19 آگوست 2024 -توسط موسسه فناوری ماساچوست -اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
درک اسناد حقوقی حتی برای وکلا بسیار دشوار است. این سؤال را ایجاد می کند: چرا این اسناد به سبکی نوشته شده اند که آنها را نفوذناپذیر می کند؟
دانشمندان علوم شناختی MIT معتقدند که پاسخ این سوال را کشف کرده اند. همانطور که “طلسم های جادویی” از قافیه های خاص و اصطلاحات قدیمی برای نشان دادن قدرت خود استفاده می کنند، آنها نتیجه می گیرند که زبان پیچیده اعمال قانونی برای انتقال احساس اقتداراست.
در مطالعه‌ای که در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، محققان دریافتند که حتی افراد غیر وکیل نیز وقتی از آنها برای نوشتن قوانین خواسته می‌شود از این نوع زبان استفاده می‌کنند.
ادوارد گیبسون، استاد علوم مغز و شناختی MIT و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «به نظر می‌رسد که مردم می‌دانند که یک قانون ضمنی وجود دارد که قوانین باید این‌گونه به نظر برسند، و آنها را به این شکل می‌نویسند.
اریک مارتینز Ph.D. نویسنده اصلی این مطالعه است. فرانسیس مولیکا، مدرس دانشگاه ملبورن، نیز نویسنده این مقاله است.
گروه تحقیقاتی گیبسون از سال 2020، زمانی که مارتینز پس از اخذ مدرک حقوق از دانشکده حقوق هاروارد به MIT آمد، به مطالعه ویژگی های منحصر به فرد حقوقی ها پرداخته است. در یک مطالعه در سال 2022، گیبسون، مارتینز و مولیکا قراردادهای حقوقی را که در مجموع حدود 3.5 میلیون کلمه بودند، تجزیه و تحلیل کردند و آنها را با سایر انواع نوشتار، از جمله فیلمنامه، مقالات روزنامه و مقالات دانشگاهی مقایسه کردند.
آن تجزیه و تحلیل نشان داد که اسناد حقوقی اغلب دارای تعاریف طولانی در وسط جملات درج شده اند – ویژگی که به عنوان “مرکز جاسازی” شناخته می شود. زبان شناسان قبلاً دریافته بودند که این نوع ساختار می تواند درک متن را بسیار دشوارتر کند.
گیبسون می گوید: Legalese به نوعی این تمایل را برای قرار دادن ساختارها در ساختارهای دیگر توسعه داده است، به روشی که معمولی برای زبان های انسانی نیست.”
در یک مطالعه تکمیلی که در سال 2023 منتشر شد، محققان دریافتند که قانون‌گذاری همچنین درک اسناد را برای وکلا دشوارتر می‌کند. وکلا تمایل داشتند نسخه های انگلیسی ساده اسناد را ترجیح دهند و آن نسخه ها را به اندازه اسناد قانونی سنتی قابل اجرا ارزیابی کردند.
گیبسون می‌گوید: «وکلا نیز حقوقی را سخت و پیچیده می‌دانند. وکلا آن را دوست ندارند، مردم عادی آن را دوست ندارند، بنابراین هدف این مقاله فعلی این بود که تلاش کنیم و بفهمیم چرا اسناد را به این شکل می نویسند.
محققان چند فرضیه برای اینکه چرا قانونی بودن تا این حد رایج است، داشتند. یکی «فرضیه کپی و ویرایش» بود که نشان می‌دهد اسناد حقوقی با یک مقدمه ساده شروع می‌شوند و سپس اطلاعات و تعاریف اضافی در جملات موجود درج می‌شوند و بندهای پیچیده در مرکز را ایجاد می‌کنند.
” مارتینز، که اکنون همکار و مدرس دانشکده حقوق دانشگاه شیکاگو است، می‌گوید.ما فکر می‌کردیم قابل قبول است که اتفاقی که می‌افتد این است که شما با یک پیش‌نویس اولیه ساده شروع می‌کنید، و بعداً به تمام این شرایط دیگری که می‌خواهید درج کنید فکر می‌کنید. و ایده این است که وقتی شروع کردید، بسیار آسان‌تر است .
