توسط ریچارد هاروش
توضیح : این مطلب باتوجه به وضعیت قوانین در کشور آمریکا تدوین شده اما بسیار شبیه به کشورمان می باشد.
امروزه بسیاری از کسب و کارها به عنوان شرکت های بزرگ تاسیس شده اند. شرکت ها اشخاص حقوقی جداگانه ای هستند که به طور معمول برای اداره یک کسب و کار استفاده می شوند. شرکت ها به شما امکان استفاده از روش اداره حقوقی مسئولیت محدود را می دهند ، به این معنی که هنگامی که شما یک شرکت تازه تاسیس می کنید ، فقط مبلغی را که در شرکت سرمایه گذاری می کنید به خطر می اندازید – به شرطی که شرکت را به درستی اداره کنید.
راه اندازی شرکت ها پیچیده نیست. با این حال ، شما باید مراحل مهم را دنبال کنید و تعدادی از اسناد را ایجاد کنید. در این مقاله ، من به بررسی اجمالی عناصر اصلی در ایجاد یک شرکت می پردازم.
مسائل اولیه بنیاد شرکتی
تشکیل یک شرکت مستلزم انجام مراحل اساسی است. شرکت ها ملزم به داشتن اساسنامه هستند و قوانین و رویه های ایجاد شرکت ها در ایالت های دیگر متفاوت است. قبل از اینکه یک کسب و کار راه اندازی کنید ، مطمئن شوید که برای قوانین دقیق با قوانین ایالت خود مشورت می کنید. ( در آمریکا)
نامگذاری شرکت
انتخاب نام برای شرکت شما کاری نیست که به طور عادی انجام دهید. نام شرکت شما یک تصمیم جدی است که بر توانایی شما در ایجاد اسناد لازم برای ایجاد صحیح شرکت تأثیر می گذارد. نامی که انتخاب می کنید نه تنها بر تصویر ذهنی مشتریان شما از شرکت شما تأثیر می گذارد ، بلکه منحصر به فرد بودن نام شما همچنین می تواند بر علائم تجاری آینده ، علائم خدمات و توانایی شما برای انجام کسب و کار در ایالت خود و سایر کشورها تأثیر بگذارد.
قبل از انتخاب نام برای شرکت خود ، جستجوهای زیر را انجام دهید:
- آیا شرکت دیگری مارک تجاری یا مارک تجاری مشابهی را به اداره ثبت اختراعات و علائم تجاری ایالات متحده وارد کرده است؟
- آیا نام پیشنهادی شما در ایالات کلیدی که قصد دارید در آنها کسب و کار کنید ، موجود است؟ درگیری در ایالت دیگر به طور کلی شرکت را از صلاحیت انجام کسب و کار در آن ایالت با این نام شرکتی باز می دارد.
- آیا می توانید نام دامنه مورد نظر خود را دریافت کنید؟
چندین نام در ذهن داشته باشید
متأسفانه ، بسیاری از نام های تجاری قبلاً گرفته شده است ، بنابراین آماده باشید تا در دسترس بودن چندین نام را همزمان بررسی کنید. همچنین به یاد داشته باشید که اساسنامه شرکت دولتی به طور معمول ایجاب می کند نام شرکت شما عبارت “Corporation” ، “Company” ، “Inc.” را ذکر کند. به همین ترتیب ، بسیاری از قوانین استفاده از برخی از کلمات مانند “بانک” یا “بیمه” در نام شرکت را ممنوع کرده است ، مگر اینکه شرکت به عنوان چنین نهادی واجد شرایط باشد.
بعد از ثبت شدن نام
پس از دریافت مجوز درباره نام ، می توانید شروع به کار خود را بلافاصله با نام ترکیب کرده یا برای مدتی آن را رزرو کنید (دوره های زمانی ممکن است متفاوت باشد) . دفتری در وزارت امور خارجه می تواند روش کار را به شما ارائه دهد.
انتخاب ایالت شرکت
از آنجا که قوانینی که شرکت ها را تحت تأثیر قرار می دهد ، از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است ، بسیاری از مردم می پرسند که در کدام ایالت می توان کسب و کارها استارتاپی خود را در آن قرار داد. به عنوان یک موضوع عملی ، بیشتر اوقات پاسخ این است که یک شرکت نوپا را تحت قوانین ایالتی که شرکت در آن قرار دارد ، وارد کنید. در نظر دارد کسب و کار اصلی خود را انجام دهد. بنابراین ، اگر شما یک کسب و کار کالیفرنیایی هستید ، احتمالاً ادغام کالیفرنیا منطقی است.
