آمیا پالجا -11 اوت 2022 -هدست واقعیت مجازی NVIDIA-جونگهیون کیم/یوتیوب
محققان دانشگاه استنفورد و NVIDIA با یکدیگر همکاری کردند تا یکی از بزرگترین چالشهای پیش روی تجربه واقعیت مجازی (VR) یعنی هدستهای حجیم را حل کنند. در یک مقاله تحقیقاتی جدید، تیم نشان داد که چگونه می توان آنها را به ضخامت یک جفت عینک با ظاهر معمولی کاهش داد.
از زمانی که مارک زاکربرگ در سال گذشته اعلام کرد قصد خود برای تمرکز بر توسعه متاورژن را دارد، جهان بر امواج جدیدی از فناوریهایی مانند واقعیت مجازی (VR) سوار شده است. محور اصلی موضوع متاورس، ایجاد یک دنیای دیجیتال جدید است که در آن افراد می توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند، کار کنند و خود را سرگرم کنند. با این حال، هدست VR بخشی ضروری از این تعامل است.
چرا هدست های VR اینقدر حجیم هستند؟
برای سالها، شرکتهایی که روی هدستهای واقعیت مجازی کار میکنند، از طرحهای مشابهی پیروی میکنند، که شامل لنزی است که تصویری را که در فاصله کمی از آن قرار میگیرد، بزرگنمایی میکند. این امر مستلزم فاصله گرفتن نمایشگر و لنز از یکدیگر است که در نهایت باعث حجیم شدن هدست می شود.
تجربه متاورس در این هدستها ممکن است عالی باشد، اما از منظر سهولت استفاده، این هدستها بهشدت شکست میخورند. اگر متاورس واقعاً باید همانطور که گفته می شود به آینده اینترنت تبدیل شود، حالت تجربه باید بسیار ساده تر باشد، مانند یک جفت عینک و این همان چیزی است که NVIDIA قصد دارد انجام دهد.
چگونه NVIDIAموفق به انجام این کار شد؟
راه حل انویدیا مفهومی به نام لنزهای پنکیک است. در حالی که این شرکت در ابتدا نمی تواند اعتباری برای ارائه این مفهوم در نظر بگیرد، اما توانسته است آنها را وادار به کار با تصاویر سه بعدی (3D) کند.
ممکن است عجیب باشد که باور کنیم تلاشهای قبلی برای استفاده از لنزهای پنکیک توسط سایر گروههای تحقیقاتی تنها توانسته است آنها را با تصاویر دو بعدی (2 بعدی) کار کند. چند سال پیش، اینها دستاوردهای عظیمی بودند، اما با توجه به وعده تجربههای همه جانبهای که فناوری واقعیت مجازی بارها و بارها در اطراف ایجاد کرده است، این روزها هر چیزی کمتر از سه بعدی کاملاً غیرقابل قبول است.
NVIDIA و تیم مشترکش از محققان استنفورد موفق به انجام این کار شدند و در عین حال فاصله بین لنز و نمایشگر را نیز کاهش دادند. محقق در مقاله اخیر خود می گوید برای دستیابی به دومی، محققان از یک “مدولاتور نور فضایی فقط فاز (SLM)” استفاده کردند که توسط یک منبع نور منسجم روشن می شود و “تصویر کوچکی از پشت دستگاه ایجاد می کند.”
یکی دیگر از دستاوردهای این طراحی کاهش وزن دستگاه به تنها دو اونس (60 گرم) در برابر یک پوند (503 گرم) است که هدست Meta’s Quest وزن دارد. با این حال، هدست خالی از محدودیت نیست. میدان دید (FOV) در نمونه اولیه هدست بسیار کوچکتر از چیزی است که امروزه در هدست های تجاری موجود می بینیم.
همچنین، هدست باریکتر به اندازهگیری دقیق مردمک چشم کاربر نیاز دارد، که به سادگی برای محصولی که میخواهید میلیونها محصول بسازید و در سراسر جهان ارسال کنید، امکانپذیر نیست. یک ردیاب نگاه مادون قرمز می تواند این کار را انجام دهد، اما می تواند اندازه دستگاه را نیز افزایش دهد. فراموش نکنید که ساختارهای روبان مانند روی این طرح های جدید محصولی جذاب را ایجاد نمی کند.
بنابراین، قبل از اینکه محصول به صورت تجاری در دسترس قرار گیرد، کمی کار باید انجام شود.