1 ژوئن 2023 -توسط دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو-اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
بر اساس تجزیه و تحلیل اسناد صنعت پیش از این مخفی توسط UC San Francisco (UCSF)، صنایع شیمیایی دانش خود را در مورد مضرات سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض PFAS (مواد پلی فلوروآلکیل) کشف و سرکوب کردند.
مقاله جدیدی که در 31 مه 2023 در Annals of Global Health منتشر شده است، اسناد DuPont و 3M، بزرگترین تولیدکنندگان PFAS را بررسی می کند. این مقاله تاکتیک‌هایی را که صنعت برای به تأخیر انداختن آگاهی عمومی از سمیت PFAS استفاده می‌کند، و به نوبه خود، به تأخیر انداختن مقررات حاکم بر استفاده از آنها، تحلیل می‌کند. PFAS مواد شیمیایی به طور گسترده ای در پوشاک، کالاهای خانگی و محصولات غذایی مورد استفاده قرار می گیرند و در برابر تجزیه بسیار مقاوم هستند و به آنها نام “مواد شیمیایی برای همیشه” داده اند. آنها در حال حاضر همه جا در افراد و محیط زیست هستند.
تریسی جی وودراف، دکترا، پروفسور و مدیر بخش، برنامه UCSF در بهداشت باروری و محیط زیست (PRHE)، دانشمند ارشد سابق و مشاور سیاست در آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA)، و نویسنده ارشد مقاله گفت: “این اسناد شواهد روشنی را نشان می دهد که صنایع شیمیایی از خطرات PFAS اطلاع داشتند و نتوانستند افکار عمومی، تنظیم کننده ها و حتی کارکنان خود را از خطرات آن آگاه کنند.”.
این اولین بار است که این اسناد صنعت PFAS توسط دانشمندان با استفاده از روش‌هایی که برای افشای تاکتیک‌های صنعت تنباکو طراحی شده‌اند، تجزیه و تحلیل می‌شوند.
اسناد محرمانه صنعت در شکایتی که توسط وکیل دادگستری رابرت بیلوت تنظیم شده بود، کشف شد، که اولین کسی بود که با موفقیت از DuPont به دلیل آلودگی PFAS شکایت کرد و داستانش در فیلم «آب‌های تاریک» به نمایش درآمد. بیلوت این اسناد را که 45 سال از سال 1961 تا 2006 را در بر می گیرد، به تهیه کنندگان مستند “شیطانی که می شناسیم” داد و آنها آنها را به کتابخانه اسناد صنایع شیمیایی UCSF اهدا کردند.
نادیا گابر، نویسنده اول، MD، Ph.D، که این تحقیق را به عنوان یک متخصص PRHE رهبری کرد، گفت: «دسترسی به این اسناد به ما امکان می‌دهد ببینیم تولیدکنندگان چه چیزهایی را می‌دانستند و چه زمانی، و همچنین چگونه صنایع آلاینده اطلاعات مهم بهداشت عمومی را خصوصی نگه می‌دارند. همکار و اکنون رزیدنت پزشکی اورژانس است. “این تحقیق برای اطلاع رسانی به سیاست ها و سوق دادن ما به سمت یک اصل احتیاطی و نه واکنشی در تنظیم مواد شیمیایی مهم است.”
در مورد سمیت PFAS در 50 سال اول استفاده، نویسندگان در این مقاله اظهار داشتند: ” آنها می دانستند: تجزیه و تحلیل اسناد شیمیایی تاثیر صنعت بر علم PFAS، علیرغم این واقعیت که صنعت چندگانه داشت. مطالعاتی که اثرات نامطلوب سلامتی را حداقل 21 سال قبل از گزارش در یافته های عمومی نشان می دهد.
در این مقاله آمده است: شواهدی دال بر سمیت PFAS از مطالعات داخلی حیوانی و شغلی داشت که آنها را در ادبیات علمی منتشر نکردند و نتوانستند یافته‌های خود را طبق TSCA به EPA گزارش کنند. این اسناد همه به عنوان “محرمانه” علامت‌گذاری شدند و در برخی موارد، مدیران صنعت به صراحت می گویند که “می خواستند این یادداشت از بین برود.”