شهر دلور، که دارای مجموعه ای از قوانین توسعه یافته در زمینه شرکت های بزرگ است ، همچنین یک مکان مورد علاقه برای ادغام است. با این حال ، اگر در ایالت دیگری کسب و کار می کنید و تحت قانون دلور قرار می گیرید ، پرونده و هزینه های اضافی خواهید داشت. اگر این شرکت توسط یک سرمایه دار خطرپذیر با هدف مشخص عمومی شدن عمومی پشتیبانی شود ، دلور ممکن است منطقی باشد.در اکثر ایالت ها ، جزوه هایی در مورد نحوه ادغام یک شرکت تازه تاسیس ، با نمونه فرم هایی که می توانید از وب سایت وزیر امور خارجه تهیه کنید ، ارائه شده است.
ایجاد اساسنامه
پس از انتخاب نام شرکت و ثبت تأسیس ، باید سند رسمی ایجاد شرکت را به وزارت امور خارجه ارائه دهید. این را می توان توسط وکیل شرکتی شما یا با کمک یک سرویس ثبت نام آنلاین مانند CorpNet.com یا MyCorporation.com ثبت کرد. این سند بسته به ایالت ، اساسنامه یا گواهی ثبت نام نامیده می شود.
اساسنامه معمولاً کوتاه است – دو تا سه صفحه. بخشهای اصلی به شرح زیر است:
نام شرکت این بخش از مقالات نام رسمی شرکت را مشخص می کند.
هدف شرکت: بسیاری از ایالات ، از جمله کالیفرنیا و دلور ، به این بخش اجازه می دهند تا به سادگی بیان کنند که هدف شرکت شرکت در هر فعالیت قانونی است که ممکن است شرکت در آن ایالت سازمان یافته باشد. معمولاً وقتی این بند عمومی تر است ، بهتر می باشد زیرا در این صورت انعطاف پذیری زیادی دارید که می توانید کسب و کار خود را تقریباً در هر زمینه گسترش دهید. اکثر اساسنامه های ایالتی پیش بینی می کنند که شرکت می تواند دوام دائمی داشته باشد. شما به طور کلی نمی خواهید موضوعات کاری برای مدت زمان معینی وجود داشته باشند.
سرمایه مجاز : در این بخش باید تعداد کل سهامی که شرکت می تواند منتشر کند ، سهم هر ارزش و طبقات مختلف سهام مشخص شود. به طور معمول ، شما فقط یک کلاس سهام عادی دارید ، اما گاهی اوقات می توانید سهام عادی و سهام ممتاز را منتشر کنید. این بخش باید تعداد کافی سهام را برای پوشش سهام بنیانگذار به علاوه سهامی که ممکن است برای کارمندان یا سرمایه گذاران آینده صادر شود ، مجاز باشد. اگر دولت هزینه اضافی از شما دریافت نمی کند ، به تأیید مجوز 10،000،000 یا بیشتر سهام فکر کنید.
نام و آدرس: نمایندگی ثبت شده بیشتر ایالت ها به شرکت نیاز دارند تا نام و آدرس نماینده ثبت شده را برای خدمات فرآیند در ایالت تعیین کند. نماینده ثبت شده شخصی است که از دادخواستهای شرکت شما مطلع می شود. اگر در کشوری غیر از محل کار دفتر اصلی خود مشغول به کار هستید ، می توانید شرکت های نمایندگی ثبت شده حرفه ای مختلفی را با پرداخت هزینه تعیین کنید.
سایر احکام مورد نیاز بسته به قانون ایالت ، برخی از مقررات مانند حق تقدم خرید سهام در آینده نیز باید در مواد موجود باشد تا موثر باشد.
درک کلاسهای سهام
هنگامی که شما یک شرکت نوپا را در کار می گیرید ، می توانید کلاس های زیادی از اوراق بهادار را در ازای سرمایه ای که در اختیار شما قرار می دهند ، در اختیار سرمایه گذاران قرار دهید. دو مورد از رایج ترین اوراق بهادار سهام عادی و سهام ترجیحی است و شما باید تفاوت این دو نوع اوراق بهادار را بدانید:
منابع مشترک. سهام عادی سهامی در شرکت است که هیچ ترجیحی یا اولویتی نسبت به سایر سهام ندارد. حقوق توزیع ، تعداد رأی هر سهم ، حق تصفیه و سایر حقوق معمولاً برای همه سهامداران به صورت سهم به سهم یکسان است.
