بسیاری از افراد از کارشناسان و دست اندر کاران می پرسند که امنیت انرژی برای کشوری که تا دهه ها گاز و نفت دارد امنیت انرژی و مستقل بودن از انرژی واقعاً به چه معناست؟
نگاهی به تحولات اخیر جهانی بخشی از پاسخ را آسان می کند . مشاهده می شود که پس از حمله روسیه به اوکراین، بسیاری از کشورها به باز اندیشی در باره امنیت و مستقل شدن در انرژی روی آورده اند و یکی از راهکارهایی که به آن رسیده اند کاهش هرچه بیشتر وابستگی به سوخت های فسیلی است . برخی از آنها حتی نیروگاههای اتمی کوچک را در دستور کار خود دارند .
اما در مورد کشور های تولید کننده نفت وضعیت چگونه است ؟
در حالی که در اروپا و آمریکا افزایش سرعت به سمت سیستم انرژی تجدید پذیر و در اروپا با تمرکز بر هیدروژن است که بیشتر به خورشید، باد و دیگر منابع تجدیدپذیر متکی است، دستیابی به استقلال انرژی و امنیت انرژی بر محور فناوری های نوظهور نیز شکل میگیرد .
حرکت دو سویه یکی بر اساس بهینه سازی مصرف و دیگری بر محور جایگزینی است که می تواند این امنیت و استقلال را شکل صحیح ببخشد و در کشور ما اولویت بهینه سازی جدی است . موضوعات زیست محیطی و آلودگی‌های مرتبط با انرژی فسیلی یک موضوع بین المللی است و بسیاری از قواعد را در آینده تغییر خواهد داد. این موضوع ممکن است تنگناهای حمل و نقل یا هزینه های حمل و نقل بالا و رعایت استاندارد های خاصی را بدنبال داشته باشد . همچنین ممکن است تولید و پالایش را دجار تغییراتی بنماید .
امنیت و استقلال انرژی بایستی از یک شعار سیاسی به یک مفهوم سیستمی و اقتصادی ، فنی پایدار تبدیل شود . این امر اگر فرض کنیم که کشوری تمام انرژی مصرفی خود را تولید کند باز هم استقلال و امنیت را به همراه نخواهد داشت تا زمانی که خود در چرخه عرضه و تقاضای انرژی از وابستگی به یک منبع خلاصی نیابد .
