کریس یانگ -29 نوامبر 2022 -مفهوم آسانسور فضایی
آسانسور فضایی – سازه‌ای که به آسمان می‌رسد – ممکن است مفهومی دوردست و دور از ذهن به نظر برسد، اما می‌تواند نزدیک‌تر از چیزی باشد که فکر می‌کنیم.
استفان کوهن، استاد فیزیک در کالج وانیر در مونترال، کبک، در مقاله‌ای برای ساینتیفیک امریکن گفت که معتقد است این فناوری علمی-تخیلی می‌تواند در «دو یا سه دهه آینده» به واقعیت تبدیل شود.
کوهن آسانسور فضایی را اینگونه توصیف می کند: “کابلی که از زمین به فضا کشیده شده است که افراد و محموله ها به راحتی می توانند در طول آن حرکت کنند.” در مقاله خود، او ادعا می کند که مهندسان و دانشمندان در طراحی این سازه های عظیم که می توانند راه دسترسی ما به فضا را متحول کنند، زمینه جدیدی را ایجاد می کنند.
چرا آسانسور فضایی بسازیم؟
آسانسورهای فضایی این پتانسیل را دارند که هزینه و انرژی لازم برای رفتن به فضا را به شدت کاهش دهند. شرکت‌هایی مانند SpinLaunch در حال آزمایش فناوری‌های جدید و بالقوه پیشگامی هستند که می‌تواند هزینه‌های ارسال ماهواره‌های کوچک و محموله‌های علمی به فضا را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
با این حال، آسانسورهای فضایی می‌توانند افراد، محموله‌ها و محموله‌های علمی را به فضا بفرستند، بنابراین مزیت بیشتری برای افزایش پروازهای فضایی انسانی و گردشگری فضایی خواهند داشت.
کوهن می نویسد: با آسانسورهای فضایی، “کلمه “ماموریت فضایی” با “ترانزیت” جایگزین می شود، زیرا سفر به فضا به امری عادی تبدیل می شود و عمدتاً مستقل از شرایط آب و هوایی می شود. با هر پرتاب یک خطر غیر قابل چشم پوشی برای زندگی خود می پذیرند.”
“یک آسانسور فضایی به پلی برای کل منظومه شمسی تبدیل می شود. یک محموله را در قسمت پایینی رها کنید، و شما به دور زمین می چرخید، اما این کار را در قسمت بالایی انجام دهید، و شما بدون سوخت به دور خورشید می چرخید.”
یک آسانسور فضایی چگونه کار می کند؟
کوهن توضیح می دهد که شیفتگی او به آسانسورهای فضایی زمانی آغاز شد که در سال 2004 در حال بحث درباره موضوعات پایان نامه با پروفسور آرون میسرا، کارشناس برجسته فضایی در بخش مهندسی مکانیک در دانشگاه مک گیل بود.
میسرا در مورد مفهوم آسانسور فضایی به او گفت، کابلی به طول 62130 مایل (100000 کیلومتر) که از استوای زمین تا آسمان امتداد می یابد و به یک ماهواره در مداری ژئوسنکرون متصل می شود – به این معنی که با همان سرعتی به دور می چرخد. زمین و بنابراین، بر فراز یک مکان ثابت پرواز می کند.
این مفهوم همچنین از کوهنوردان مکانیکی برای سفر به ارتفاعات مختلف از سطح زمین استفاده می کند. بسته به ارتفاعی که یک کپسول یا فضاپیما در آن رها می شود، یا شروع به چرخش به دور زمین یا خورشید می کند یا دوباره به زمین سقوط می کند.
مفاهیم مختلف در طول سال ها انواع مختلفی از کوهنوردان مکانیکی را پیشنهاد کرده اند. برای مثال، یک مفهوم آسانسور فضایی از حمل‌ونقل ریلی مگلو برای عبور از کابل فضایی عظیم با سرعت‌های بسیار بالا استفاده می‌کند.
همانطور که کوهن در مقاله خود اشاره می کند، مواد مورد نیاز برای چنین کابلی باید 50 برابر قوی تر از فولاد باشد، بنابراین آسانسورهای فضایی با فناوری فعلی ما غیرممکن هستند. در این میان، او و “تعدادی از افراد دیگر در جهان وانمود می کنند که این مشکل حل خواهد شد و در حالی که ما منتظر هستیم، به سایر جنبه های مهندسی آسانسورهای فضایی می پردازند.”
اگرچه کوهن مستقیماً روی جنبه مادی فناوری آسانسورهای فضایی کار نمی کند، او معتقد است که ما می توانیم تنها یک یا دو دهه با مواد مورد نیاز برای تحقق آسانسورهای فضایی فاصله داشته باشیم. دانشمندان به دلایل مختلف مرتبط با پروژه‌های زیرساختی جهانی به طور مداوم بر روی ساخت مواد و فناوری‌های قوی‌تر کار می‌کنند. این کار می تواند روزی منجر به ظهور آسانسورهای فضایی شود. این پیشرفتی است که می تواند فضا را به روی توده ها باز کند و به بشریت کمک کند تا به دورتر از همیشه به کیهان برسد.
