10 آگوست 2021توسط دانشگاه پرینستون
کاشت درختان و پر کردن جنگل ها از ساده ترین و جذاب ترین راه حل های آب و هوایی طبیعی هستند ، اما تأثیر درختان بر دمای هوا پیچیده تر از آن است که به نظر می رسد.
یک سوال در بین دانشمندان این است که آیا جنگل زدایی از نقاط متوسط مانند آمریکای شمالی یا اروپا در واقع می تواند باعث گرمتر شدن کره زمین شود؟ جنگل ها مقدار زیادی تابش خورشید را در نتیجه داشتن آلبدو ( میزان انعکاس نور خورشید )کم جذب می کنند ، که معیار توانایی سطح در بازتاب نور خورشید است. در مناطق گرمسیری ، آلبدو پایین با جذب بیشتر دی اکسید کربن توسط پوشش گیاهی متراکم و در طول سال جبران می شود. اما در آب و هوای معتدل ، نگرانی این است که گرمای به دام افتاده خورشید می تواند با هرگونه اثر خنک کننده جنگل ها با حذف دی اکسید کربن از جو ، خنثی شود.
اما یک مطالعه جدید از سوی محققان دانشگاه پرینستون نشان داد که این نگرانی ها ممکن است از یک جزء مهم – یعنی ابرها چشم پوشی کنند. آنها در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم گزارش دادند که تشکیل ابرهای متراکم تر مرتبط با مناطق جنگلی به این معنی است که احیای مجدد جنگل ها در خنک سازی جو زمین موثرتر از آن چیزی است که تصور می شد.
Amilcare Porporato ، پروفسور مهندسی عمران و محیط زیست پرینستون و موسسه محیط زیست High Meadows ، می گوید: “نکته اصلی این است که هیچ کس نمی داند که کاشت درخت در عرض های متوسط به دلیل مشکل آلبدو خوب است یا بد.” “ما نشان می دهیم که اگر در نظر بگیریم که ابرها بیشتر در مناطق جنگلی شکل می گیرند ، کاشت درخت در مناطق وسیع مفید است و باید برای اهداف آب و هوایی انجام شود.”
همانطور که هرکسی که احساس کرده ابر در یک روز گرم از جلوی خورشید عبور می کند می داند ، ابرهای روز تأثیر خنک کننده – هر چند گذرا – بر روی زمین دارند. ابرها علاوه بر مسدود کردن تابش مستقیم خورشید ، دارای آلبدوی بشتری ، شبیه به یخ و برف هستند. پورپوراتو گفت ، با این حال ، مطالعه ابرها بسیار دشوار است و از بسیاری از مطالعاتی که در مورد اثربخشی کاهش تغییرات طبیعی آب و هوا ، از جمله جنگلکاری مجدد بررسی شده اند ، بسیار محروم بوده است.
Porporato و Yin قبلاً گزارش داده بودند که مدلهای آب و هوایی اثر خنک کننده چرخه ابر روزانه را دست کم می گیرند. آنها همچنین سال گذشته گزارش دادند که تغییرات آب و هوایی می تواند منجر به افزایش پوشش روزانه ابرها در مناطق خشک مانند جنوب غربی آمریکا شود که در حال حاضر برای تولید انرژی خورشیدی ایده آل هستند.
برای آخرین مطالعه ، Cerasoli ، Porporato و Yin با ترکیب داده های ماهواره ای پوشش دهی ابرها بین سالهای 2001 تا 2001 با مدلهای مربوط به تعامل بین گیاهان و اتمسفر ، تأثیر پوشش گیاهی بر تشکیل ابرها را در مناطق متوسط عرض جغرافیایی بررسی کردند.
محققان برهم کنش بین انواع مختلف پوشش گیاهی و لایه مرزی اتمسفر – که پایین ترین لایه جو است و مستقیماً با سطح زمین در تعامل است – مدل سازی کردند تا مشخص شود که آیا شکل گیری ابرها متفاوت از نوع پوشش گیاهی است یا خیر. آنها بر مناطقی در محدوده عرض جغرافیایی 30 تا 45 درجه تقریباً از مناطق نیمه گرمسیری گرفته تا مناطق نیمه همجنس مانند شمال غربی غرب ایالات متحده تمرکز کردند . آنها تأثیرات هر دو جنگلکاری – بازسازی پوشش درخت از دست رفته – و جنگلکاری را در نظر گرفتند ، که مستلزم کاشت جنگل در مناطقی است که قبلاً بدون درخت بوده است ، هرچند که ممکن است با هزینه های زیست محیطی دیگر همراه باشد.
تیم تحقیقاتی دریافتند که در مناطق وسط دامنه ، اثر خنک کننده ابرها – در ترکیب با ترسیب کربن – از تشعشع خورشیدی که مناطق جنگلی جذب کرده اند ، بیشتر است.
مدلها نشان دادند که ابرها بیشتر از مناطق جنگلی نسبت به علفزارها و سایر مناطق با پوشش گیاهی کوتاه تشکیل می شوند و این افزایش ابر تأثیر خنک کننده ای بر جو زمین دارد. محققان از داده های ماهواره ای مشاهده کردند که ابرها نیز تمایل دارند بعد از ظهر در مناطق جنگلی شکل بگیرند ، که منجر به طولانی شدن مدت زمان پوشش ابر و زمان بیشتری برای انعکاس مجدد ابرها می شود.
