توجه به سرمایه گذاری های آموزشی کلانی که برای ارتقای سطح سواد زنان در کشورمان انجام شده است از یک سو و از سوی دیگر قانون عدم بکار گیری بازنشستگان در کشور و از این دو مورد مهمتر پیر شدن جمعیت کشور نیاز به چاره اندیشی دارد . راهکاری که می تواند به این موضوع کمک کند توانمندسازی زنان است.
اولین قدم برای بهبود وضعیت در این راستا کمک به خود اتکایی این قشر که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند ، می باشد . این خود اتکایی در سطوح کاری مختلفی باید برنامه ریزی شود . از سطوح مهارتی در فرایند هایی که با تحول در دنیای دیجیتال فراهم شده تا سطوح مدیریتی در کسب و کارهای مختلف .
کلید این امر توسعه فرهنگی در بین آنان است .توسعه فرهنگی ، اعتماد به نفس را گسترش می دهد و شکل اجرایی به خود می گیرد و فرصت هایی برای آینده ای بهتر برای آنان ایجاد می کندکه منجر به توسعه در کشور خواهد شد .
یکی از مهم ترین موضوعاتی که باید به آن توجه خاص بشود زمینه هایی از کار و فعالیت است که با شرایط فرهنگی و توانایی های ویژه زنان تناسب بیشتری دارد . تصور بر این است که در شرایط حاضر مهارت های مرتبط با تحول دیجیتال می تواند بسیار کمک کننده باشد و این مهارت ها چیزی است که در محیط کار بیشتر آموزش داده می شود.
چندین سال قبل در یک سفر به کشور آلمان برای بازدید از یک سری صنایع ، به هنگام بازدید از کارخانه ها موضوع بسیار جالب توجه برای من این بود که اکثر آنها یک مرکز آموزش تکنسین در کنار خود داشتند . امروزه تمامی آنها در راستای مهارتهای تحول دیجیتال فعال شده اند و کمبود جدی این مهارتها را جبران می کنند . در کشورمان سازمان آموزش فنی و حرفه ای در این زمینه میتواند سر منشا یک حرکت ملی باشد تا از توانمندی های این بخش از جمعیت استفاده بهتری بشود .
بسیاری از مردم در مورد اینگونه اقدامات خوش بین نیستند و اگر برنامه ریزی جدی در این راستا شود بنظر می رسد از ساخت مسکن در تعداد میلیونی برای کشور در بلند مدت کارساز تر باشد . شاید شما این موضوع را قبول نداشته باشید اما نگرش ها به سرمایه‌گذاری در واقع کاملاً متفاوت هستند، برای برای یک زن در کشورمان، این سرمایه‌گذاری تضمینی است که اگر به طور مؤثر انجام شود، شخصیت اجتماعی و اقتصاد خانواده و کشور را در طول زمان ارتقا می‌دهد.