سهم ممتاز. سهام ترجیحی سهامی است که به دارندگان سهام مزایای مختلفی نسبت به دارندگان سهام عادی می دهد. بسیاری از سرمایه گذاران حرفه ای ، از جمله سرمایه گذاران خطر پذیر ، سهام ترجیحی را نسبت به سهام عادی ترجیح می دهند. سهام ترجیحی اغلب از حقوق زیر برخوردار است:
- اولویت دارایی های کسب و کار پس از انحلال
- اولویت برای هرگونه سود سهام
- حقوق ویژه رأی دادن یا حق وتو
- حق وادار کردن شرکت به خرید مجدد سهام در مقطعی از آینده (معروف به حقوق بازخرید)
- حق تبدیل به سهام عادی بر اساس فرمول
- محافظت در برابر تقسیم سهام خاص ، سود سهام و انتشار ارزان سهام در آینده (معروف به حقوق ضد رقت)
- یک حق جداگانه احتمالی برای انتخاب تعداد مشخصی از مدیران
صدور قوانین سهام و اوراق بهادار
در صدور سهام برای سهامداران اولیه خود ، شرکت باید اطمینان حاصل کند که مطابق با قوانین اوراق بهادار ایالتی و فدرال است. این قوانین هر زمان که شما یک “اوراق بهادار” مانند سهام عادی یا ممتاز را عرضه یا بفروشید ، اعمال می شود. به طور معمول ، انتشار سهام برای تعداد کمی از سهامداران موسس واجد شرایط نوع “استقرار خصوصی” است – به استثنای الزامات ثبت قوانین اوراق بهادار. اما با وکیل خود مجدداً بررسی کنید.
نگه داشتن دفتر کل سهام
این شرکت باید سوابق خوبی در زمینه انتشار سهام داشته باشد و مقدار سهام منتشر شده ، تاریخ انتشار و
صاحبان و مجریان شرکت
سهامداران شرکت “صاحبان” شرکت هستند ، سرمایه گذارانی که در ازای دریافت پول یا دارایی های خود سرمایه گذاری در شرکت را دریافت می کنند.
سهامداران یک هیئت مدیره را انتخاب می کنند که مسئولیت کلی آنها در مورد شرکت سهامی است. هیئت مدیره ، به نوبه خود ، مدیران شرکت را انتخاب می کند (به طور معمول مدیر عامل ، معاون رئیس ، دبیر و مدیر ارشد مالی). امور روزمره شرکت را اداره می کنند.
هیئت مدیره
مدیران باید در ارتباط با منافع شرکت و سهامداران آن عمل کنند. اعضای هیئت مدیره می توانند خرد و تجربه ارزشمندی را در هدایت یک شرکت به موفقیت ارائه دهند.اعضای هیئت مدیره رابطه امانت داری با شرکت را حفظ می کنند (رابطه ای که با اعتماد و اطمینان ایجاد شده است).
اندازه هیئت مدیره به صلاحدید سهامداران است. به طور کلی ، شما می خواهید از تعداد نامطلوب یا حتی تعداد هیات مدیره اجتناب کنید (برای جلوگیری از بن بست). هیئت مدیره باید به طور منظم تشکیل جلسه دهد. پس از پر کردن فرمهای وزارت امور خارجه ، هیئت مدیره نیاز به تصویب مصوبات سازمانی دارد (یا در یک جلسه یا با موافقت کتبی وحدت رویه). این مصوبات سازمانی مربوط به موارد اولیه برای ایجاد صحیح شرکت است ، همانطور که در بخش زیر شرح داده شده است.
