نوشته برد برگان 12 نوامبر 2021 آکسون‌های بازسازی‌شده (قرمز)، در طناب نخاعی در داخل ضایعه رشد می‌کنند. ساموئل I. استاپ / دانشگاه نورث وسترن
بسیاری از ما پیاده روی را بدیهی می دانیم، اما برای بسیاری، این یک رویای تلخ و شیرین است.اما ممکن است برای همیشه تغییر کند.
بر اساس مطالعه اخیر منتشر شده در ژورنال، گروهی از دانشمندان نوع جدیدی از دارو را توسعه داده اند که قادر به بازسازی سلول ها است و فلج را در موش هایی که دچار آسیب نخاعی شده اند را معکوس می کند و به آنها اجازه می دهد با چهار هفته درمان یک بار دیگر راه بروند.
گام بعدی تیم دانشگاه نورث وسترن، پیشنهاد آزمایشات انسانی به سازمان غذا و دارو (FDA) است.آزمایش بر روی موش ها طی چهار هفته بهبود چشمگیری را نشان داد.
به گزارش ساینس، ساموئل استاپ از نورث وسترن، سرپرست این مطالعه، به خبرگزاری فرانسه گفت: “هدف تحقیق ما ایجاد یک درمان قابل توسعه بود که بتوان آن را به کلینیک آورد تا از فلج شدن افراد پس از تروما یا بیماری شدید جلوگیری کند.” گزارش هشدار یافتن یک درمان مناسب برای فلج یک هدف قدیمی برای پزشکی مدرن است، بنابراین جای تعجب نیست که تحقیقات پیشرفته دیگری در مورد درمان‌های احتمالی وجود داشته باشد. برخی برای تولید نورون های جدید به سلول های بنیادی متکی هستند، در حالی که برخی دیگر به ژن درمانی روی می آورند تا بدن پروتئین های خاصی تولید کند و به ترمیم اعصاب کمک کند. گاهی اوقات پروتئین ها مستقیماً تزریق می شوند. اما استاپ و تیم نورث وسترن به دنبال راه‌حلی مهندسی‌گراتر بودند، از نانوالیاف برای تقلید از معماری مارتریکس خارج سلولی، که شبکه‌ای از مولکول‌هاست که بافت‌هایی را احاطه کرده است که از عملکرد سلولی پشتیبانی می‌کنند.
هر یک از الیاف استفاده شده توسط محققان به طرز باورنکردنی نازک است – 10000 برابر نازکتر از یک تار موی انسان. و متشکل از صدها هزار پپتید است که مولکولهای فعال زیستی هستند. پپتیدها سیگنال های خاصی را برای تحریک بازسازی اعصاب ارسال می کنند. این درمان به شکل ژلی بود که 24 ساعت پس از ایجاد برش دقیق در ستون فقرات حیوانات، مستقیماً به بافت پیچیده شده در اطراف نخاع چندین موش آزمایشگاهی تزریق شد. تیم تحقیقاتی باید یک روز کامل بعد از برش صبر می‌کرد، زیرا انسان‌هایی که در اثر شلیک گلوله، تصادفات ترافیکی و سایر اتفاقات ناگوار آسیب‌های ستون فقرات ویرانگر زندگی را متحمل می‌شوند، معمولاً قبل از شروع درمان، تاخیرهای قابل توجهی را تجربه می‌کنند. و هیچ درمانی برای بازگرداندن انسان از مرگ کافی نیست.
چهار هفته پس از درمان، موش هایی که این درمان را دریافت کرده بودند، در واقع توانایی راه رفتن خود را به همان اندازه که قبل از جراحات خود انجام می دادند، به دست آوردند. آنهایی که تحت درمان قرار نگرفتند، فلج شدند. اما ممکن است آنها خوش شانس باشند، زیرا کسانی که می توانستند دوباره راه بروند پس از آن کنار گذاشته شدند تا تیم تحقیقاتی بتوانند آنها را برای بررسی اثرات درمان تا سطح سلولی باز کنند. و با نگاهی به نتایج، تیم متوجه شد که پیشرفت های قابل توجهی در نخاع موش ها ایجاد شده است.
برای اولین بار، امتداد بریده شده نورون ها که به عنوان آکسیون شناخته می شوند، بازسازی شده بودند. بافت اسکار اغلب به‌عنوان یک مانع فیزیکی برای بازسازی عمل می‌کند، اما در موش‌هایی که تحت درمان قرار گرفتند، آن نیز کاهش یافت. به عنوان یک تقویت اضافی، لایه عایق آکسون ها به نام میلین، که برای ارسال سیگنال های الکتریکی بسیار مهم است، نیز اصلاح شد و رگ های خونی جدیدی که مواد مغذی را به سلول های آسیب دیده منتقل می کنند، به وجود آمدند و نورون های حرکتی بیشتری را قادر می ساختند که باقی بمانند. این پیشرفت جدی به لطف ایجاد یک جهش خاص در مولکول‌ها توسط تیم انجام شد، که حرکت جمعی آنها را افزایش داد و توانایی آنها را برای تأثیرات گسترده بر سیستم‌های وسیع‌تر اطراف نخاع افزایش داد.
استاپ در این گزارش گفت که گیرنده های نورونی به طور طبیعی در حرکت مداوم هستند، که به این معنی است که افزایش حرکت مولکول های درمانی در داخل نانوالیاف به آنها کمک می کند تا با کارایی بیشتری به اهداف متحرک متصل شوند. این اولین ژل در نوع خود است و می‌تواند درها را به روی نسل بعدی دسته‌ای از داروها به نام «داروهای فوق مولکولی» باز کند، که روش درمانی را برای جمع‌آوری تعداد زیادی مولکول به جای تکیه بر یک مولکول به تنهایی توصیف می‌کند. در حالی که آزمایش‌های حیوانی بیشتری قبل از آزمایش‌های انسانی مورد نیاز است، این امر به طور بالقوه می‌تواند پیامدهای تغییردهنده‌ای برای تقریباً 300000 نفری که با آسیب‌های نخاعی زندگی می‌کنند، داشته باشد، و این فقط در ایالات متحده است. طول عمر افراد مبتلا به این آسیب ها معمولاً کوتاهتر است و از دهه 1980 افزایش نیافته است، بنابراین زمانی برای از دست دادن برای این کشف بالقوه انقلابی وجود ندارد. https://interestingengineering.com
