نویسنده لورن فیپس -11 مارس 2022 -شرکت کنندگان UNEA به قطعنامه پلاستیک واکنش نشان می دهند. تصویر توسط دانکن مور برای UNEP/Flickr.-این مقاله در اصل در خبرنامه هفتگی Circularity ما ظاهر شد.
من از علائم نگارشی بسیار لذت می برم. نقطه ها، خط تیره ها و فرها دارای قدرت فروتنی برای شروع، پایان دادن و کنترل همه چیزهایی هستند که در این بین اتفاق می افتد. یک نقطه ویرگول فریبنده می تواند دو یا سه جمله کامل را با حیله در یک جمله ردیف کند. یک خط تیره قاطعانه می‌تواند با چشم‌اندازی بدیع (یا بدبینانه) در میانه یک فکر به صدا درآید. علامت گذاری ابزار قدرتمندی است که برای تقویت تنور یا آهنگ کلمات موجود در آن به کار می رود.
این تمایل به علائم نگارشی احتمالاً همان چیزی است که باعث شد در جلسه هفته گذشته مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEA 5.2)، در نایروبی، کنیا، به این موضوع توجه نکنم. موضوع مرکزی این جلسه پلاستیک بود و هدف از ایجاد یک کمیته مذاکره بین دولتی (INC) برای کار به سمت یک ابزار قانونی الزام آور جهانی برای رسیدگی به آلودگی پلاستیکی بود. در این نشست 175 کشور عضو سازمان ملل متحد، از جمله 79 وزیر و 17 مقام عالی رتبه، همراه با هزاران شرکت کننده دیگر به صورت حضوری و آنلاین گرد هم آمدند.
در 2 مارس، با ضربات قاطع ، همه 175 کشور قطعنامه ای را برای ایجاد یک معاهده بین المللی الزام آور قانونی در مورد تولید، طراحی و دفع پلاستیک تا سال 2024 تایید کردند.
اینگر اندرسن، مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، گفت که این توافق “مهم ترین توافق بین المللی چندجانبه زیست محیطی از زمان [توافق] پاریس [توافق اقلیمی] است. WWF آن را جاه طلبانه ترین اقدام زیست محیطی جهان از زمان پروتکل مونترال در سال 1989 نامید که به طور موثر مواد مخرب لایه لایه ازن را حذف کرد.
دو سال آینده چالش برانگیز خواهد بود. INC موظف است یک پیش نویس توافق نامه الزام آور جهانی را تا پایان سال 2024 تکمیل کند – و همه ما می دانیم که چقدر آسان است 175 کشور را به توافق برسانیم. اولین کار در لیست کارهای کمیته، کار نه چندان ساده همسویی با اهدافی است که معاهده متعهد به آن است، که شامل یک رویکرد چرخه عمر کامل برای مشکل آلودگی پلاستیکی از تولید و طراحی تا مصرف و امکان استفاده مجدد است.
سپس انبوهی از سؤالات دیگر برای پاسخ وجود دارد: چه چیزی از نظر قانونی الزام آور خواهد بود و چه چیزی داوطلبانه؟ اجرا و پاسخگویی چگونه خواهد بود؟ خطوط مبنا و پیشرفت چگونه اندازه گیری خواهد شد؟ چه چیزی اندازه گیری خواهد شد؟ چگونه UNEP و کشورهای عضو انتقال از یکبار مصرف و به سمت یک رویکرد سیستمی منسجم تر را برای همه کشورها، نه فقط کشورهای ثروتمند، تامین مالی خواهند کرد؟ بخش غیررسمی چه نقشی در این فرآیند خواهد داشت؟ و چگونه INC نیاز مبرم به اجرای سریع را با اهمیت انعطاف پذیری و تنوع راه حل ها متعادل می کند؟
لیست ادامه دارد. اما در حال حاضر – قبل از اینکه پیچیدگی‌های سیاسی زنده کردن قطعنامه را بشناسیم – فکر می‌کنم ارزش آن را دارد که این نقطه عطف را درنگ کنیم.
