24 آگوست 2023 -توسط جاستین جکسون، اعتبار: amiteshikha، CC BY 3.0، از طریق Wikimedia Commons
تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه Complutense، مادرید، مجموعه‌ای از غار نقاشی‌های باستانی را کشف کرده است که در میان هنرهای غارنشینی که قبلاً توصیف شده‌اند، پنهان شده‌اند. در مقاله ای با عنوان “حیوانات پنهان در دید ساده ” ضبط استریوسکوپی هنر سنگی پارینه سنگی در غار La Pasiega، Cantabria منتشر شده در Antiquity، می باشد و تیم جزئیاتی را که در تصاویر عکاسی قبلی وجود ندارد را تکمیل می کند.
محققان با استفاده از روش‌های جدید ضبط استریوسکوپی دیجیتال، هنر صخره‌ای غار La Pasiega را مجدداً مشاهده کردند و مجسمه‌های حیوانی را که قبلاً متوجه نشده بودند در هنر غار شناسایی کردند. به طور خاص، آنها تصاویر جدیدی از اسب، آهو، و یک گاو بزرگ (احتمالاً اوروک) کشف کردند که قبلاً شناسایی نشده بود.
برخی از ارقام قبلاً ناقص در نظر گرفته می شدند، گویی که هنرمند به سادگی از رندر در اواسط راه دست کشیده است. از طریق عکاسی استریوسکوپی و درک بهتر نحوه ترکیب صخره‌های طبیعی در آثار هنری، این پیکره‌های ناقص به عنوان تصاویر کامل حیوانات تفسیر شدند.
عکس‌های استریوسکوپی به محققان این امکان را داد که بین تصاویر و بی‌نظمی‌های دیواره‌های سنگی غار ارتباط برقرار کنند. این همبستگی ها در عکس های دو بعدی سنتی به راحتی قابل درک نبود.
هنرمند باستانی با گنجاندن ویژگی‌های صخره‌ای طبیعی در تصاویر، از محیط موجود برای تقویت یا تبدیل شدن به بخشی از اثر هنری استفاده کرد و تعاملی هماهنگ بین عناصر ساخته‌شده بشر و طبیعی ایجاد کرد. این تکنیک می تواند به فیگورها و صحنه های به تصویر کشیده شده عمق و سه بعدی ببخشد.
ویژگی‌های توپوگرافی دیواره‌های غار نیز می‌توانست تخیل هنرمندان را برانگیزد. غارنشینان ممکن است پاریدولیا را تجربه کرده باشند، پدیده روانی دیدن اشکال غیرعمدی در طبیعت، مانند دیدن اشکال در ابرها. اگر برآمدگی سنگ کمی شبیه سر اسب باشد، هنرمند ممکن است فرم کامل را تصور کند و بقیه جزئیات را پر کند.
به عنوان مثال، یک تصویر اسب تازه کشف شده، ابعادی در حدود 460 در 300 میلی متر دارد و با استفاده از نقاط با فواصل متغیر به رنگ قرمز رنگ آمیزی شده است. سر را با گوشه دهان، چشم، گوش و ابتدای خط سرویکو پشتی نشان می دهد. این شکل از ویژگی‌های طبیعی دیوار غار استفاده می‌کند، با شکاف‌هایی در سنگ که در خطوط سر و سینه گنجانده شده است. خط گردنی- پشتی با ناحیه مقعر دیوار سازگار می شود.
اسب دیگری به رنگ اخرای زرد رنگ شده است که طول آن از سر تا ربع عقب 600 میلی متر است. قسمت‌های آناتومیک رنگ‌شده‌ای که قبلاً شناسایی شده‌اند عبارتند از سر، یال، پشت و قسمت‌های عقبی. با توجه به شکل سطح صخره، نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که لبه‌های سنگی شکم اسب را مشخص می‌کند و شکاف‌های طبیعی سنگ نیز ساق جلویی را مشخص می‌کند. حتی بدون استفاده از رنگ، سطح سنگ طبیعی چندین عنصر آناتومیکی را تداعی می کند.
عکس‌های استریوسکوپی به تیم اجازه داد تا ده‌ها ارتباط بین تصاویر و بی‌نظمی‌های دیواره‌های سنگی غار را که در عکس‌های معمولی قابل مشاهده نیستند، شناسایی کنند. غار La Pasiega نمونه‌ای عالی از سایتی است که در آن تحقیقات قبلی بر توصیف هنر مبتنی بر رنگ، فرم و تکنیک نقاشی یا حکاکی تکیه کرده‌اند و سطوح صخره‌های طبیعی فقط گهگاه مورد تایید قرار گرفته‌اند.
نویسندگان به این نتیجه رسیدند که هنر سنگی پارینه سنگی باید با چیزی بیشتر از علائم ترسیمی، نقاشی شده یا حکاکی شده، بلکه با ویژگی های توپوگرافی صخره ای که روی آن نقش بسته است، تعریف شود، زیرا این دو عنصر را نمی توان از هم جدا کرد.
