اندی کوربلی -30 اکتبر 2023
یک کارآفرین کانادایی پس از فروش شرکت خود به قیمت هشت رقمی به یک رقیب، از سود خود برای ساختن جامعه ای از خانه های کوچک برای کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند استفاده می کند.
در شهر فردریکتون نیوبرانزویک، کارخانه او اکنون هر 4 روز کاری یک خانه کوچک را در تلاش برای ایجاد یک جامعه 99 خانه و یک مرکز تجاری ایجاد می کند تا به فردریکتونی های بی خانمان فرصتی دوباره واقعی بدهد.
مارسل لبرون، بنیانگذار 12 Neighbors، یک شرکت مانیتورینگ شبکه های اجتماعی موفق داشت که آن را به یک رقیب آمریکایی فروخت، و اکنون پول جدید خود را در مورد رفع مشکل بی خانمان ها در شهر انجام خرج میکند .
به گزارش سی بی سی، حدود 1600 نفر در نیوبرانزویک سال گذشته حداقل برای یک روز بی خانمان شدند.
“من خود را به عنوان یک جامعه ساز می بینم و واقعاً کاری که ما اینجا انجام می دهیم فقط ساختن یک جامعه کوچک نیست، بلکه در حال ساختن یک جامعه در یک شهر هستیم، مثلاً چگونه به بهتر شدن شهرمان کمک کنیم؟”
او 4 میلیون دلار از پول خود را روی پروژه ساخت 99 خانه سرمایه گذاری کرده است و در حال حاضر سه چهارم راه را می گذراند. با کمک های بلاعوض و حمایت دولت استانی و ملی، در مجموع 12 میلیون دلار دریافت کرده است.
خانه های کوچک همه چیز دارند: آشپزخانه با سرویس کامل، قسمت نشیمن و اتاق خواب، و حمام کامل. هر کدام دارای یک ایوان کوچک، پنل های خورشیدی بر روی پشت بام ها و پوششی زیبا از رنگ هستند.
در حالی که لابرون معتقد است که مشکل مقابله با بی خانمانی آنقدرها که مردم تصور می کنند سخت نیست (برای مثال، او پیشنهاد می کند ساخت یک خانه کوچک شروعی عالی است)، او یک استراتژی خاص در ذهن دارد – یعنی استقبال از کسانی که ممکن است رنج بکشند. از هر یک از بیماری هایی که بی خانمانی به طور کلی با آن همراه است، به جایی که مالکیت دارایی می تواند به آنها احساس مسئولیت جدیدی بدهد، و جامعه ای از مردم که درک می کنند در چه شرایطی قرار دارند.
لابرون منتقدانی دارد که معتقدند بهتر است آنها را به یک جامعه کاربردی بازگردانیم تا اینکه آنها را با هم جدا کنیم.
در هر صورت، میلیونر عاطفی و اجتماعی را این را درک میکند که ممکن است برخی از ساکنان با خود مسایلی به همراه داشته باشند، بنابراین جامعه 12 همسایه مجهز به امنیت و دروازه های پیشرفته برای جلوگیری از بازدیدکنندگان ناخواسته است.
من درست پشت دروازه های امنیتی زندگی می کنم. سامانتا سیمور یکی از اهالی این شهر گفت: همیشه، ساعت سه صبح، ماشین‌هایی وارد می‌شدند که مرا بیدار می‌کردند. “دروازه ها مرزهایی تعیین کرده اند.”
همراه با خانه‌ها، جامعه دارای یک مرکز تجاری است که در آن یک قهوه‌بار که توسط ساکنان به عنوان یک تجارت اداره می‌شود، علاوه بر یک «آشپزخانه آموزشی» و یک تجارت چاپ ابریشم که در آن سیمور کار چاپ متون و تصاویر گرافیکی روی پیراهن و لباس و اشیا.
بخشی از ایده با مرکز سازمانی این است که 12 Neighbors را به جامعه ای تبدیل کنیم که فردریکتونی ها می توانند و می توانند از آن دیدن کنند – برای یک فنجان قهوه – برای یک معامله خوب در مورد چاپ پیراهن.
