان پارلمان کانادا الهام گرفته شده است. مورخان معماری گاهی اوقات بیمارستان ها را منحصر به فرد می دانند، اما این کار آن ارتباطات مهم را نشان می دهد.”
کشف این تاریخچه اولیه بازیابی گرما، ایده های زیست محیطی را روشن می کند که مهندسان و معماران قرن 19 در کانادا و خارج از کشور را برانگیخته است.
