11 آوریل 2022 -توسط نصیر ممون، دانشکده مهندسی تاندون نیویورک -اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
اطلاعات غلط آنلاین یک تهدید اجتماعی حیاتی است. در حالی که حقیقت‌سنجی نقشی در مبارزه با افزایش تصاعدی اطلاعات نادرست ایفا می‌کند، تحقیقات تجربی کمی در مورد شیوه‌های کاری حقیقت‌سنجی حرفه‌ای و سازمان‌های حقیقت‌سنجی انجام شده است.
تحقیقات موجود دیدگاه‌های متخصصان راست‌آزمایی، اثربخشی تلاش‌های راستی‌آزمایی، و شیوه‌های حرفه‌ای و کاربر برای پاسخ به ادعاهای سیاسی را پوشش می‌دهد. در حالی که محققان شروع به بررسی چالش‌های مربوط به راستی‌آزمایی می‌کنند، چنین تلاش‌هایی معمولاً بر رسانه‌های سنتی متمرکز هستند تا سازمان‌های مستقل راستی‌آزمایی (به عنوان مثال، پولیتیفکت). به طور مشابه، چنین تحقیقاتی هنوز کل چشم انداز اطلاعات نادرست، از جمله انتشار نتایج کار راستی آزمایی را بررسی نکرده است.
برای رفع این کاستی‌ها، تیمی شامل نصیر ممون از دانشگاه نیویورک تاندون و نیکلاس میکالف از دانشگاه نیویورک ابوظبی با 21 حقیقت‌سنجی حرفه‌ای از 19 کشور مصاحبه کردند و موضوعاتی را پوشش دادند که از تحقیقات قبلی که بررسی واقعیت‌ها را از منظر روزنامه‌نگاری تحلیل می‌کردند، پوشش دادند. مصاحبه‌ها بر جمع‌آوری اطلاعات در مورد حرفه حقیقت‌سنجی، فرآیندها و روش‌های حقیقت‌سنجی، استفاده از ابزارهای محاسباتی برای بررسی واقعیت، و چالش‌ها و موانع بررسی واقعیت متمرکز بود.
مطالعه «درست یا نادرست: مطالعه رویه‌های کاری راستی‌بین‌های حرفه‌ای» نشان داد که اکثر راستی‌بین‌ها احساس می‌کنند که مسئولیت اجتماعی اصلاح اطلاعات مضر برای ارائه «خدمات به مردم» را دارند. می خواهند که نتیجه کارشان هم آموزش و هم آگاهی دادن به مردم باشد. برخی از بررسی‌کنندگان حقایق اشاره کردند که امیدوارند به یک اکوسیستم اطلاعاتی کمک کنند که «میدان نبرد متعادل» را برای بحث درباره یک موضوع، به‌ویژه در زمان انتخابات، فراهم کند.
مصاحبه ها همچنین نشان داد که فرآیند بررسی واقعیت شامل ابتدا انتخاب یک ادعا، زمینه سازی و تجزیه و تحلیل آن، مشاوره با کارشناسان داده ها و حوزه، نوشتن نتایج و تصمیم گیری در مورد رتبه بندی و انتشار گزارش است.
بررسی‌کننده‌های واقعیت برای دستیابی به تأثیر دلخواه خود با چالش‌های متعددی مواجه می‌شوند، زیرا شیوه‌های کار راستی‌آزمایی فعلی عمدتاً دستی، موقتی و از نظر مقیاس و دامنه محدود هستند. در نتیجه، سرعتی که می‌توان اطلاعات نادرست را با آن بررسی کرد، بسیار کندتر از سرعت تولید آن است. این تحقیق به نیاز به ابزارهای محاسباتی یکپارچه و مشترکی اشاره می‌کند که با پشتیبانی از کل خط جریان شیوه‌های کار راستی‌آزمایی از انتخاب ادعا تا انتشار نتیجه، حقیقت‌سنجی انسانی را در حلقه توانمند می‌سازد. چنین ابزارهایی می‌توانند با بهبود اثربخشی، کارایی و مقیاس کار راستی‌آزمایی و انتشار نتایج آن، شکاف بین تولید اطلاعات نادرست و انتشار حقایق را کاهش دهند.
