هنر و جنایت – سمت تاریک تجارت آثار باستانی

با همکاری شهر رسانه ای -حق چاپ یورونیوز -توسط Guy Shone & Cyril Fourneris  به روز رسانی: 13/04/2022

برای اکثر مردم، موزه ها جایی هستند که ما به دیدن آثار هنری یا آثار باستانی می رویم. اما آنهایی که می‌توانند آن را داشته باشند باید مبالغ بسیاری بپردازند، ترجیح می‌دهند آنها را بسیار نزدیک‌تر بخود داشته باشند و میلیون‌ها دلار برای نمایش قطعات منحصر به فرد در اتاق نشیمن یا اتاق مطالعه خود بپردازند.

ارزش کل مجموعه آثار هنری و باستانی 50 میلیارد دلار (45 میلیارد یورو) در سطح جهان است. اما خواه یک نقاشی کمیاب باشد یا یک مجسمه منحصر به فرد، متأسفانه جنبه زشتی نیز در بازار هنر وجود دارد – و این تجارت غیرقانونی است.

تخمین زده می شود که تجارت غیرقانونی آثار هنری حدود 5 درصد از کل صنعت را تشکیل می دهد، و اگرچه ممکن است این رقم کوچک به نظر برسد، به نظر می رسد یک مشکل جدی و رو به رشد است که به طور فزاینده ای دنیای هنر را خدشه دار می کند.

در طول بدترین موج های همه گیری کرونا، کل جهان قفل شد، اما تجارت در بازار سیاه آثار باستانی فعال تر از همیشه بود و تنها در دو سال 10 میلیارد دلار (9 میلیارد یورو) درآمد داشت. سازمان‌هایی مانند یونسکو و اینترپل به ما می‌گویند که اغلب، پول به دست افرادی که معیشتشان به یافتن گنجینه فرهنگی بستگی دارد، سرازیر نمی‌شود و مبالغ نگران‌کننده‌ای برای تامین مالی فعالیت‌های مجرمانه صرف می‌شود.

میراث کشف نشده

آژانس فرهنگ و آموزش سازمان ملل متحد، یونسکو برای دهه ها تلاش های جهانی را در حفظ میراث فرهنگی به روشی ایمن رهبری کرده است.

ارنستو اوتون رامیرز، دستیار مدیرکل فرهنگی یونسکو به یورونیوز گفت که کشف مکان‌های میراثی جدید و آثار هنری، ردیابی اصالت آنها را دشوارتر می‌کند.

“طی 20 یا 30 سال، این یک تغییر بسیار بزرگ در برخی از بخش های بازار شده است، و پنج درصد از بازار را با حجم زیادی از پول نشان می دهد که این معاملات در حال حاضر در جایی که حمل و نقل آثار باستانی آسان تر شده است. آنها مکان های میراث جهانی هستند و چیزهای زیادی وجود دارد که ما نمی دانیم. و دلیل آن بسیار مشخص است – همه این مکان ها که هنوز کشف نشده اند یا در حال تحقیق هستند، در هیچ کجا نوشته نشده اند، بنابراین آثار باستانی هستند. که ما نمی دانستیم وجود دارد.”

مبارزه با جرایم آثار باستانی

فروش آثار باستانی مسروقه در مقیاس جهانی در حال انجام است، بنابراین نیاز به یک شبکه بین المللی مجری قانون دارد. اینجاست که INTERPOL وارد عمل می شود. این سازمان یک بخش کامل دارد که به مبارزه با جرایم علیه اموال فرهنگی اختصاص دارد.

آژانس بین المللی مبارزه با جرم و جنایت می گوید جهان با غارت بی سابقه میراث فرهنگی کشورهای جنگ زده مواجه است. زمانی که این آثار به دست مجموعه‌داران یا موزه‌ها می‌رسند، تشخیص اینکه آیا آنها به‌طور غیرقانونی برده شده‌اند یا خیر، دشوار است.

در تلاش برای مبارزه با این موضوع، INTERPOL یک اپلیکیشن گوشی هوشمند به نام ID-art راه اندازی کرده است که می تواند به شناسایی این به اصطلاح «عتیقه های خونی» کمک کند.

از آنجایی که این یک پدیده جهانی است، کشورها باید با یکدیگر همکاری کنند. نقش INTERPOL در درجه اول حمایت از کشورهای عضو و واحدهای تخصصی ما در این زمینه است.

با ID Art برنامه تلفن همراه، می توانید بفهمید که آیا یک شی در پایگاه داده ما گنجانده شده است یا خیر. اگر شی ظاهر شد، به این معنی است که دزدیده شده است. خاص ترین چیز، یک دکمه قرمز، به شما امکان می دهد تا مورد پیدا شده را به INTERPOL گزارش دهید .

ID Art برنامه‌ای است که ابزاری عالی برای افسران پلیس، مأموران گمرک، فروشندگان آثار هنری، عموم مردم یا هنرمندان است. برای مثال، در اسپانیا و رومانی، برخی از واحدهای تخصصی قبلاً به لطف این برنامه موارد هنری را بازیابی کرده‌اند.

این جنایت علیه بشریت است.

در حالی که یونسکو و اینترپل در حال افزایش آگاهی و آموزش مجموعه داران آثار هنری و مردم در مورد اموال فرهنگی سرقت شده هستند، آیا می توان اقدامات بیشتری برای سرکوب این جنایت انجام داد؟

دبورا لهر از ائتلاف آثار باستانی استدلال می‌کند که سرقت اموال فرهنگی شبیه سرقت است و مجازات سخت‌تری نسبت به زمان کنونی دارد.

“ما باید شاهد ارتقاء ساختار حقوقی بین‌المللی باشیم. ما باید آن را جرم بدانیم. و بنابراین باید مجازات‌های سختی در نظر گرفته شود. اگر به عنوان مثال، آنچه را که دزدی به معنای شکستن و وارد شدن است مقایسه کنید، ممکن است شاهد شکستن آن باشیم. و ورود به یک سایت باستان شناسی یا موزه یا خرید کالاهای دزدیده شده.

با وجود همه‌گیری، صنعت جهانی هنر و آثار باستانی توانسته است با فروش و حراج بیشتر از همیشه رونق بگیرد. و در حالی که تجارت غیرقانونی تنها بخش کوچکی از بازار را تشکیل می دهد، این پتانسیل را دارد که شهرت برخی از سهامداران بسیار بزرگ از جمله مجموعه داران آثار هنری و بسیاری از موزه های پیشرو جهان را خدشه دار کند.