واژه نوآوری همچون واژه بهره‌وری دارای پیچیدگی‌های خاص خود می‌باشد. ما همان‌گونه که با واژه مدیریت بهره‌وری آشنا هستیم باید با مدیریت نوآوری هم آشنا باشیم. این یک مسئله خاص نیست که آن را حل کنیم و دائم تکرار کنیم. این موضوعی است که در زمان‌ها و سیستم‌های مختلف بایستی تعریف و پیاده سازی شود.
نوآوری آموزش و پرورش نیاز دارد. این فرایندی است که از کودکی و حتی پیش از آن در زمان بارداری مادر شروع می‌شود. باید در سطح کلان و سطوح خرد به آن توجه شود.
امروزه برنامه یادگیری سیاست‌های نوآوری به سنگ بنای تحول در اقتصادها تبدیل شده است. نوآوری برای امکان افزایش بهره‌وری، تنوع بیشتر در تولید و الگوهای تولید و مصرف پایدارتر در کشورهای در حال توسعه بسیار مهم است.
من با اطمینان ابراز می‌کنم که تا فرهنگ بهره‌وری و نوآوری در کشور بالنده نشود صحبت از هرگونه توسعه پایدار غیر اصولی و بر باد است. وقتی موضوع در سطح ملی است اقدامات موثر سیاسی برای ترویج درک مشترک بین آحاد ملت به عنوان ذی‌نفعان لازم است. الزام در مورد اینکه مردم بدانند بهره‌وری و نوآوری چیست، چگونه به وجود می‌آیند و چگونه به رشد اقتصادی و توسعه پایدار کمک می‌کنند.
برای دستیابی به این استراتژی مادر همچنین نیاز به گسترش دانش در میان متخصصان تصمیم ساز در مورد چگونگی طراحی سیاست‌های نوآوری وجود دارد. به همین دلیل است که سازمان‌های بین المللی در این زمینه کارهای مطالعاتی نموده و برای آن راهنماها و روش‌هایی را ارائه نموده‌اند.
برای مثال، برنامه یادگیری سیاست نوآوری انکتاد، راهکارهای افزایش شایستگی‌های سیاست گذاران و سایر بازیگران اصلی ملی در کشورهای در حال توسعه را ایجاد می‌کند تا آن‌ها را قادر به طراحی، پیاده سازی و تنظیم سیاست‌ها و برنامه‌های علم، فناوری و نوآوری کند. این برنامه به آن‌ها در دستیابی به اهداف خاص خود کمک می‌کند.
اما هرگونه استفاده از این راهکارها و مدل‌ها بر مبنای خود اتکایی و اعتقاد باطنی مدیران ارش در سطوح ملی آغاز و به لایه‌های مدیریتی پایین‌تر تسری می‌یابد. یک کشور می‌توانند نقاط قوت و ضعف اصلی سیستم‌های نوآوری خود را شناسایی کرده و اولویت‌های استراتژیک را برای توسعه آن تعیین کنند.
دولت با اتخاذ یک برنامه جدی می‌تواند مبنایی برای ظرفیت سازی مدیریت با هدف عناصر مختلف سیستم نوآوری باشد. در این مسیر پلتفرم‌های تکنولوژی ابزاری کارآمد برای همگرایی موضوعات تحقیق و توسعه و نوآوری با هدف بهره‌وری کل هستند که در پیوند دانشگاه‌ها و صنایع بزرگ و مراکز تحقیق و توسعه و سایر عناصر ذی‌مدخل شکل می‌گیرند.
