این روز ها موضوع احداث پتروشیمی میانکاله و محیط زیست آن بسیار مطرح است . ولی هستند بسیاری از متخصصان که می دانند این اولین مورد از صنایع مختلف نیست که چنین حساسیت هایی دارد و اگر روشهای قبلی ادامه پیدا کند آخرین مورد هم نیست. ما از جنبه های حرفه ای به آن نگاه می کنیم و قصد ورود به هیاهو های سیاسی نداریم . اما هر کار غلط با زیر پا گذاشتن جنبه های حرفه ای و تخصصی آغاز می شود .
در برخورد حرفه ای ، چالش اصلی در مدیریت پروژه دستیابی به تمام اهداف و مقاصد تعریف شده پروژه با رعایت محدودیت‌های قانونی و الزامات سرمایه گذاری است که معمولاً محدوده، کیفیت، زمان و بودجه است. این الزامات اغلب، باعث ایجاد یک تفکر غلط در برنامه ریزی و طراحی پروژه ها بویژه پروژه های با رتبه بندی بالای ألودگی می شود و آن ها بی توجهی کامل یا با حداقل در نظر گرفتن هزینه های زیست محیطی در تامین سرمایه پروژه است.
اگر اولویت دادن به تامین منابع مالی باعث عدم درک اثرات نامطلوب اجرای طرح بر محیط زیست بشود می تواند منجر به پیامد های نامطلوب شود و اهداف رشد و توسعه محلی را به خطر بیندازد.
مدیریت زیست‌محیطی در حوزه مدیریت ذینفعان برای موفقیت پروژه در بلند مدتبسیار حایز اهمیت است و تعیین مکان پروژه بایستی بر محور آن انجام شود . تمایل برخی تامین کنندگان منابع و یا صاحبان میتواند در این راستا اثر نامطلوب داشته باشد .
توجه به مسائل کلیدی زیست‌محیطی فقط توجه به حیوانات و آب و هوا نیست و دامنه گسترده تری از مواردی همچون سلامت، ایمنی، سود، تضمین کیفیت، کاهش خطرات برای شهرت نام تجاری در آینده و افزایش رقابت است.
چندین سال است که مطالعه و ارزیابی اثرات زیست محیطی طرحها به عنوان ابزاری برای تدوین برنامه مدیریت محیط زیست در کشور انجام می شود. این مطالعات نباید به عنوان ابزاری برای انطباق با مقررات تلقی شود، بلکه باید به عنوان ابزاری برای بهبود مدیریت پروژه بر مبنای توسعه پایدار منافع ذینفعان، تلقی شود.
اگر با چنین رویه ای گزارشهای ارایه شده به تصمیم گیران تدوین شده اند آنها باید با انتشار و شفاف سازی اذهان عمومی از آن حمایت نمایند و اگر چنین نبوده این سوال مطرح است که چگونه باید این فرایند را حتی در تقدم نسبت به اجرای پروژه اصلاح کنیم؟
برای اصلاح روشهای غلط باید از جایی شروع کرد که امروز با آن روش غلط کاری دارد شروع می شود .
