ژانویه 06, 2022 – نوشته ژوزفین ولف
لوگوی نورتون یک علامت چک را در یک دایره نشان می‌دهد که در لبه‌های آن آرم‌های بیت‌کوین و محورهای استخراج وجود دارد.
در تابستان، شرکت آنتی ویروس نورتون اعلام کرد که در حال افزودن یک ویژگی جدید به نرم افزار امنیتی LifeLock خود است:
توانایی استخراج ارزهای دیجیتال با استفاده از ابزار “Norton Crypto” خود.
نورتون به عنوان یک شرکت امنیتی، Norton Crypto به عنوان راهی برای کمک به مشتریان برای بهبود امنیت سایبری خود با اجازه دادن به آنها برای استخراج ارزهای دیجیتال بدون نیاز به تکیه بر “کدهای بررسی نشده در ماشین های خود که می تواند از درآمد آنها کاسته شود یا حتی باج افزار کار می کند” معرفی شد. ” برای اطمینان، خطرات امنیتی واقعی در ارتباط با دانلود و اجرای برنامه‌های استخراج غیرقابل اعتماد وجود دارد. اما، به عنوان یک قاعده کلی، وقتی یک شرکت خود را به‌عنوان یک کسب‌وکار ارزهای دیجیتال تغییر می‌دهد، معمولاً به این دلیل است که دچار مشکل است و به دنبال تغییر مدل کسب‌وکار شکست‌خورده به چیزی جدید و جالب (و بالقوه پرسود) است. به عنوان مثال، در سال 2018، زمانی که من در روچستر، نیویورک زندگی می کردم، غول تجاری محلی Eastman Kodak اعلام کرد که در حال راه اندازی یک «ارز رمزنگاری عکس محور» است.
بنابراین زمانی که یک شرکت آنتی ویروس برجسته به سمت ارزهای رمزنگاری شده چرخش می‌کند، مطمئناً می‌توان آن حرکت را به‌عنوان یک پول درآوردن یواشکی تعبیر کرد. این خلاصه کلی توییت کوری دکترو در مورد نورتون کریپتو در این هفته بود، که در آن اشاره کرد که نورتون از ارزهای دیجیتال استخراج شده توسط کاربرانش (مطابق با وب سایتش، 15 درصد از ارزهای رمزنگاری شده به هر ماینر اختصاص داده شده است). اما شاید سوال جالب‌تر این باشد که در مورد بازار نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس چه می‌گوید که یکی از برجسته‌ترین تولیدکنندگان آن محصولات اکنون راه کداک را در پیش گرفته است.
روزی روزگاری – مثلاً 10 سال پیش – نرم افزار آنتی ویروس یکی از توصیه های استاندارد امنیت سایبری برای همه بود. شرکت‌ها مجوزها را برای همه رایانه‌های شرکتی خود از یکی از فروشندگان بزرگ خریداری کردند و این امر مسلم شد که همه رایانه‌های ویندوز، یا حداقل همه رایانه‌های کار، برنامه‌ای را از McAfee یا Norton یا Kaspersky یا Avast یا یکی از آنها اجرا کنند. دیگر مظنونان معمول، در پس زمینه در همه زمان ها برای اسکن برای ویروس ها. اکثر این شرکت ها در حال حاضر مجموعه ای از خدمات امنیتی دیگر را علاوه بر آنتی ویروس ها و برنامه های ضد بدافزار استاندارد ارائه می دهند. McAfee و Norton خدمات محافظت از هویت و VPN را ارائه می دهند، Kaspersky یک مدیر رمز عبور و یک سیستم برای کنترل والدین می فروشد، و Avast هم یک مرورگر امن و هم یک افزونه مرورگر دارد که فقط چند مورد را نام می برد. به عبارت دیگر، اکوسیستم امنیت سایبری فراتر از نرم افزارهای آنتی ویروس است. در واقع، در حال حاضر بحث هایی در مورد اینکه آیا برنامه های آنتی ویروس حتی یک خط دفاعی بسیار مفید یا مؤثر برای اکثر دستگاه ها هستند، وجود دارد، به خصوص سیستم عامل ها به طور فزاینده ای شامل ویژگی های امنیتی داخلی می شوند. به عنوان مثال، چند سال پیش مایکروسافت برنامه آنتی ویروس داخلی Microsoft Defender Antivirus را با ویندوز 10 راه اندازی کرد. دستگاه های اپل که عموماً کمتر مورد هدف بدافزارهای ویندوزی قرار گرفته اند، همچنین دارای یک ابزار اسکن بدافزار به نام XProtect و همچنین یک بدافزار هستند. ابزار حذف. و اگرچه به نظر می رسد که محافظت بیشتر از آنتی ویروس همیشه بهتر است، لزوماً اینطور نیست – در واقع، برنامه های آنتی ویروس شناخته شده اند که سعی می کنند یکدیگر را حذف کنند اگر فکر می کنند سایر برنامه های آنتی ویروس بدافزار هستند زیرا حاوی امضاهای بدافزار شناخته شده هستند (که دارای امضای بدافزار هستند. آنها برای شناسایی ویروس ها استفاده می کنند).
برای بسیاری از ما، از جمله من، بسته‌های نرم‌افزاری به اصطلاح امنیتی که از قبل روی رایانه‌های کاری ما نصب شده‌اند، کمی شبیه به بدافزار شده‌اند: برنامه‌های درهم و برهم که به منابع محاسباتی زیادی نیاز دارند و نمی‌توان آنها را خاموش کرد و دائماً در حال ظاهر شدن هستند. صفحه نمایش با پیام های کوچک تحریک کننده و مهمتر از همه، بسیاری از حوادث امنیت سایبری که ما این روزها بیشتر نگران آنها هستیم، احتمالاً به هر حال توسط برنامه های آنتی ویروس شناسایی یا حل نشده اند.
پس شاید دقیق‌تر باشد که بگوییم نرم‌افزار آنتی‌ویروس کمی شبیه بقایای تاریخی بهترین شیوه‌های امنیت سایبری گذشته است. چرا به آنها می چسبیم؟ از آنجا که آنها برای سال‌های متمادی با ما جفت شده‌اند، یا ما قبلاً قراردادهای سازمانی برای ارائه این برنامه‌ها بسته‌ایم، یا صرفاً به این دلیل که به نظر می‌رسد در لحظه‌ای که نقض امنیت سایبری بسیار زیاد است، کمی امنیت بیشتر آسیب نمی‌بیند. وقتی کسی از من می پرسند “آیا باید برای آنتی ویروس نورتون اشتراک داشته باشم؟” این روزها همیشه به آنها می گویم نه. ابزارهای امنیتی وجود دارد که من به آنها اعتقاد دارم و فکر می کنم گاهی اوقات ارزش پرداخت برای آنها را دارند . مثلاً مدیران رمز عبور، VPN ها، اما نرم افزارهای آنتی ویروس و خدمات محافظت از هویت سال هاست که در این لیست قرار نگرفته اند.
