نسبت به علوم فیزیکی ، مدیریت علمی جدید است و بیش از نیم قرن نیست که سیستم های مدیریت استاندارد در جهان رایج شده اند . این استاندارد های سیستمهای مدیریت بسیار مفید و اثر بخش بوده اند و نهایتا باعث ارتقای کیفیت و سازمان ها شده اند .
اما با وجود این اثربخشی باید توجه داشت که یکپارچگی آنها نیز بسیار مهمتر هستند و در نهایت یک بینش جامع و کل نگر باید ایجاد شود .
این سیستم های مدیریتی بصورت مجزا می توانند موضوع گواهینامه های استاندارد جهانی یا ISO باشند. از دیگر سیستم های مدیریتی می توان به مدیریت کیفیت جامع، شش سیگما و ISO 56002 برای مدیریت نوآوری اشاره کرد.
اما مهندسی سیستم های مدیریت یک رویکرد جامع است و مشتمل بر تعریف و کاربرد فرآیندها و متدولوژی های طراحی و تجزیه و تحلیل مهندسی برای سیستم هایی است که افراد و فناوری های درون سازمان را درگیر می کند. این امر یک بین رشته ای بوده و یکی از اهداف اولیه، تعریف و توسعه علم طراحی سیستم های مدیریت پیچیده است.
مهندسی سیستم مدیریت (MSE) به روش شناسی مهندسی سیستم (SE) و عمل تصمیم گیری مدیریت اختصاص دارد. از جمله موضوعات مهمی که در این فرایند ها مهمند عبارتند از: مدل سازی تصمیم، بهینه سازی و تجزیه و تحلیل داده ها برای شناسایی و حل مشکلات مدیریت و اتخاذ تصمیمات تجاری و مدیریت ریسک ها در سیستم های مدیریت پیچیده .
برای اعمال چنین رویکرد های مدیریتی باید پرورش تفکر و تحقیق جدید برای کمک به تصمیم گیرندگان برای درک مکانیسم ها و پیچیدگی سیستم های مدیریتی در یک سازمان بصورت فرهنگ در آید .
هدف نهایی از این رویکرد ارائه انگیزه روشنی از علم مدیریت و روش‌های مهندسی سیستم و ابزارهای مختلفی است که می‌توان از آنها برای حل مسائل با توجه به عملکرد و تناسب آنها برای مسائل استفاده کرد.
علی اکبر سعیدی کیا
