گزارش 25 اکتبر 2023 -توسط توماس نواکوفسکی، منطقه ای به ابعاد 100 × 100 اینچ در اطراف نوبه. شکل ترکیبی از یک تصویر رنگی RGB با استفاده از باندهای g، r و i و یک تصویر سیاه و سفید g + r برای HiPERCAM پس‌زمینه است. اعتبار arXiv (2023). DOI:
با تجزیه و تحلیل تصاویر نوری عمیق پروژه IAC Stripe 82 Legacy، یک تیم بین المللی از ستاره شناسان به طور تصادفی یک کهکشان تقریبا تاریک جدید را کشف کردند. کهکشان تازه کشف شده با نام “Nube” دارای درخشندگی سطحی بسیار کم است و به اندازه ابر ماژلانی کوچک (SMC) عظیم است. این یافته در مقاله ای که در 18 اکتبر در سرور پیش از چاپ arXiv منتشر شد، گزارش شده است.
کهکشان هایی با روشنایی سطح مرکزی کمتر از 26 mag/arcsec2 به طور کلی به عنوان “کهکشان های تقریبا تاریک” شناخته می شوند. آنها فاقد یک همتای نوری واضح هستند و معمولاً در کاتالوگ های نوری بررسی های میدانی گسترده از قلم افتاده اند. با این حال، این کهکشان‌های کم‌نور ممکن است در صورت تصویربرداری عمیق‌تر، تابش نوری بسیار ضعیفی را به نمایش بگذارند.
اکنون تیمی از ستاره شناسان به سرپرستی میریا مونتس از دانشگاه لالاگونا اسپانیا، کهکشان دیگری از این نوع نادر را کشف کرده اند. آنها آن را در طی یک بازرسی بصری از یکی از میدان‌های بررسی پروژه میراث IAC Stripe 82 شناسایی کردند – یک بررسی گسترده برای نجوم روشنایی سطح ضعیف. این بررسی نوار 82 را بررسی می‌کند – نواری به عرض 2.5 درجه در امتداد استوای آسمانی در کلاهک کهکشانی جنوبی.
Nube در فاصله 350 میلیون سال نوری از ما واقع شده است و دارای روشنایی سطح مؤثر تقریباً 26.75 مگابایت بر ثانیه است. سن کهکشان 10 میلیارد سال است و فلزی بودن آن در سطح 1.1- اندازه گیری شده است.
وقتی نوبت به سایر پارامترهای بنیادی نوبه می‌شود، این مطالعه نشان داد که بسیار گسترده است و شعاع نیم جرمی آن 22500 سال نوری است. جرم ستاره ای این کهکشان حدود 390 میلیون جرم خورشیدی است و جرم کل هاله آن 26 میلیارد جرم خورشیدی تخمین زده می شود. این نتایج به چگالی سطح موثر حدود 0.9 جرم خورشیدی / پارسک 2 اشاره دارد.
بر اساس یافته‌ها، نویسندگان مقاله به این نتیجه رسیدند که Nube عظیم‌ترین و گسترده‌ترین کهکشان در نوع خود است که تاکنون کشف شده است. معلوم شد کهکشان همچنین 10 برابر کم نورتر است و شعاع آن سه برابر بزرگتر از کهکشان های معمولی فوق پراکنده (UDG) با جرم های ستاره ای مشابه است. به طور کلی، UDG ها کهکشان هایی با چگالی بسیار کم با اندازه های قابل مقایسه با کهکشان راه شیری هستند، اما تنها حدود 1 درصد به اندازه کهکشان خانگی ما ستاره دارند.
با در نظر گرفتن ویژگی‌های شدید Nube، محققان درباره منشا و ماهیت این کهکشان بحث می‌کنند. آنها بررسی کردند که آیا این ویژگی‌ها نتیجه شکل‌گیری اولیه کهکشان است یا اینکه به دلیل فرآیند تکاملی بعدی ناشی از محیطی است که در آن یافت می‌شود.
نویسندگان این مطالعه نتیجه گرفتند:
برای این منظور، و بر اساس این فرضیه که توزیع ستارگان در نوبه نماینده توزیع هاله ماده تاریک است، دریافتیم که نیم رخی به شکل سالیتون (معمول ماده تاریک فازی) توزیع مشاهده شده ستارگان را به خوبی بازتولید می کند.
