8 ژانویه 2024 – توسط انجمن ماکس پلانک-در آینده تعداد اقوام در سراسر جهان کاهش خواهد یافت. اعتبار MPIDR
پیش بینی می شود تعداد اقوام یک فرد در آینده نزدیک بیش از 35 درصد کاهش یابد. در عین حال ساختار خانواده ها نیز تغییر خواهد کرد. تعداد پسر عموها، خواهرزاده ها، برادرزاده ها و نوه ها به شدت کاهش می یابد، در حالی که تعداد پدربزرگ ها و مادربزرگ ها به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. در سال 1950، یک زن 65 ساله به طور متوسط 41 فامیل زنده داشت. تا سال 2095، یک زن هم سن به طور متوسط تنها 25 خویشاوند زنده خواهد داشت.
دیگو آلبورز-گوتیرز رئیس گروه تحقیقاتی نابرابری های خویشاوندی در موسسه تحقیقات جمعیتی ماکس پلانک (MPIDR) در روستوک است. او اخیراً به همراه ایوان ویلیامز از دانشگاه بوئنوس آیرس و هال کازول از دانشگاه آمستردام مطالعه‌ای را منتشر کرده است که تکامل روابط خویشاوندی انسانی را در سراسر جهان نشان می‌دهد.
این اثر در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
آلبورز-گوتیرز توضیح می‌دهد: «ما از خود پرسیدیم که تغییرات جمعیتی چگونه بر خویشاوندی در آینده تأثیر می‌گذارد. اندازه، ساختار و توزیع سنی خانواده ها در گذشته چگونه بوده است و در آینده چگونه تکامل خواهند یافت؟
برای این مطالعه، محققان داده‌های تاریخی و پیش‌بینی‌شده از بازنگری چشم‌انداز جمعیت جهان سازمان ملل در سال ۲۰۲۲ را تجزیه و تحلیل کردند.
Alburez-Gutierrez می گوید: ما از مدل های ریاضی برای نشان دادن رابطه بین یک فرد، اجداد و فرزندان آنها در یک دوره زمانی معین استفاده می کنیم. این مدل توزیع میانگین سن و جنس را برای انواع مختلف خویشاوندی برای هر سال تقویمی ارائه می دهد. برای هر کشور هزار سابقه خویشاوندی محاسبه شد.
محققان تفاوت‌هایی را در اندازه خانواده در سراسر جهان ثبت کردند، که آنها را به عنوان تعداد پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، والدین، فرزندان، نوه‌ها و نوه‌ها، خاله‌ها و عمه‌ها، خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌ها، خواهر و برادر و پسر عمو تعریف کردند.
Alburez-Gutierrez می گوید: “ما انتظار داریم که اندازه کلی خانواده ها به طور دائم در تمام مناطق جهان کاهش یابد. ما انتظار داریم بیشترین کاهش در آمریکای جنوبی و دریای کارائیب باشد.”
در سال 1950، یک زن 65 ساله متوسط در آنجا 56 بستگان زنده داشت. پیش بینی می شود تا سال 2095 این تعداد به 18.3 نفر کاهش یابد که کاهش 67 درصدی را نشان می دهد. در آمریکای شمالی و اروپا، که خانواده ها در حال حاضر نسبتا کوچک هستند، تغییرات کمتر مشخص خواهد شد. در اینجا، یک زن 65 ساله در سال 1950 حدود 25 خویشاوند زنده داشت اما تا سال 2095 تنها 15.9 بستگان خواهد داشت.
بستگان نقش مهمی در ارائه مراقبت های غیررسمی ایفا می کنند
پیش‌بینی‌های خویشاوندی در زمینه جمعیت‌هایی که به سرعت پیر می‌شوند، حیاتی است، زیرا گروه‌های کوچک‌تر تولد باید به طور فزاینده‌ای از افراد مسن‌تری که خویشاوندان کمتر یا بدون اقوام دارند مراقبت کنند.
“یافته‌های ما تایید می‌کند که در دسترس بودن منابع خویشاوندی در سراسر جهان رو به کاهش است. با افزایش فاصله سنی بین افراد و بستگانشان، افراد شبکه‌های خانوادگی نه تنها کوچک‌تر، بلکه مسن‌تر نیز خواهند داشت. انتظار می‌رود در آینده عرضه بیشتری داشته باشند. در حالی که این امر از نظر تئوری می‌تواند به کاهش بار مراقبت از کودکان برای والدین کمک کند، این پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در واقع ممکن است خودشان به مراقبت نیاز داشته باشند.”
این مطالعه بر نیاز به سرمایه گذاری در سیستم های حمایت اجتماعی که رفاه افراد را در تمام مراحل زندگی تضمین می کند، تاکید می کند. بخش بزرگی از جمعیت جهان در حال حاضر به سیستم های حمایت اجتماعی بسیار توسعه یافته دسترسی ندارند. برای آنها، پیوندهای خانوادگی منبع مهمی از حمایت و مراقبت غیررسمی است و احتمالاً در آینده نیز این وضعیت باقی خواهد ماند.
آلبورز-گوتیرز می گوید: «این تغییرات لرزه ای در ساختار خانواده چالش های اجتماعی مهمی را به همراه خواهد داشت که سیاست گذاران در شمال و جنوب جهانی باید در نظر بگیرند.