سرکوب اطلاعات برای محافظت از یک محصول
این مقاله یک جدول زمانی از آنچه صنعت در مقابل دانش عمومی می دانست را مستند می کند و استراتژی هایی را که صنایع شیمیایی برای سرکوب اطلاعات یا محافظت از محصولات مضر خود استفاده می کند، تجزیه و تحلیل می کند. مثالها عبارتند از:
طبق گزارش یک شرکت، در اوایل سال 1961، رئیس سم شناسی تفلون کشف کرد که مواد تفلون “قابلیت افزایش اندازه کبد موش ها در دوزهای کم” را دارد و توصیه کرد که با مواد شیمیایی “با دقت بسیار بالا” رفتار شود. و اینکه “تماس با پوست باید به شدت اجتناب شود.”
طبق یک یادداشت داخلی در سال 1970، آزمایشگاه Haskell با بودجه DuPont دریافت که C8 یکی از هزاران PFASبسیار سمی در هنگام استنشاق و نسبتاً سمی در هنگام بلعیدن است. و در یک گزارش خصوصی در سال 1979 برای DuPont، آزمایشگاه‌های Haskell دریافتند که سگ‌هایی که در معرض یک دوز PFOA قرار گرفته‌اند دو روز پس از بلعیدن می‌میرند.
در سال 1980، DuPont و 3M دریافتند که دو نفر از هشت کارمند باردار که در تولید C8 کار کرده بودند، فرزندانی با نقص مادرزادی به دنیا آوردند. شرکت این کشف را منتشر نکرد و به کارمندان در مورد آن چیزی نگفت و سال بعد در یادداشتی داخلی اعلام شد: “ما هیچ مدرکی دال بر نقص مادرزادی ناشی از C-8 در DuPont نمی دانیم.”
با وجود این مثالها و موارد دیگر، دوپونت در سال 1980 به کارمندان خود اطمینان داد که C8 “مثل نمک خوراکی سمیت کمتری دارد.” با اشاره به گزارش‌هایی مبنی بر آلودگی آب‌های زیرزمینی PFAS در نزدیکی یکی از کارخانه‌های تولیدی DuPont، یک بیانیه مطبوعاتی در سال 1991 ادعا کرد: C-8 هیچ اثر سمی یا بد بهداشتی شناخته شده‌ای در سطح غلظت شناسایی شده در انسان ندارد.
همانطور که توجه رسانه ها به آلودگی PFAS پس از شکایت های حقوقی در سال 1998 و 2002 افزایش یافت، DuPont به EPA ایمیل زد و از EPA پرسید: “ما به EPA نیاز داریم تا به سرعت (مانند اولین چیز فردا) موارد زیر را بیان کنیم: محصولات مصرفی فروخته شده تحت نام تجاری تفلون بی خطر هستند و تا به امروز هیچ اثری بر سلامت انسان که توسط PFOA ایجاد می شود، وجود ندارد.
در سال 2004، EPA DuPont را به دلیل افشا نکردن یافته های خود در مورد PFOA جریمه کرد. تسویه حساب 16.45 میلیون دلاری بزرگترین جریمه مدنی بود که تحت قوانین زیست محیطی ایالات متحده در آن زمان به دست آمد. اما هنوز تنها بخش کوچکی از درآمد سالانه 1 میلیارد دلاری DuPont از PFOA و C8 در سال 2005 بود.
وودراف گفت: «از آنجایی که بسیاری از کشورها اقدامات قانونی را برای محدود کردن تولید PFAS دنبال می‌کنند، ما امیدواریم که با جدول زمانی شواهد ارائه شده در این مقاله به آنها کمک شود. “این جدول زمانی نشان می دهد که شکست های جدی در روشی که ایالات متحده در حال حاضر مواد شیمیایی مضر را تنظیم می کند.”
