برنامه ریزی یادگیری اجتماعی و عاطفی بر مبنای تحول نوآورانه در آموزش و پرورش یک اصل مسلم در دنیای پر تغییر رسانه ای است . این پرسش مطرح است که دانش آموزان با چه روشی و بر اساس کدام عوامل عاطفی و احساسی با این دنیا رابطه برقرارکرده اند؟
گفتیم روابط احساسی و عاطفی برای اینکه در سالهای اولیه آنها با این مولفه ها با هر موضوعی برخورد می کنند . پرسش دوم این است که پس سالهای بین ۲ تا ۶ سالگی چطور؟ آنها از قبل از دبستان با موبایل و تبلت بزرگ می شوند .
یادگیری اجتماعی و عاطفیبر مبنای رسانه برای آماده سازی دانش آموزان بسیار مهم است. ادغام یادگیری اجتماعی و عاطفی در آموزش دبستانی با آگاه سازی والدین به روش های معنادار امکان پذیر شده و رویکرد های عاطفی و احساسی دانش آموزان را حمایت می کند.
نگاهی به وضعیت جاری نشان می‌دهد که با بکن و نکن ها از سوی پدر و مادر و معلمان این موضوع شکل صحیح خود را نمی یابد و بسیاری از موضوعات بصورت پنهان شکل می گیرند . طرح صیانت باید از این موضوعات شروع شود و بر مبنای پاسخ دهی به این موارد پیش برود .
وقتی این امر از نظر زمانی با دوره دبیرستان تلاقی می کند و این احساسات و عاطفه ها با بلوغ جنسی همراه می شود می‌کند شیوه‌های حمایت از یادگیری اجتماعی و عاطفی تغییر می کند و برای این دوره سنی باید آگاه سازی به جنبه های مختلف انجام شود . از همین سالها باید دانش‌آموزان در مدرسه با موضوع فناوری های پنهای و جنبه های روانی اثر گذاری روی خودشان آگاه شوند . در کنار این موضوع باید جنبه های حقوقی و امنیت اجتماعی آنها بصورت جدی انجام شود .
در این راستا ممکن است مدارس با شیوه ها و رفتار های خاص خود با این موارد برخورد کنند که آثار کنترل نشده ای را به دنبال خواهد داشت . بنظر می رسد موارد زیر برای این برنامه ریزی ها مهم باشند .
- برنامه ریزی ایجاد فرصت هایی برای معلمان در زمینه توسعه آگاهی و ایجاد مهارت در ارتباط با یادگیری اجتماعی و عاطفی دانش آموزان
- ایجاد رویکردهای یادگیری شخصی به معلمان در ایجاد روابط مثبت با دانش آموزان در جهت خودآگاهی آنها
- نظام یادگیری مبتنی بر تسلط ساختاری بر موضوعات رسانه های اجتماعی
