24 فوریه 2022- توسط دانشگاه مونترال – Chloé Frédette تبخیر و تعرق بید را برای پارامترسازی مدل مرداب پساب صفر اندازه گیری می کند. اعتبار: دانشگاه مونترال
گیاهان می توانند تزیین، دارو، غذا، پوشاک باشند و آنها با توجه به اندازه شکل و اندازه آنها کاربرد دارند و ژاک بریسون، استاد دپارتمان علوم زیستی دانشگاه مونترال، آن را بهتر از هر کسی می‌داند.
بریسون یک محقق در مؤسسه تحقیقاتی زیست‌شناسی گیاهی وابسته به UdeM است. تخصص او فن آوری های گیاهی، استفاده از گیاهان برای حل مشکلات زیست محیطی ناشی از فعالیت های انسانی است. کار او به عنوان کرسی تحقیقات صنعتی NSERC/Hydro-Québec در Phytotechnology به ویژه بر روی استفاده از توانایی طبیعی گیاهان برای تصفیه فاضلاب متمرکز است.
اخیراً آزمایشگاه او دو مطالعه جداگانه در مورد این فناوری های پایدار و مقرون به صرفه منتشر کرده است. در اینجا یک بررسی اجمالی است.
Chloé Frédette که دکترای خود را به پایان رساند. با بریسون، یافته های مهمی را در مجله Water Research منتشر کرده است. این دو محقق با هم مدلی را برای به حداکثر رساندن پتانسیل تبخیر و تعرق گیاهان ایجاد کردند.
بریسون گفت: پروژه Chloé یک طرح اصلی برای یک تالاب با دبی مایع صفر ایجاد کرد که فاضلاب صنعتی را تصفیه می کند. ایده این بود که تمام آب های آلوده به طور کامل از طریق تبخیر و تعرق از بین برود تا هیچ کدام در محیط تخلیه نشود.
تالاب با دبی مایع صفر یک حوضه مصنوعی ضد نشت حاوی پوشش گیاهی است که در خاک و ماسه درشت رشد می کند. بریسون توضیح داد: زمانی که آب آلوده از شن عبور می کند، گیاهان آب را جذب می کنند و سپس آن را به صورت بخار در هوا رها می کنند. آلاینده‌ها در شن‌ها تثبیت می‌شوند و در نتیجه هر گونه خطر شسته شدن در محیط را از بین می‌برند. گیاهان و باکتری‌های موجود در ریشه‌های آنها نیز می‌توانند برخی از آلاینده‌ها را تجزیه کرده و سمیت آنها را کاهش دهند.»
چنین “تالاب های ساخته شده” از دیرباز برای تصفیه فاضلاب به ویژه در اروپا استفاده می شده است. چیزی که در کار فردت و بریسون نوآورانه است این است که آنها یک تالاب ساخته شده را مدلسازی کرده اند که پارامترهای آن را می توان برای بهینه سازی تصفیه شیرابه، مخلوطی از آب باران و آلاینده های مدفون، تنظیم کرد.
بریسون گفت: “سوال بزرگ این بود که چگونه می توانیم یک تالاب با دبی مایع صفر طراحی کنیم، در حالی که مقدار آب ورودی به سیستم غیرقابل پیش بینی است، زیرا بسته به میزان بارندگی متفاوت است.” در نهایت راه حل در شکل تالاب، انتخاب پوشش گیاهی و نصب مخزن ذخیره موقت آب است.
در حالی که این مدل برای آب و هوای مونترال ایجاد شده است، می توان آن را با هر آب و هوایی با انتخاب گیاهانی که نرخ تبخیر و تعرق بالایی دارند و با شرایط محلی مناسب هستند، سازگار کرد. بریسون خاطرنشان کرد: «این رویکرد سبز پتانسیل بسیار زیادی دارد، به خصوص که بسیار ارزان‌تر از تصفیه خانه‌های فاضلاب معمولی است».
مطالعه دیگری توسط بریسون و آزمایشگاهش به بررسی اثربخشی تالاب های ساخته شده برای تصفیه رواناب کشاورزی می پردازد. این مطالعه تجربی که در Ecological Engineering منتشر شد، نشان داد که افزودن بیوچار به پوشش گیاهی تالاب در تصفیه آب آلوده به کلرانترانیلیپرول (CAP)، یک حشره کش رایج بسیار موثر است.
بیوچار نوعی زغال چوب (مواد آلی کربنیزه) است که اغلب برای بهبود حاصلخیزی خاک استفاده می شود. بریسون گفت: “در آزمایش ما که به مدت سه سال انجام شد، افزودن بیوچار به خاک در تالاب های ساخته شده ما بیش از 90 درصد از CAP را از رواناب کشاورزی حذف کرد.” نتایج مشابهی برای گلایفوسیت، یک علف‌کش پرمصرف که با نام تجاری Roundup فروخته می‌شود، گزارش شد.
تحقیقات بریسون گامی دیگر به سمت یافتن روش های سبزتر برای تصفیه فاضلاب و راه های بهتر برای کاهش آسیب های زیست محیطی ناشی از فعالیت های انسانی است. https://techxplore.com