با این حال، یافته‌ها به یک فرضیه متفاوت، به اصطلاح «فرضیه طلسم جادویی» اشاره کردند. محققان می‌گویند، همانطور که طلسم‌های جادویی با سبکی متمایز نوشته می‌شوند که آنها را از زبان روزمره متمایز می‌کند، به نظر می‌رسد سبک پیچیده زبان حقوقی نشان‌دهنده نوع خاصی از اقتدار است.
در این مطالعه، محققان از حدود 200 غیر وکیل بان بومی انگلیسی ساکن ایالات متحده، که از طریق یک سایت جمع سپاری به نام Prolific استخدام شده بودند خواستند تا دو نوع متن بنویسند. در اولین کار، به مردم گفته شد که قوانین منع جرائمی مانند رانندگی در حالت مستی، دزدی، آتش‌سوزی و قاچاق مواد مخدر را بنویسند. در کار دوم از آنها خواسته شد که داستان هایی درباره آن جنایات بنویسند.
برای آزمایش فرضیه کپی و ویرایش، از نیمی از شرکت کنندگان خواسته شد پس از نوشتن قانون یا داستان اولیه، اطلاعات بیشتری را اضافه کنند.
محققان دریافتند که همه افراد، قوانینی را با بندهای درج شده در مرکز نوشتند، صرف نظر از اینکه قانون را به یکباره نوشتند یا به آنها گفته شد که یک پیش نویس بنویسند و بعداً به آن اضافه کنند. و وقتی داستان‌های مربوط به آن قوانین را می‌نوشتند، به انگلیسی بسیار ساده‌تر می‌نوشتند، صرفنظر از اینکه بعداً باید اطلاعاتی را اضافه می‌کردند یا خیر.
مارتینز می‌گوید: «هنگام نوشتن قوانین، بدون در نظر گرفتن اینکه آیا مجبور بودند آن را ویرایش کنند یا از ابتدا بنویسند، بسیاری از جاسازی‌های مرکزی انجام دادند. و در آن متن روایی، در هر دو مورد از جاسازی مرکزی استفاده نکردند.
در مجموعه ای دیگر از آزمایش ها، از حدود 80 شرکت کننده خواسته شد تا قوانین و همچنین توضیحاتی را بنویسند.که این قوانین را برای بازدیدکنندگان از کشور دیگر توضیح می دهد. در این آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان مجدداً از تعبیه مرکزی برای قوانین خود استفاده کردند، اما نه برای توصیف آن قوانین.
آزمایشگاه گیبسون اکنون در حال بررسی منشاء جاسازی مرکز در اسناد قانونی است. قوانین اولیه آمریکا بر اساس قوانین بریتانیا بود، بنابراین محققان قصد دارند قوانین بریتانیا را تجزیه و تحلیل کنند تا ببینند که آیا این قوانین ساختار دستوری مشابهی دارند یا خیر. و اگر به عقب برگردیم، آنها قصد دارند بررسی کنند که آیا تعبیه مرکزی در قانون حمورابی، کهن ترین مجموعه قوانین شناخته شده، که مربوط به حدود 1750 قبل از میلاد است، یافت می شود یا خیر.
گیبسون می‌گوید: «ممکن است فقط یک شیوه سبک‌نویسی از آن زمان وجود داشته باشد، و اگر موفق دیده می‌شد، مردم از آن سبک در زبان‌های دیگر استفاده می‌کردند. “من حدس می زنم که این یک ویژگی تصادفی از نحوه نگارش قوانین در بار اول است، اما ما هنوز این را نمی دانیم.”
محققان امیدوارند که کار آنها، که جنبه‌های خاصی از زبان حقوقی را شناسایی کرده است که درک آن را دشوارتر می‌کند، به قانون‌گذاران انگیزه دهد تا قوانین را درک‌تر کنند.
تلاش‌ها برای نوشتن اسناد حقوقی به زبان ساده‌تر حداقل به دهه 1970 برمی‌گردد، زمانی که رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون اعلام کرد که مقررات فدرال باید با «اصطلاحات مردمی» نوشته شود. با این حال، زبان حقوقی از آن زمان تاکنون تغییر بسیار کمی کرده است.
گیبسون می‌گوید: «ما اخیراً آموخته‌ایم که چه چیزی زبان حقوقی را تا این حد پیچیده می‌کند، و بنابراین من نسبت به تغییر آن خوشبین هستم.
