16 فوریه 2022 توسط دانشگاه روچستر
آدام فرانک، اخترفیزیکدان دانشگاه روچستر و همکارانش دیوید گرینزپون در موسسه علوم سیاره ای و سارا واکر از دانشگاه ایالتی آریزونا، در یک آزمایش فکری که خود توصیف می کند، از نظریه علمی و سؤالات گسترده تر در مورد چگونگی تغییر یک سیاره توسط حیات استفاده می کنند تا چهار مرحله را در نظر بگیرند. گذشته و آینده احتمالی زمین را شرح دهد. اعتبار: تصویر دانشگاه روچستر / Michael Osadciw
فعالیت جمعی حیات – همه میکروب ها، گیاهان و حیوانات – سیاره زمین را تغییر داده است.
به عنوان مثال، گیاهان را در نظر بگیرید: گیاهان راهی برای فتوسنتز اختراع کردند تا بقای خود را افزایش دهند، اما با این کار، اکسیژن آزاد کردند که کل عملکرد سیاره ما را تغییر داد. این تنها یک نمونه از اشکال زندگی شخصی است که وظایف خود را انجام می دهند، اما به طور جمعی در مقیاس سیاره ای تأثیر می گذارند.
اگر فعالیت جمعی حیات – معروف به بیوسفر – می تواند جهان را تغییر دهد، آیا فعالیت جمعی شناخت و عمل مبتنی بر این شناخت می تواند یک سیاره را نیز تغییر دهد؟ هنگامی که زیست کره تکامل یافت، زمین زندگی خود را آغاز کرد. اگر سیاره ای دارای حیات برای خود زندگی داشته باشد، آیا می تواند ذهن خود را نیز داشته باشد؟
اینها سوالاتی است که توسط آدام فرانک، هلن اف و فرد اچ. گوون، استاد فیزیک و نجوم در دانشگاه روچستر، و همکارانش دیوید گرینزپون در موسسه علوم سیاره‌ای و سارا واکر در دانشگاه ایالتی آریزونا، در مقاله‌ای مطرح شده است. در مجله بین المللی اختربیولوژی. «آزمایش فکری» که خودشان توصیف می‌کنند، درک علمی کنونی درباره زمین را با سؤالات گسترده‌تری در مورد چگونگی تغییر یک سیاره از زندگی ترکیب می‌کند. در این مقاله، محققان آنچه را که «هوش سیاره‌ای» می‌نامند – ایده فعالیت شناختی که در مقیاس سیاره‌ای عمل می‌کند – بحث می‌کنند تا ایده‌های جدیدی درباره راه‌هایی که انسان‌ها ممکن است با آن‌ها با مسائل جهانی مانند تغییرات آب و هوا مقابله کنند، مطرح کنند.
همانطور که فرانک می گوید، “اگر ما امیدواریم که به عنوان یک گونه زنده بمانیم، باید از هوش خود برای منافع بیشتر سیاره استفاده کنیم.”
یک “تکنوسفر نابالغ”
فرانک، گرینزپون و واکر از ایده‌هایی مانند فرضیه گایا – که پیشنهاد می‌کند بیوسفر به شدت با سیستم‌های زمین‌شناسی غیر زنده هوا، آب و زمین برای حفظ وضعیت قابل سکونت زمین در تعامل است – استفاده می‌کنند تا توضیح دهند که حتی از نظر غیرفناوری گونه های توانا می توانند هوش سیاره ای را به نمایش بگذارند. نکته کلیدی این است که فعالیت جمعی زندگی سیستمی را ایجاد می کند که خود نگهدار است.
برای مثال، فرانک می‌گوید، بسیاری از مطالعات اخیر نشان داده‌اند که چگونه ریشه‌های درختان در یک جنگل از طریق شبکه‌های زیرزمینی قارچ‌ها به نام شبکه‌های میکوریزی به هم متصل می‌شوند. اگر بخشی از جنگل به مواد مغذی نیاز داشته باشد، بخش‌های دیگر مواد مغذی مورد نیاز برای زنده ماندن را از طریق شبکه میکوریزی به بخش‌های تحت فشار ارسال می‌کنند. به این ترتیب جنگل حیات خود را حفظ می کند.
در حال حاضر، تمدن ما چیزی است که محققان آن را «تکنوسفر نابالغ» می‌نامند، مجموعه‌ای از سیستم‌ها و فناوری‌های تولید شده توسط انسان که مستقیماً بر روی سیاره تأثیر می‌گذارند اما خودنگهدار نیستند. به عنوان مثال، بیشتر مصرف انرژی ما شامل مصرف سوخت های فسیلی است که اقیانوس ها و جو زمین را تخریب می کند. فناوری و انرژی که ما برای زنده ماندن مصرف می کنیم، سیاره ما را نابود می کند، که به نوبه خود، گونه های ما را نابود می کند.پس برای زنده ماندن به عنوان یک گونه، باید به طور جمعی به نفع کره زمین کار کنیم.
اما فرانک می‌گوید، “ما هنوز توانایی این را نداریم که به طور جمعی به بهترین منافع سیاره پاسخ دهیم. اطلاعات روی زمین وجود دارد، اما هوش سیاره‌ای وجود ندارد.”
محققان چهار مرحله از گذشته و آینده احتمالی زمین را برای نشان دادن اینکه چگونه هوش سیاره ای ممکن است در آینده بلندمدت بشریت ایفا کند، ارائه می کنند. در حال حاضر، زمین یک «تکنوسفر نابالغ» است، زیرا بیشتر انرژی و استفاده از فناوری شامل تخریب سیستم‌های زمین، مانند جو می‌شود. آدام فرانک، اخترفیزیکدان دانشگاه روچستر، می‌گوید: برای زنده ماندن به عنوان یک گونه، باید به دنبال تبدیل شدن به یک «تکنوسفر بالغ» باشیم که دارای سیستم‌های فناوری است که برای کل سیاره مفید است. https://phys.org
