با سخنرانی آنتونیو گوترش درباره وضعیت محیط زیست در گرم ترین روز امسال و جمله ای که بیان نمود که زمین از حالت گرم شدن به حالت جوش رسیده است ، بسیاری از مردم دنیا به وضعیت آینده فرزندانشان اندیشیدند .ولی با تاسف باید اذعان داشت که کمتر رهبر جهان سیاست و کسب و کار های بزرگی که سهم بیشتری در این گرمایش و ناهنجاری دارند با وی هم صدا شدند.
گرمایش زمین به یک کلمه وحشتناک تبدیل شده است و همه ما باید دیدگاه خود را در مورد آن بررسی کرده و نقش فردی و اجتماعی برای خود در باز تعریف رفتار های خود برای بهبود وضعیت انجام دهیم . شکی نیست که این امر می تواند مفید باشد.
ما بعنوان بشر مدت هاست می دانیم که رفتارمان منجر به این وضعیت می شود. اما بشریت کاری مهم و اثر بخش نکرده است .
سال‌ها پیش، در حین کار با تیم‌هایی در مورد مصرف انرژی و کاهش شدت آن در کشورمان متوجه شدم که چگونه طرحهای جامع که راهی سازنده برای مقابله با مصرف سوخت بی رویه و غلط بود فدای برنامه های کوتاه مدت و بیشتر نمایشی شدند و قانون اصلاح الگوی مصرف بلا تکلیف باقی ماند .
اما این امیدواری که هر چه زودتر همه ما بدانیم که کار کردن با خود در این زمینه ، چه تجربه خوبی است و باید در ذهن ما شکل بگیرد و در مقابل ، چقدر ناخوشایند و باعث شرمساری است با فرزندان خود و فرزندان دیگران مواجه شویم و نتوانیم الگوی خوبی برای آنها باشیم .
بنظر می رسد راه حلهای نوآورانه جامعی با رویکرد های سیستمی بجای رویکرد های فناورانه نیاز است و مردم منشا این نوآوری ها هستند . مردم وقتی احساس می‌کنند که از ایده‌هایشان استقبال نمی‌شود یا بدتر از آن، به شدت مورد قضاوت قرار می‌گیرند، نهایتا سکوت می‌کنند.
تمام تلاش‌های بزرگ شامل زیر سیستمهای متنوعی از کارها برای انجام دادن است. واقعیت این است که مدیریت بحران در کشور هنوز به عمق وضعیت پی نبرده است یا اگر پی برده برنامه کامل و جامعی برای آن موجود نیست . وقتی بسیاری از مدیران از نبود استراتژی برای صنعت یا معادن و سایر موضوعات صحبت می کنند هیچکس نیست که در مورد استراتژی مدیریت بحران نقش فعال و جدی را دنبال نماید .
تنها چند دانشگاه و دانشکده در خصوص راهکار های مدیریت فناوری های آب و یا مواردی مشابه فقط خطوط هادی تعریف می کنند .
بنظر می رسد بجای دعوا بر سر تفکیک و یا ادغام وزارت خانه ها باید یک رویکرد جامع به مدیریت بحران ایجاد شود.
علی اکبر سعیدی کیا