اقدامات اولیه توسط هیئت مدیره
هیئت مدیره می تواند مصوبات سازمانی شرکت را با تصویب آنها در جلسه ای که طبق آیین نامه شرکت یا با موافقت کتبی یکپارچه فراخوانده اند ، انجام دهد. به طور کلی ، مدیران موارد زیر را مجاز می دانند:
- انتشار اوراق بهادار و اعطای ضمانت نامه ، اختیارات یا سایر حقوق خرید اوراق بهادار
- تصویب طرح اختیار سهام
- اصلاح اساسنامه یا آیین نامه
- انعقاد قراردادهای عمده ، اجاره ها یا سایر تعهدات
- اعلام توزیع ، سود سهام ، یا تقسیم سهام
- وام گرفتن مبالغ قابل توجه و تأمین امنیت وام ها
- انعقاد توافق نامه های استخدام با کارمندان اصلی
- انتخاب مدیران شرکت و تعیین یا تغییر خسارت و شرایط کار آنها
- تصویب یا اصلاح برنامه های مزایای کارکنان
- فراخوان مجامع سهامداران
- خرید یا فروش دارایی های قابل توجه
- اتخاذ سیاست های شرکت
سهامداران
موسسان کسب و کارها معمولاً سهام شرکت را خریداری می کنند و اولین سهامداران هستند. بعداً ، سرمایه گذاران می توانند به پول یا دارایی های دیگر کمک کنند و همچنین سهامدار شوند.
اقدامات مختلف شرکت مستلزم اقدام سهامداران است و این اقدامات باید در صورت جلسات یا رضایت نامه کتبی مناسب منعکس شود. یک شرکت معمولاً مجبور است جلسات سالانه سهامداران را برگزار کند که هدف اصلی آن انتخاب اعضای هیئت مدیره است.
برخی از اقداماتی که تصویب سهامدار برای آنها ممکن است لازم باشد یا مطلوب است شامل موارد زیر است:
- ادغام یا سازماندهی مجدد شرکت
- اصلاحیه اساسنامه
- اصلاح آیین نامه (غیر از اصلاحیه تعیین تعداد دقیق مدیران در محدوده تعیین شده توسط آیین نامه یا اساسنامه)
- فروش یا انتقال کلیه یا اساساً کلیه دارایی های شرکت
- تصویب قرارداد با مدیران علاقه مند
- انتشار اوراق بهادار خاص
- تصویب برنامه های اختیار خرید سهام
- انحلال شرکت
آیین نامه
آیین نامه یک شرکت شامل قوانین و رویه هایی است که بر حقوق و اختیارات سهامداران ، مدیران حاکم است. اکثر وکلا یک مجموعه آئین نامه الگوی استاندارد “استاندارد” دارند که ممکن است برای تأمین نیازهای خاص شرکت شما اصلاح شود.
این آیین نامه به طور معمول توسط عضو یا هیئت مدیره در جلسه سازمانی ، یا با موافقت کتبی به جای جلسه سازمانی ، تصویب می شود. این جلسه سازمانی یا موافقت کتبی اولین اقدامی است که توسط هیئت مدیره در رابطه با تشکیل شرکت انجام شده است .
این آیین نامه موارد زیر را شامل می شود:
- اندازه هیئت مدیره
- چه وقت و چگونه جلسات هیئت مدیره فراخوانی می شود (از جمله اخطار)
- چه موقع و چگونه جلسات سهامداران فراخوانده می شود (از جمله اخطار)
- وظایف و مسئولیت های مدیران
- روشهای استفاده از حق رأی
- مقررات انتقال سهام شرکت ها
- تعهد جبران خسارت برای افسران ، مدیران و نمایندگان (جبران خسارت به حمایت از دعاوی و دعاوی اشاره دارد)
- سال مالی شرکت
- امور عمومی شرکت
آیین نامه ها به طور کلی ممکن است توسط هیئت مدیره یا با رأی سهامداران تصویب ، اصلاح یا لغو شود و این آیین نامه می تواند اختیارات هیئت مدیره را در این زمینه محدود کند.
توافق نامه حق رد اول
سهامداران شرکتهای نوپا معمولاً توافق نامه حق رد اول را منعقد می کنند که سهامداران را ملزم به داشتن حق تقدم به شرکت یا سهامداران می کنند تا با پیشنهادات خرید سهام در شرکت مطابقت داشته باشند. این حق زمانی بوجود می آید که سهامدار بخواهد سهام خود را بفروشد. چنین توافقی معمولاً برای حفظ سهام دوستانه و حفظ تداوم شرکت مطلوب است. این قرارداد گاهی در ایین نامه خرید و فروش قرار می گیرد.
مفاد اصلی توافق نامه حق رد اول شامل موارد زیر است:
- محدودیت های انتقال
- حق امتناع اول
- برگ گواهی سهام
- عدم انتقال به رقبا
- مدت توافق
- مفاد اراده
- رضایت همسر / شریک زندگی
