9 جولای 2021 تیم ردفورد
محققان اروپایی هشدار داده‌اند که موج آلودگی کره زمین می‌تواند به نقطه اوج خود نزدیک شود. سیل پلاستیک زباله می‌تواند به یک بحران برگشت ناپذیر تبدیل شود.
هر سال بین 9 تا 23 میلیون تن پلیمر وارد رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و دریاهای جهان می‌شود. حتی ممکن است بیشتر وارد خاک‌های خشکی شود و تا سال 2025 – مگر اینکه دنیا روش خود را تغییر دهد – این میزان آلودگی دو برابر خواهد شد.
محققان هشدار می‌دهند، اثرات نامطمئن و هنوز ناشناخته هوازدگی بر روی چنین مقادیر پلاستیکی می‌تواند آنچه را «سمیت جهانی» خوانده است، به دلیل بطری‌های آب آشامیدنی، وسایل ماهیگیری، لیوان‌های قهوه و کیسه‌های پلاستیکی؛ وقتی ذرات پلاستیک سطح دریا را ناپاک می‌کنند، در آب معلق و در رسوبات اقیانوس جمع می‌شوند.
زباله‌های پلاستیکی اکنون در همه جا یافت شده است: در بلندترین کوه‌های جهان، در عمیق‌ترین سنگرهای اقیانوسی، در سواحل جزایر متروک در اقیانوس اطلس جنوبی، در یخ‌های قطب شمال و در بافت‌های موجودات زنده، از پرندگان دریایی تا نهنگ‌ها.
«در حال حاضر ما در حال انباشت محیط زیست با افزایش مقادیر آلودگی پلاستیکی برگشت ناپذیر هستیم. تاکنون شاهد آثار گسترده‌ای در مورد عواقب بد نیستیم، اما اگر پلاستیک در اثر فشار هوایی تأثیر بدی ایجاد کند، احتمالاً نمی‌توانیم آن را معکوس کنیم.»
«هزینه نادیده گرفتن انباشت آلودگی پلاستیکی مداوم در محیط زیست می‌تواند بسیار زیاد باشد. کار منطقی این است که هرچه سریعتر اقدام کنیم تا میزان انتشار پلاستیک به محیط را کاهش دهیم.»
پروفسور Macleod و همکارانش در ژورنال Science هشدار دادند که در کنار تهدیدهای حیات وحش و خطر احتمالی مسمومیت محیطی، می‌تواند پیامدهای فرضی دیگری نیز وجود داشته باشد.آلاینده‌های پلاستیکی می‌توانند با ایجاد اختلال در ترافیک کربن بین جهان طبیعی و جو، تغییرات آب و هوایی را تشدید کنند و می‌توانند از دست دادن تنوع زیستی را در اقیانوس‌ها افزایش دهند.
کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نیاز به اقدامات جدی دارد، مانند محدود کردن تولید پلاستیک برای افزایش ارزش پلاستیک بازیافت شده و ممنوعیت صادرات زباله‌های پلاستیکی مگر اینکه به کشوری با بازیافت بهتر باشد.
محققان هنوز از تأثیرات غیر سمی طولانی مدت آلودگی پلاستیک بر چرخه‌های کربن و مواد مغذی، حاصل‌خیزی خاک و رسوبات و تنوع زیستی چیزی نمی‌دانند. همچنین هیچ ارزیابی از پتانسیل اثرات سمی تاخیری وجود ندارد زیرا پلیمرهای پلاستیکی در اثر هوازدگی تغییر می‌کنند.
و اگر چنین تأثیراتی وجود داشته باشد، پس از مدت‌ها پس از اینکه مردم ورود زباله‌های پلاستیکی را به محیط زیست متوقف نکردند، می‌توانند باعث ایجاد آنچه که دانشمندان «نقطه اوج» می‌نامند، شوند.
«جهان راه حل‌های فن آوری را برای بازیافت و حذف پلاستیک از محیط ارائه می‌دهد. ما به عنوان مصرف کننده، معتقدیم که وقتی مواد پلاستیکی سطل زباله خود را به درستی از هم جدا کنیم، همه آن به طرز جادویی بازیافت می‌شود.»
«از نظر فنی، بازیافت پلاستیک محدودیت‌های زیادی دارد و کشورهایی که زیرساخت‌های خوبی دارند، ضایعات پلاستیکی خود را به کشورهایی با امکانات بدتر صادر می کنند. کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نیاز به اقدامات جدی دارد، مانند محدود کردن تولید پلاستیک بکر برای افزایش ارزش پلاستیک بازیافت شده و ممنوعیت صادرات زباله‌های پلاستیکی مگر اینکه به کشوری با بازیافت بهتر باشد.»
همکار وی Annika Jahnke از مرکز تحقیقات محیطی هلمهولتز در آلمان هشدار داد: «در محیط‌های دور، نخاله‌های پلاستیکی با پاکسازی پاک نمی‌شوند و هوازدگی مواد پلاستیکی باعث تولید تعداد زیادی میکرو و نانو ذرات می‌شود.» ذرات پلاستیک و همچنین مواد شیمیایی که عمداً به پلاستیک و سایر مواد شیمیایی افزوده شده و ستون فقرات پلیمر پلاستیکی را از بین می‌برند.
«بنابراین، پلاستیک در محیط یک هدف دائما در حال افزایش پیچیدگی و تحرک است. اینکه کجا جمع می‌شود و چه عواقبی ممکن است ایجاد کند پیش بینی چالش برانگیز است یا شاید حتی غیرممکن باشد.»
