دینا ترزا -27 دسامبر 2021 -سلول های طراحی غشای سلولی/iStock
ویکتور ریویلا و همکارانش در مرکز اختربیولوژی اسپانیایی در مادرید به کشف شگفت انگیزی دست یافته اند. این تیم یک جزء حیاتی از ساده ترین فسفولیپید را در فضا کشف کردند. فسفولیپیدها مولکول هایی هستند که غشای تمام سلول های روی زمین را تشکیل می دهند. در یک پیش‌چاپ که مورد بازبینی قرار نگرفته است، این تیم کشف جزء فسفولیپید، معروف به اتانول آمین را توضیح می‌دهد که این یافته نشان می‌دهد که همه پیش‌سازهای حیات می‌توانند در فضا منشأ گرفته باشند.
علم هنوز اطلاعات کاملی در مورد منشا حیات ارائه نکرده است، اما ما چند چیز را می دانیم. ما می دانیم که حیات در زمین حدود 4.5 میلیارد سال پیش آغاز شد و شامل اجزای مولکولی بیشماری بود. یک نظریه توضیح می دهد که این اجزا در زمین در دسترس بودند زیرا این سیاره از فضا با بلوک های ساختمانی مورد نیاز برای زندگی بذر شده است – این فضا مملو از گاز و غبار است که حاوی تمام مولکول های آلی لازم برای زندگی است.
ستاره شناسان این بلوک های ساختمانی را مشاهده و ثبت کرده اند که شامل آمینو اسیدها، پیش سازهای پروتئین ها و مولکول هایی است که می توانند اطلاعات را به شکل DNA ذخیره کنند. اما، جزء محوری دیگری برای حیات وجود دارد – مولکول‌هایی که می‌توانند غشاهایی را تشکیل دهند که قادر به محصور کردن و محافظت از مولکول‌های حیات در بخش‌هایی به نام پروتوسل هستند. فسفولیپیدها تا کشف ریویلا و تیمش هرگز در فضا مشاهده نشده اند.
منشا حیات در زمین و سیارات دیگر
این گروه نور ابری از گاز و غبار بین ستاره ای به نام Sagittarius B2 را که تنها 390 سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری فاصله دارد، تجزیه و تحلیل کردند. اتانول آمین دارای فرمول شیمیایی NH2CH2CH2OH است. این تیم، طیفی را که این مولکول باید در دمای سردی که تصور می‌شود در ابر وجود دارد تولید کند، شبیه‌سازی کردند. آنها سپس به دنبال شواهد واضحی از این طیف در نوری که از ابر عبور کرده بود، یافتند. این تیم می‌گوید: این نه تنها برای نظریه‌های منشأ حیات روی زمین، بلکه در دیگر سیارات و ماهواره‌های قابل سکونت در هر نقطه از کیهان، پیامدهای مهمی دارد.
پیش از این، ستاره شناسان اتانول آمین را در شهاب سنگ ها پیدا کرده بودند. محققان هنوز نمی دانند که چگونه به آنجا رسیده است، و برخی استدلال می کنند که این سیارک صرفاً از طریق مجموعه ای عجیب از واکنش ها در یک سیارک والدین شکل گرفته است.با این حال، طبق آخرین کشف، اتانول آمین بسیار فراگیرتر است.
رازداری هرگز تمام نمی شود
بر روی زمین، اتانول آمین مولکول های فسفولیپید را تشکیل می دهد که خود به خود در غشای سلولی جمع می شوند. ریویلا و همکارانش به مجله Astronomy گفتند که کشف آن در ابرهای بین ستاره‌ای نشان می‌دهد که اتانولامین می‌توانست از سحابی پیش‌خورشیدی به سیاره‌های کوچک و اجرام کوچک منظومه شمسی و پس از آن به سیاره ما منتقل شده باشد. این به نوبه خود می‌توانست منجر به تشکیل سلول‌هایی در سوپ پری بیوتیکی شود که اجداد اولیه ما از آن بیرون آمده‌اند.
ایده رادیکال دیگر این است که اتانول آمین ممکن است اجازه تشکیل سلول های اولیه را در خود محیط بین ستاره ای بدهد. محیط بین ستاره ای غنی از سایر اجزای پری بیوتیک مانند آب و اسیدهای آمینه است. در نتیجه، گلدان های ذوب آماده پری بیوتیک آماده برای کاشت زمین یا هر جسم دیگری که از آنجا می گذرد، خواهد بود.
اگرچه هیچ یک از اینها به این سؤال پاسخ نمی دهد که چگونه زندگی بر روی زمین شروع شده است، این اثر نشان می دهد که دیگر هیچ رمز و رازی در مورد اینکه بلوک های سازنده حیات ممکن است از کجا آمده باشند وجود ندارد. ریویلا و تیم تحقیقاتی می‌گویند: «این نتایج نشان می‌دهد که اتانول آمین به‌طور مؤثر در فضا شکل می‌گیرد و اگر به زمین اولیه تحویل داده شود، می‌تواند به جمع‌آوری و تکامل اولیه غشاهای اولیه کمک کند».
