برای پاسخ به پرسش فوق باید ابتدا به پرسش های دیگری پاسخ داد . از جمله اینکه :
آیا در کشور ما تحقیقات و بررسی ها و مطالعاتی در خصوص بازار کار و ارتباط آن با اقتصاد و آینده توسعه کشور انجام می شود و از نتایج آنها در برنامه ریزی توسعه صنعتی و کشاورزی و خدمات استفاده کاربردی می شود؟
آیا برنامه ریزی توسعه آموزشی و ارتقای کیفیت آموزش متناسب با بازار کار و توسعه آینده است ؟
جواب معلوم است . نگاهی به ظرفیت پذیرش دانشجو در رشته های انسانی در سطوح دکتری و کارشناسی ارشد نشان می دهد که چه تفاوت زیادی بین این رشته ها با رشته های مورد نیاز در علوم جدید و فناوری وجود دارد .
معلوم است که در این شرایط حتی در رشته های مهارتی برای خط مقدم کار در توسعه صنعتی و کشاورزی کمبود شدیدی وجود دارد چه رسد برای رشته های نوظهور و مرتبط با فناوری های دیجیتال .
در این شرایط است که ؛
یکی از مشکلات قبول کارهای غیر مرتبط توسط جویندگان کار است.
تمایل به استخدام در صنایع صاحب نام ضد نوآوری و سنتی بسیار گسترده است.
کارمند صفتی رایج و بهره وری در مقایسه با سایر کشور ها پایین است .
و با بروز بحرانی همچون اپیدمی کرونا ، کارگران به شدت آسیب دیده اند و این تنها یک نمونه از خساراتی است که شاهد آن بوده ایم.
در عرصه ی بین المللی ، اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کنند که بازیابی برخی از صنایع بزرگ ممکن است بیش از پنج سال طول بکشد و این در حالی است که در کشور مان برخی از صنایع دچار بحرانهای پنهان و آشکاری هستند . بسیاری از کارگران در صنایعی مانند گردشگری و ساخت‌وساز در تلاش برای یافتن کار مناسبی هستند. بسیاری از آنها به پول کمتر، یک موقعیت سطح پایین تر یا ساعات کمتر کاری تن در می دهند تا زندگی روز مره خود را بگذرانند .
اما چه باید کرد ؟
کسب و کار های بزرگ کشور و سازمانهای مرتبط با کار و شغل بایستی در جهت مهارت های مورد نیاز توسعه و رشد صنعت و خدمات در حوزه آنلاین، تجارت الکترونیک، مراقبت در منزل و بیمه ، کارکنان از راه دور و سایر موارد که ذکر آنها طولانی می شود ، برنامه ریزی جدی بعمل آورند تا شکاف وضعیت موجود با وضعیت بهینه پر شود .
یکی از حوزه هایی که می توان سرمایه گذازی بخش خصوصی و نیز انواع مشارکتها را با رویکرد توسعه های شغلی در نظر داشت بهینه سازی مصرف سوخت به معنای واقعی و صنعت انرژی های تجدیدپذیر می باشد که اثرات چند جانبه بر اقتصاد و محیط زیست دارند .
دو سال اخیر سالهای بسیار سختی برای توسعه صنعتی و مشاغل و کسب و کارها بود. در حالی که اکنون شرایط شروع به تغییر کرده است، مسئولیت مدیران سیاسی و صنعتی و نهادهای مسئول در این راستا بسیار بیشتر از قبل است .
