8 دسامبر 2022 – توسط دانشگاه فنی مونیخ
این اکولوپ با تبدیل یک پوشش ساختمانی معمولی به یک فضای زندگی پویا برای حیوانات، گیاهان و حتی میکروبیوتا طراحی شده است. شرایط محیطی مانند نور خورشید و آب/رطوبت را تعدیل می کند، در نتیجه زیستگاه ها را ایجاد و به هم متصل می کند و رفاه انسان را بهبود می بخشد (نمودار بدون مقیاس). اعتبار: مردم و طبیعت
طبیعت در اطراف شهر تأثیر مثبتی بر رفاه مردم دارد. در عین حال، به عنوان مثال، به دلیل افزایش تراکم ساختمان، تنوع زیستی در مناطق شهری به کاهش خود ادامه می دهد. در پروژه Ecolopes، محققان به رهبری دانشگاه فنی مونیخ (TUM) به دنبال راه حل های خاصی هستند که ایجاد زیرساخت سبز با درجه بالاتری از تنوع زیستی در مناطق شهری را ممکن می سازد.
ولفگانگ ویسر، استاد اکولوژی زمینی در دانشگاه فنی مونیخ (TUM) می گوید:
معماری به عنوان یک رشته کلیدی، تأثیر قابل توجهی بر مناطق ساخته شده شهرها و در نتیجه بر تنوع زیستی شهری دارد. “به طور کلی، معماران برای تنوع زیستی برنامه ریزی نمی کنند. در عین حال، تلاش های حفاظت از طبیعت معمولاً بر مناطق ساخته شده شهر متمرکز نمی شود. اهمیت معماری در ایجاد زیرساخت شهری سبز در این فرآیند نادیده گرفته می شود.
“معماری امروزی دیگر نمی تواند به ایجاد ساختمان هایی بسنده کند که کمترین بار ممکن را بر روی محیط زیست بگذارد. در عوض ما باید معماری را توسعه دهیم که به بازسازی محیط زیست و حفظ تنوع زیستی در سیاره ما کمک کند. در عین حال این پروفسور ویسر می گوید: معماری باید تماس بین انسان و طبیعت را ارتقا دهد و آن را با بسته کردن محیط زیست محدود نکند. و این دقیقا نقطه عزیمت پروژه ECOLOPES (ECOlogical enveLOPES) است.
پارادایم طراحی جدید برای معماری
دانشمندان استدلال می کنند که ارتقای تنوع زیستی باید به یک نیروی محرکه مهم در طراحی معماری تبدیل شود. این امر مستلزم تغییر اصول طراحی قبلی در معماری است که به منظور رسیدگی به نیازهای انسانی و غیرانسانی است.
فردیناند لودویگ، پروفسور فناوری‌های سبز در معماری منظر در TUM می‌گوید: «علاوه بر انسان، معماری باید نیازهای موجودات دیگر مانند حیوانات، گیاهان و حتی میکروارگانیسم‌ها را نیز به‌عنوان مشتریان اضافی ادغام کند.
فرآیند طراحی چند گونه
این رویکرد جدید برای طراحی، چالش‌هایی را هم برای معماری و هم برای اکولوژی به همراه دارد، زیرا طراحی چند گونه‌ای فراتر از رویکردهای موجود در معماری و اکولوژی است. رویکرد طراحی جدید اکنون امکان ادغام دانش زیست محیطی را در فرآیند طراحی معماری فراهم می کند.
به منظور ایجاد یک زیستگاه چند گونه ای، محققان طراحی ساختمان هایی با Ecolope را پیشنهاد می کنند، یک پوشش ساختمانی که بر اساس چندین معیار طراحی شده است که نیازهای موجودات مختلف را در نظر می گیرد. در طراحی اکوسیستمی مانند این در فرآیند طراحی چند گونه، محققان از یافته‌های اکولوژی، معماری و طراحی محاسباتی استفاده می‌کنند.
توسعه بیشتر اکوسیستم پس از تکمیل ساختمان ها
بنابراین، پوشش های ساختمانی دیگر به عنوان یک سطح جداکننده اولیه بین داخل و خارج در نظر گرفته نمی شوند، بلکه به عنوان یک فضای معماری نوآورانه طراحی شده به عنوان یک انتقال تدریجی بین داخل و خارج، که به طور مشترک توسط تعداد زیادی از اشکال زندگی مورد استفاده قرار می گیرد. Ecolope می تواند یک نمای کاشته شده یا یک سقف کاشته شده باشد که به عنوان بخشی از اکوسیستم اطراف و به عنوان فضایی که به طور مشترک توسط انسان ها، حیوانات، گیاهان و میکروارگانیسم ها استفاده می شود، عمل می کند، بنابراین دائما در حال تغییر است.
پروفسور لودویگ می‌گوید: “این فرآیندهایی مانند توالی زیستگاه‌های گیاهی و جانوری و همچنین فرسایش و تجمع موادی مانند گرد و غبار را که به تشکیل خاک کمک می‌کند، اجازه می‌دهد. این فرآیندها باید در فرآیند طراحی ادغام شوند.”
پروفسور ویسر می گوید تنوع زیستی معماری‌هایی که با رویکرد چند گونه‌ای طراحی می‌شوند، یعنی رویکردی که تعدادی از گونه‌های مختلف را ادغام می‌کند، می‌تواند گام مهمی در جهت ایجاد روابط سودمند بین انسان و طبیعت در شهرها باشد. این معماری‌ها رفاه انسان را در شهر افزایش داده و به حفظ آن کمک می‌کند..
این مطالعه در مجله People and Nature منتشر شده است.
