در هرکارتوسعه سیستمی از جمله طراحی راه حل ها نگاه دقیق به شاخص هایی که بتوان با آنها به کارایی و اثر بخشی آنها اطمینان پیدا نمود ، از جمله مهمترین فعالیت ها است.
طراحی و تدوین یک طرح جامع بر مبنای یک روش قابل کنترل و نیز مبتنی بر قواعد علمی انجام می شود . اگر یک مدل را نهایتا راهکاری برای حل یک مساله قبول کنیم ، یک راهکار باید شاخص های زیر را دارا باشد :
الف- جامعيت: يعني آن‌كه راهكارها بايد با يك روش تعريف شده، در‌برگيرنده تعداد كافي از شاخص‌هاي طرح باشند.
ب- واقعيت: اطلاعات مورد نياز راه حل، بايد به‌دور از پيامد فشارهاي سياسي، اعمال نظر شخصي،گروهي و فاقد انحراف و بدون تزلزل و منعكس كنندة واقعيات باشد.
ج- شفافيت: راه حل پيشنهادي بايد در اظهار نظر نسبت به شاخصها تا حد ممكن واضح و شفاف باشد؛ به عبارت ديگر بايد از ابهام گويي به نحوي كه نتوان تصوير واضحي درباره شاخصها و موضوعات مورد بررسي دست آورد، جلوگيري نمايد.
د- متدولوژي: به منظور دستيابي به اهداف ، يقيناً راهكار‌هاي گوناگوني وجود دارد كه اساس روش‌شناختي مطالعات ذي‌ربط را ايجاد مي‌كند.
ه – انعطاف پذيري: به دليل تفاوت در ابعاد، اندازه و عملكرد مدلهای مختلف، راه حل پيشنهادي بايد نسبت به تغييرات منابع، مدارك، مستندات و ساير اسناد مورد نياز انعطاف‌پذيري قابل قبول داشته باشد.
و- مقياس: در طراحی راه حل ، مقياس فقط يك عدد يا يك نسبت نيست، بلكه به‌نوعي بيانگر محتواي اطلاعات و دقت آن نيز مي‌باشد.
ز- توجيه‌پذيري: توجيه‌پذيري در یک راه حل، به معناي آن است كه روش ارزيابي به گونه‌اي باشد تا استدلال‌ها مبتني بر شواهد و مستندات و اطلاعات بوده و از اظهار‌نظرهاي كلي و بدون ارتباط منطقي با موضوع خودداري شود.
در دنیای امروز و تحول دیجیتال دقت به این شاخصها مهم هستند. کسب و کار ها به مدلهای جدید تجاری نیاز دارند. در طراحی آنها باید شاخص های فوق را در نظر داشته باشند. هر مدیر یا رهبر سازمانی با تکیه به این موارد است که می تواند نقشه راه خود را با دقت دنبال نماید .
