یکی از موضوعات صنعتی که این روز ها بسیار داغ است و از کف خیابان تا صدر مجلس و بسیاری دیگر درباره آن صحبت می کنند خودرو است و جالب توجه این است که کمترین حضور در این میان مدیران با اصالت و کارشناسان و افراد با تجربه در صنعت و تولید در ابعاد مختلف این صنعت را دارند .
نتیجه نهایی را اول بگوییم ؛ که بغییر از مباحث مافیا و توهم توطئه اگر با رویکردی منطقی و علمی اقتصادی به موضوع بیندیشیم برای حل این مسئله باید نوآوری نمود . نوآوری در روشها و سیاستها و نهایتا استراتژی ها . در این رابطه یک مثال می تواند نشانگر این نوع نگرش به قضیه باشد . این یک الگو و نسخه برای صنعت نیست بلکه نوعی از تفکر درباره موضوع است .
در منابع عمومی از جمله دانشنامه ویکی پدیا می خوانیم که :
صنعت خودرو در نیوزلند بازاری را تامین می کند که همیشه یکی از بالاترین نسبت های مالکیت خودرو در جهان را داشته است. توزیع کنندگان خودروهای جدید اساساً صاحبان سابق مشاغل مونتاژ هستند. در سطح نمایندگی، آنها زنجیره‌های خرده‌فروشی قدیمی خود را با وجود تأسیس بسیاری از مشاغل مستقل جدید که از دهه 1980 توسط متخصصان واردات مستعمل از ژاپن ساخته شده‌اند، حفظ کرده‌اند. تویوتا وارد رقابت مستقیم با آن دسته از مشاغل وارداتی مستعمل شد که تویوتاهای قدیمی را از ژاپن بازسازی می کردند و آنها را از طریق نمایندگی های خود به عنوان خط ویژه به فروش می رساندند. بر این اساس ناوگان خودرویی کشور نسبت به اکثر کشورهای توسعه یافته قدیمی تر است.
نیوزلند دیگر خودروهای سواری را مونتاژ نمی کند. کارخانه‌های مونتاژ پس از حذف تعرفه بسته شدند و توزیع‌کنندگان واردات خودروهای مونتاژ کامل را ارزان‌تر دیدند. خودروها در سال 1983 با نرخی نزدیک به 100000 در سال مونتاژ می شدند، اما با مشکلات اقتصادی کشور تعداد آنها به شدت کاهش یافت. در اواخر دهه، حذف محدودیت‌های مختلف به عنوان بخشی از بازسازی اقتصاد کشور، باعث شد خودروهای قدیمی با قیمت پایین از ژاپن در دسترس باشند. این خودروهای مستعمل نیاز محلی به سطوح بالای مالکیت را در دنیایی با مشکلات مالی برآورده می‌کردند، اما از آنجایی که تعداد زیادی از آن زمان به بازار می‌آیند، میانگین سنی ناوگان کشور را به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهند.
اما در یک سایت نیوزلندی در خصوص خودرو های برقی نیز می خوانیم که :
فرصت های خودروهای الکتریکی نیوزلند
دولت نیوزلند اخیراً مشوق های نقدی را برای تمام خریدهای خرده فروشی خودروهای تمام الکتریکی یا هیبریدی ثبت شده در کلاس های خودروهای خصوصی اعلام کرده است. این تخفیف ها برای همه خودروها با قیمت خرده فروشی توصیه شده (RRP) 80000 دلار نیوزلند (56000 دلار آمریکا) پرداخت می شود و از 3450 دلار نیوزلند برای خرید خودروهای دست دوم تا 8625 دلار نیوزلند برای همه خودروهای جدید متغیر است.
با توجه به بازار خودروهای سواری جدید که به طور میانگین تقریباً 100000 دستگاه در سال دارد، هدف دولت نیوزلند این است که تا سال 2035، 35 درصد از وسایل نقلیه جدید ثبت نام خودروهای الکتریکی (EVs) باشد. در حال حاضر خودروهای برقی تنها اندکی بیش از 3 درصد را به خود اختصاص می دهند. انتظار نمی رود تا پایان سال 2021 بیش از 4٪ باشد. از حدود 4000 ثبت نام خودروهای برقی، سازنده آمریکایی تسلا با تقریبا 40٪ سهم بازار خودروهای برقی پیشرو بازار است. RRP تسلا بالاتر از آستانه تخفیف RRP 80,000 دلار نیوزیلند است و سایر برندهای برقی ممتاز تقریباً 11 درصد از بازار را تشکیل می دهند، این بدان معناست که برندهایی که واجد شرایط تشویق دولت هستند، تنها کمتر از 50 درصد از بازار خودروهای برقی را تشکیل می دهند.
برای بهبود وضعیت صنعت خودرو کشور باید به این موضوع اندیشید که چرا خودرو های دو خودرو ساز بزرگ کشور با اینهمه مشکل مواجهند در حالیکه چند خودرو ساز با مقیاس تولید پایین تر خودرو های با کیفیت تری را ارایه می کنند و کمتر مشکل دارند . جواب ساده است . آنها بیشتر مونتاژ کننده هستند ولی این دو غول تولید کنده خودرو های با فناوری چند نسل عقب تر و بیشترین اصرار را بر تولید همانها دارند .
من بعنوان یک مصرف کننده در سال ۱۳۷۰ یک خودرو پراید خریدم و از آن راضی بودم و عیب خاصی هم نداشت . اما خودرو پراید تولیدی سال ۱۴۰۰ بدون اغراق بسیار بی کیفیت تر است . یعنی سی سال تجربه تولید بسوی کاهش کیفیت و تولید خودرو فرسوده بوده است . این امر باید یک درمان بنیادین داشته باشد و نوعی دیگر باید اندیشید و به این پرسشها پاسخ داد که :
- آیا مهمترین موضوع در ادامه تولید با تحولات صنعت خودرو در جهان کیفیت است یا تعداد تولید ؟
- آیا برای دستیابی به کیفیت با همان روشهای سنتی مدیریت امکان پذیر است؟
- آیا نیروهای مورد نیاز این صنعت از نظر مهارت و تخصص کفایت لازم را دارند .
- آیا از نظر رقابت میتوان با ترکیب سهامداران و مالکین این صنعت را اداره نمود ؟
- آیا فرایند های تصمیم گیری در این صنعت باید بازبینی و اصلاح شوند ؟
- آیا محصولات فعلی واقعا یک محصول درست هستند تا درست تولید شوند .؟
- آیا سرمایه گذاری واقعی در ارتباط با مشارکت دانشگاه و اکو سیستم صنعت خودرو برای تحقیق و توسعه و نوآوری یک اولویت است؟
- آیا قطعه سازان و تامین کنندگان زنجیره صنعت در این اکو سیستم راه خود را می روند و یا قدرت و اقتدار سیستمی آنها را بسمت بهبود می برد؟
و البته بسیاری پرسشهای دیگر ………
