18 ژانویه 2024 – توسط National Geographic Pristine Seas-اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
دانشمندان در مطالعه‌ای که منتشر شد نشان می‌دهند که صید ترال پایین منبعی برای انتشار کربن اتمسفر نامشخص است. از آنجایی که جهان در تلاش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از سوخت‌های فسیلی، جنگل‌زدایی و سایر منابع است، این مطالعه نشان می‌دهد که صید ترال کف اقیانوس – عمل کشیدن یک تور ماهیگیری سنگین در کف اقیانوس و معلق کردن مجدد مقداری کربن در رسوبات کف دریا – منبع آلودگی کربن اتمسفر بسیار مهم است.
این اثر در Frontiers in Marine Science منتشر شده است.
مطالعه قبلی نشان داده بود که بخشی از کربن رسوبی جمع شده در زیر آب به دی اکسید کربن تبدیل می شود. مطالعه امروز نشان می دهد که 55٪ تا 60٪ از دی اکسید کربن تولید شده در زیر آب توسط ترال کف در عرض 9 سال وارد جو می شود.تخمین زده می شود که میزان کربن آزاد شده توسط ترال کف در جو سالانه دو برابر انتشار سالانه ناشی از احتراق سوخت کل ناوگان ماهیگیری جهانی – حدود 4 میلیون کشتی – باشد.
دکتر تریشا اتوود از دانشگاه ایالتی یوتا و دریاهای بکر نشنال جئوگرافیک می‌گوید: «ما از مدت‌ها قبل می‌دانستیم که کشیدن تورهای ماهیگیری سنگین – برخی به بزرگی ده جت ۷۴۷ – در کف اقیانوس، حیات دریایی و زیستگاه‌ها را از بین می‌برد.
“تنها اخیراً، ما کشف کرده‌ایم که صید ترال کف نیز توده‌های کربنی را آزاد می‌کند که در غیر این صورت می‌توانستند هزاران سال به طور ایمن در کف اقیانوس ذخیره شوند. مطالعه ما اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد بیش از نیمی از کربن آزاد شده توسط ترال کف در نهایت به داخل خاک می‌رود. اتمسفر به عنوان دی اکسید کربن در طول حدود ده سال، به گرمایش جهانی کمک می کند. مانند تخریب جنگل ها، خراشیدن کف دریا صدمات جبران ناپذیری به اقلیم، جامعه و حیات وحش وارد می کند.
این مطالعه با عنوان “انتشار دی‌اکسید کربن اتمسفر و اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها از تراول‌های کف دریا” توسط یک تیم جهانی از کارشناسان آب و هوا و اقیانوس از دانشگاه ایالتی یوتا، موسسه مطالعات فضایی ناسا گودارد،
محققان از داده‌های مربوط به صید ترال کفی که بین سال‌های 1996 تا 2020 در سطح جهان انجام شد و مدل‌های پیچیده استفاده کردند تا محاسبه کنند که در نهایت چه مقدار از دی اکسید کربن تولید شده توسط ترال کف وارد جو می‌شود. این مطالعه مبتنی بر تحقیقات بنیادی اخیر است که نشان می‌دهد میزان دی‌اکسید کربن آزاد شده به اقیانوس‌ها از صید ترال از کف بیشتر از انتشار کربن سالانه بیشتر کشورها و به همان ترتیب بزرگی انتشار سالانه دی‌اکسید کربن از هوانوردی جهانی است.
تحقیقات جدید مناطق اقیانوسی را شناسایی می‌کند که در آنها انتشار کربن از صید ترال کف به ویژه بالاست، از جمله دریای چین شرقی، دریای بالتیک و دریای شمال، و دریای گرینلند. محققان نتیجه می‌گیرند که آسیای جنوب شرقی، خلیج بنگال، دریای عرب، بخش‌هایی از اروپا و خلیج مکزیک نیز احتمالاً منابع اصلی انتشار کربن به دلیل صید ترال هستند، اما در حال حاضر اطلاعات کافی در مورد میزان و شدت صید ترال در کف در این مناطق نداریم.
دکتر انریک سالا، کاوشگر ملی در رزیدنس و مدیر اجرایی دریاهای بکر، گفت: «در حال حاضر، کشورها در برنامه‌های اقدام اقلیمی خود، انتشار کربن قابل‌توجهی از ترال‌های کف را در نظر نمی‌گیرند. “تحقیق ما روشن می کند که مقابله با این و سایر انتشارات اقیانوس ها علاوه بر احیای حیات دریایی، برای کاهش گرمایش سیاره حیاتی است. خبر خوب این است که کاهش انتشار کربن ترال کف فوایدی را به همراه خواهد داشت. خبر بد این است که تأخیر در اقدام تضمین می‌کند که انتشار گازهای گلخانه‌ای ترال در یک دهه بعد به بدی وضعیت جو ادامه خواهد داد.»
مطالعه جدید همچنین بررسی می کند که چه اتفاقی برای کربنی می افتد که پس از انجام ترال در کف در آب های اقیانوس به دام می افتد. نتیجه گیری می شود که بین 40 تا 45 درصد از کل کربن خارج شده از کف اقیانوس توسط ترال در آب باقی می ماند که منجر به اسیدی شدن موضعی بیشتر اقیانوس می شود. این افزایش اسیدیته به زندگی گیاهی و جانوری در منطقه ای که فعالیت ماهیگیری انجام می شود آسیب می رساند.
Gavin A. Schmidt، مدیر موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا، می گوید: «مشکلات بیشتری در ارتباط با ترال ترال وجود دارد تا فقط تأثیرات کربن – برای مثال تنوع زیستی و پایداری». “اما این “جنگل زدایی دریایی” به اندازه کافی بزرگ است که مورد توجه و ارزیابی قرار گیرد. امیدواریم این امر بتواند به تلاش های سیاستی منجر شود که می تواند سعی کند منافع را در تمام اثرات به حداکثر برساند.”
