24 سپتامبر 2021، توسط موسسه علوم تاریخ بشر مکس پلانک
تمدن اتروسک، که در دوران آهن در مرکز ایتالیا شکوفا شد، هزاران سال است که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. اتروسک‌ها با داشتن مهارت‌های متالورژی قابل توجه و زبانی غیر هند و اروپایی که در حال حاضر منقرض شده است، از همسایگان معاصر خود برجسته‌شده و منجر به بحث جدی از سوی هرودوت مورخ یونانی باستان در مورد ریشه‌های جغرافیایی آن‌ها شد.
در حال حاضر، یک مطالعه جدید توسط تیمی از دانشمندان از آلمان، ایتالیا، ایالات متحده، دانمارک و انگلستان، منشاء و میراث اتروسک‌های معمایی را با داده‌های ژنوم 82 فرد باستانی از مرکز و جنوب ایتالیا، قبل از میلاد تا 1000 میلادی را نشان می‌دهد. نتایج آن‌ها نشان می‌دهد که اتروسک‌ها، علیرغم گفته‌های فرهنگی منحصر به فرد خود، ارتباط نزدیکی با همسایگان ایتالیک خود دارند و تغییرات ژنتیکی عمده‌ای را که با رویدادهای تاریخی مرتبط است نشان می‌دهد.
پدیده‌ای جذاب
با یک زبان منقرض‌شده که فقط تا حدی قابل درک است، بسیاری از آن‌چه در ابتدا در مورد تمدن اتروسک شناخته می‌شد از تفسیر نویسندگان بعدی یونانی و رومی ناشی می‌شود. یک فرضیه در مورد منشأ آن‌ها، که مورد علاقه هرودوت بود، به تأثیر عناصر فرهنگی یونان باستان اشاره می‌کند تا استدلال کنند که اتروسک‌ها از مهاجرت گروه‌های آناتولی یا اژه‌ای سرچشمه گرفته‌اند. یکی دیگر، که توسط دیونیسیوس هالیکارنس حمایت می‌شود، پیشنهاد می‌کند که اتروسک‌ها از فرهنگ ویلانوان عصر برنز سرچشمه گرفته و توسعه یافته‌اند و بنابراین یک جمعیت خود مختار بودند.
اگرچه اجماع فعلی بین باستان شناسان از منشا محلی اتروسک‌ها حمایت می‌کند، اما فقدان DNA قدیمی قابل دسترس از این منطقه تحقیقات ژنتیکی را ناسازگار کرده است. مطالعه حاضر، با یک برش زمانی از اطلاعات ژنومیک باستانی که تقریباً 2000 سال است و از 12 سایت باستان شناسی جمع آوری شده است، سوالات متداول در مورد منشاء اتروسک‌ها را حل می‌کند و هیچ شواهدی برای حرکت اخیر جمعیت از آناتولی نشان نمی‌دهد. در واقع، اتروسک‌ها مشخصات ژنتیکی لاتین‌های ساکن در نزدیکی روم را به اشتراک گذاشتند و بخش بزرگی از مشخصات ژنتیکی آن‌ها از اجداد مربوط به استپی بود که در عصر برنز به این منطقه رسیده بودند.
با توجه به اینکه گروه‌های مرتبط با استپ احتمالاً مسئول گسترش زبان‌های هند و اروپایی بوده‌اند، که امروزه میلیاردها نفر در سراسر جهان با آن زبان صحبت می‌کنند، تداوم وجود یک زبان اتروسکی غیر هند و اروپایی پدیده‌ای جذاب و هنوز غیرقابل توضیح است که به بررسی بیشتر نیاز دارد.
دیوید کاراملی، استاد دانشگاه فلورانس می گوید: «این تداوم زبانی، همراه با گردش ژنتیکی، مفروضات ساده‌ای را که ژن‌ها با زبان‌های برابر هستند، به چالش می‌کشد و سناریوی پیچیده‌تری را پیشنهاد می‌کند که ممکن است شامل جذب گویندگان ایتالیایی اولیه توسط جامعه گفتار اتروسکی باشد، احتمالاً در طول یک دوره طولانی مدت افزودنی در دوره دوم. هزاره قبل از میلاد.»
دوره‌های تغییر
با وجود دسترسی به چند نفر از شرق مدیترانه، آفریقای شمالی و اروپای مرکزی، مجموعه ژنی مربوط به اتروسک حداقل برای 800 سال پایدار ماند و دوره آهن و جمهوری روم را شامل می‌شد. با این حال، این مطالعه نشان می‌دهد که در طول دوره بعدی امپراتوری روم، مرکز ایتالیا تغییر ژنتیکی وسیعی را تجربه کرد که ناشی از مخلوط‌شدن با جمعیت مدیترانه شرقی بود، که احتمالاً شامل بردگان و سربازان منتقل شده در امپراتوری روم بود.
یوهانس کراوس، مدیر موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک می‌گوید: «این تغییر ژنتیکی به وضوح نقش امپراتوری روم را در جا به جایی گسترده مردم در زمان افزایش تحرک اجتماعی و اقتصادی و جغرافیایی به سمت بالا یا پایین نشان می‌دهد.» https://phys.org
