29 آوریل 2022 -توسط دانشگاه نیوکاسل
(الف) مکان سایت نقشه توسط I.C از طریق QGIS نسخه 3.16، https://qgis.org ایجاد شده است .ب) نمای هوایی از سایت که مناطق حفاری A، B و C را برجسته می کند .منبع: Google Earth. (C) خنجرهای آلیاژ مس به عنوان بخشی از تحقیق تجزیه و تحلیل شدند. . اعتبار: دانشگاه نیوکاسل
تجزیه و تحلیل خنجرهای عصر برنز نشان داده است که از آنها برای پردازش لاشه حیوانات استفاده می شد و نه به عنوان نمادهای غیر کاربردی هویت و موقعیت، همانطور که قبلا تصور می شد.
خنجرهای آلیاژ مس اولین بار در اوایل هزاره چهارم قبل از میلاد ظاهر شدند و در اروپای عصر برنز از جمله بریتانیا و ایرلند گسترده شدند. با این حال، باستان شناسان مدت ها بحث کرده اند که این اشیاء برای چه استفاده می شده است.
از آنجایی که خنجرها اغلب در محل دفن‌های مردانه غنی از سلاح یا «قبرهای جنگجو» یافت می‌شوند، بسیاری از محققان حدس می‌زنند که این خنجرها عمدتاً اشیایی تشریفاتی بوده‌اند که در تشییع جنازه‌های ماقبل تاریخ برای مشخص کردن هویت و وضعیت متوفی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. برخی دیگر معتقد بودند که ممکن است از آنها به عنوان سلاح یا ابزاری برای صنایع دستی استفاده شده باشد.
با این حال، فقدان یک روش هدفمند برای تجزیه و تحلیل برای فلزات آلیاژ مس، مانند موارد موجود برای مصنوعات سرامیکی، سنگی و پوسته ای، این مشکل را حل نشده رها کرد.
یک روش جدید انقلابی، که توسط یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به رهبری دانشگاه نیوکاسل، بریتانیا پیشگام شد، اولین استخراج باقیمانده‌های آلی در جهان از ده خنجر آلیاژ مس را که در سال 2017 از پراگاتو، یک مکان سکونت‌گاهی در عصر برنز در ایتالیا حفاری شده بود، ممکن کرد. روش جدید برای اولین بار نشان می دهد که چگونه از این اشیا، برای چه کارهایی و بر روی چه موادی استفاده شده است.
تیم پروژه به رهبری دکتر آندریا دولفینی و ایزابلا کاریکولا، تکنیکی را توسعه دادند که از محلول Picro-Sirius Red (PSR) برای رنگ‌آمیزی بقایای آلی روی خنجرها استفاده کرد. سپس باقیمانده ها در زیر انواع مختلفی از میکروسکوپ های نوری، دیجیتالی و الکترونی روبشی مشاهده شدند. این به تیم اجازه داد تا بقایای ریز کلاژن و الیاف استخوانی، ماهیچه‌ای و تاندون مرتبط را شناسایی کنند، که نشان می‌دهد خنجرها با چندین بافت حیوانی در تماس بوده و برای پردازش انواع مختلف لاشه حیوانات استفاده شده‌اند. به نظر می رسد موارد استفاده شامل ذبح دام، قصابی لاشه و کندن گوشت از استخوان بوده است.
سپس تیم پروژه آزمایش‌های گسترده‌ای را با نمونه‌هایی از خنجرهایی که توسط یک برنزساز متخصص ایجاد شده بود، انجام داد. این نشان داد که این نوع خنجر برای پردازش لاشه حیوانات مناسب است. بقایای استخراج شده از خنجرهای آزمایشی نیز به عنوان بخشی از تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و با موارد مشاهده شده بر روی خنجرهای باستان شناسی مطابقت داشت.
پروفسور آندره آ دولفینی، رئیس باستان شناسی دانشگاه نیوکاسل، می گوید: “تحقیق نشان داده است که استخراج و مشخص کردن بقایای آلی از فلزات باستانی امکان پذیر است و دامنه موادی را که می توان به این روش تجزیه و تحلیل کرد، گسترش داد. این یک پیشرفت مهم است. همانطور که روش جدید تجزیه و تحلیل طیف گسترده ای از ابزارها و سلاح های آلیاژ مس را از هر نقطه در جهان امکان پذیر می کند. احتمالات بی پایان هستند، و همچنین پاسخ هایی که روش جدید می تواند و در آینده ارائه خواهد کرد نیز وجود دارد.”
این تحقیق در Scientific Reports منتشر شد.
