توسط آزمایشگاههای فدرال سوئیس برای علم و فناوری مواد8 ژوئن 2021
تا سال 2030 ، خرده فروش Lidl سوییس از مصرف گاز طبیعی فسیلی به گاز تجدید پذیر مایع برای کار کامیون های خود تغییر روش می دهد .
تجزیه و تحلیل تحرک و جابجایی نشان می دهد: فقط تعداد کمی از کل وسایل نقلیه مسئول اکثریت پیمایش ها هستند. ما بیش از هر چیز در مورد کامیون های راه دور که کالاها را به سراسر اروپا حمل می کنند صحبت می کنیم. اگر سوخت اینها همچنان با انرژی فسیلی ادامه یابد ، کاهش میزان انتشار CO2 در ترافیک جاده ای به سختی امکان پذیر است. سوخت های مصنوعی می توانند سهم قابل توجهی در چنین کاربردهایی داشته باشند.
با تحرک الکتریکی ، تحرک از طریق هیدروژن و سوخت های مصنوعی ، “حرکت” ، نشانگر تحرک آینده Empa ، می باشد که در حال بررسی سه مسیر برای کاهش CO2 در ترافیک جاده ای در برابر سیستم سریع تغییر انرژی است. کریستین باخ ، رئیس آزمایشگاه فناوری های انتقال قدرت خودرو Empa می گوید: “همه این مفاهیم از نظر انرژی ، بهره برداری و اقتصادی دارای مزایا و معایبی هستند. برای استفاده هوشمندانه از آنها ، ما باید درک عمیق تری از سیستم کلی داشته باشیم.” “همراه با شرکای” حرکت “خود ، در حال توسعه دانشی هستیم که می تواند عملی شود.”
آخرین پروژه بر تولید متان مصنوعی از هیدروژن و CO2 متمرکز است که اصطلاحاً متانیزاسیون نامیده می شود . چنین سوخت هایی ، که به صورت مصنوعی با انرژی تجدیدپذیر تولید می شوند – به این ترتیب synfuel یا syngas نامیده می شوند – ، می توانند از طریق مسیرهای معمولی منتقل شده و از طریق زیرساخت های موجود در دسترس قرار گیرند. این مورد برای سوئیس و همچنین در سطح جهانی مورد توجه است ، زیرا یک پتانسیل عظیم برای انرژی های تجدیدپذیر را ایجاد می کند.
فرآیند شیمیایی اساسی متانیزاسیون برای بیش از 100 سال به عنوان واکنش Sabatier شناخته شده است. در “حرکت” ، فرآیند دیگری که بیشتر در Empa توسعه یافته استفاده خواهد شد: به اصطلاح متانیزاسیون با افزایش جذب. محققان Empa امیدوارند که این مفهوم جدید مهندسی فرآیند منجر به کنترل فرآیند ساده تر ، کارایی بالاتر و مناسب بودن بهتر برای عملکرد پویا شود.
در حال حاضر ، تیم کریستین باخ بر روی بررسی جذب آب بر روی مواد متخلخل و کنترل روند واکنش کاتالیزوری متمرکز شده اند. ساخت این کارخانه برای اواسط سال 2021 برنامه ریزی شده است. بوكمان می گوید: “حدود یك سال بعد ، ما می خواهیم اولین وسیله نقلیه را با سوخت متان از انرژی خورشیدی سوخت گیری كنیم.”
هنگام تبدیل سیستم انرژی ما به منابع تجدیدپذیر ، یک چالش اساسی وجود دارد: منابع تجدید پذیر مانند خورشید یا باد همیشه در همه جا در دسترس نیستند. در نیمکره شمالی در زمستان انرژی تجدید پذیر بسیار کمی داریم ، در تابستان بیش از حد. در نیمکره جنوبی برعکس است. اما مناطقی با تابش آفتاب تقریباً مداوم – به اصطلاح کمربند خورشید ، نیز وجود دارد که در آنها بیابانهای بزرگ زمین قرار دارند. کریستین باخ می گوید: “از منظر جهانی ، ما انرژی تجدیدپذیر کمی در سراسر جهان نداریم ، اما” فقط “یک مشکل انتقال انرژی است.” حامل های انرژی مصنوعی می توانند به حل این مشکل کمک کنند.
نیروگاه های کوچکتر در سوئیس می توانند با مهار مازاد برق تابستان و اتصال بخشهای مختلف انرژی ، به سیستم انرژی ملی کمک شایانی کنند. با این حال ، کارخانه های بزرگ می توانند از تمام پتانسیل خود بیش از همه در آفتاب کره زمین استفاده کنند. این امر با یک محاسبه ساده نشان داده شده است: به منظور تأمین نیازهای انرژی سوئیس در زمستان که توسط نیروگاه آبی تأمین نمی شود و همچنین تمام ترافیک داخلی از راه دور به طور انحصاری با منابع انرژی مصنوعی (وارداتی) ، یک نیروگاه خورشیدی در بیابانی با مساحت تقریبی 700 کیلومتر مربع ؛تامین می شود . آب و CO2 مورد نیاز برای تولید می تواند به صورت محلی از جو استخراج شود. باخ می گوید: “سازوكارهای موجود تجاری ، زیرساخت های حمل و نقل ، استانداردها و تخصص می توانند به سادگی بیشتر مورد استفاده قرار گیرند.”
