استارت‌آپ‌های خودروی برقی به دنبال راه‌های کم‌هزینه برای تولید انبوه هستند

توسط نیک کری و بن کلایمن

یک مهندس در شرکت سازنده اتوبوس و ون برقی بریتانیا Arrival یک ربات مستقل توسعه یافته را در “میکروکارخانه” ارزان قیمت این استارت آپ در بیستستر، بریتانیا، 3 اوت 2021 بازرسی می کند. تصویر در 3 اوت 2021 گرفته شده است. رویترز/نیک کری

استارت‌آپ‌های خودروهای الکتریکی و ون که برای تبدیل شدن به شرکت تسلا بعدی (TSLA.O) مسابقه می‌دهند، همگی می‌خواهند از سفر ایلان ماسک در «جهنم تولید» اجتناب کنند.اما شرکت‌های خودروهای برقی مانند شرکت ون بریتانیایی Arrival SA (47K.F) و Fisker Inc (FSR.N) راه‌های بسیار متفاوتی را برای غلبه بر چالش‌های تولید انبوه سودآور که تقریباً تسلا را شکست، در پیش می‌گیرند.

تعداد کمی از آنها سرمایه‌گذارانی را پیدا کرده‌اند که مایلند میلیاردها دلار را برای تأمین مالی سفر خود تسلیم کنند. ریوین حدود 10.5 میلیارد دلار از Amazon.com Inc (AMZN.O)، شرکت Ford Motor (F.N) و سایرین به دلیل افزایش تولید برای ساخت ون های الکتریکی، پیکاپ ها و SUV ها جمع آوری کرده است.

استارت‌آپ‌هایی که پول نقد Rivian را ندارند، به مسیرهای ارزان‌تری برای تولید انبوه نیاز دارند یا خطر شکست در مسابقه و مبارزه خودروهای الکتریکی را تهدید می‌کنند – خطری که ماسک بارها در فراخوان درآمد تسلا در 26 جولای بر آن تاکید کرده است.

ماسک گفت: نکته قابل توجه این است که تسلا در رسیدن به حجم تولید ورشکست نشد.

در طول سال‌های 2017 و 2018، تسلا برای افزایش حجم تولید سدان مدل 3 تلاش کرد، در حالی که خودروساز زیان‌ده آن زمان با اتکای بیش از حد به اتوماسیون، مشکلات باتری و سایر گلوگاه‌ها، پول نقد خود را می‌سوزاند. حتی یک خط جدید را فقط در دو هفته در یک چادر بزرگ در خارج از کارخانه فریمونت کالیفرنیا ساخت تا به اهداف تولید خود برسد.

رویکرد سنتی بسیاری از خودروسازان طی سال‌ها این بوده است که بیش از 2 میلیارد دلار برای کارخانه‌ای به اندازه کافی برای ساخت 240000 خودرو یا بیشتر در سال هزینه کنند.

Arrival به جای آن تصمیم گرفته است «میکروکارخانه‌های» وانت و اتوبوس برقی بسازد – کارخانه‌های کوچکی با هزینه 50 میلیون دلار که برای تجهیزات گران قیمت مناسب هستند. Arrival نیازی به کارگاههای رنگ فروشی ندارد – که می تواند صدها میلیون دلار هزینه داشته باشد – زیرا ون های آن از کامپوزیت پلاستیکی رنگی سبک وزن ساخته شده اند.

Arrival کارخانه های کوچک نزدیک به مشتریان عمده در سراسر جهان را برنامه ریزی می کند، هزینه های حمل و نقل را کاهش می دهد و کارگران محلی را استخدام می کند.

مایک آبلسون، رئیس پیشین شرکت جنرال موتورز (GM.N)، رئیس آمریکای شمالی، می‌گوید: برای انجام این کار به روش سنتی باید آنقدر پول جمع‌آوری کنید که استارت‌آپ‌ها را از ارائه ایده‌های جدید باز دارد.

Arrival حدود 660 میلیون دلار از عرضه عمومی ماه مارس خود به دست آورد و در حال ساخت دو کارخانه در ایالات متحده است: یکی در کارولینای شمالی که برای United Parcel Service Inc (UPS.N) وانت می‌سازد، بزرگترین مشتری آن تا به امروز، و دیگری در کارولینای جنوبی که اتوبوس می‌سازد. علاوه بر این، در حال ساخت یک کارخانه در اسپانیا است. آبلسون گفت که Arrival کارخانه های بیشتری را در اواخر امسال معرفی خواهد کرد.

“MICROFACTORY 1.0”

اولین کارخانه کوچک Arrival در Bicester، انگلستان، به عنوان طرح اولیه برای کارخانه های دیگر عمل خواهد کرد. فقدان یک مغازه رنگ آمیزی تنها یکی از راه هایی است که در آن شرکت از اقلام بزرگی که به طور سنتی تولید خودرو را تعریف می کردند، دوری می کند.

مهندسان این استارت‌آپ قالب‌هایی را برای پانل‌های بدنه پلاستیکی ساخته‌اند که هزاران دلار هزینه دارد در مقابل میلیون‌ها دلاری که برای قالب‌های فلزی سنتی لازم است. مهندسان Arrival نیز ماشین های قالب گیری خود را طراحی کرده اند.

آبلسون گفت که Arrival به حدود 70 ربات در هر کارخانه نیاز دارد و این استارت‌آپ فقط ربات‌های معمولی و عمومی را از تامین‌کنندگان قدیمی صنعت خودرو Kuka AG (KU2G.DE) و Comau ایتالیا خریداری می‌کند – از روبات‌های سفارشی گران قیمت اجتناب می‌کند. Comau متعلق به خودروساز Stellantis NV (STLA.MI) است.

ربات‌ها طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که وظایف دوگانه یا سه‌گانه را انجام دهند. در یک کارخانه بزرگ ماشین‌سازی سنتی، اگر نیاز به استفاده از چسب در نقاط مختلف در حین مونتاژ دارید، ایستگاه‌های چسب بیشتری در طول خط اضافه می‌کنید تا یک وسیله نقلیه در دقیقه بیرون بیاید.

اما در کارخانه ریز Arrival یک ایستگاه چسب وجود خواهد داشت و روبات‌های چرخدار خودکار که در داخل طراحی شده‌اند، شاسی را در طول فرآیند مونتاژ به عقب و جلو حمل می‌کنند.

آبلسون می‌گوید کوچک رفتن به این معنی است که Arrival می‌تواند سالانه 10000 ون در هر کارخانه به جای 100000 ون متعهد باشد. هر کارخانه کوچک حدود 250 شغل ایجاد می کند، که تقریباً به هزاران شغل ایجاد شده توسط یک کارخانه بزرگ خودروسازی در گذشته نزدیک نیست.

آبلسون گفت: «این بدان معناست که اگر یک کارخانه کار نکند، برای اقتصاد محلی یک فاجعه نیست. “

https://www.reuters.com