توسط دانشگاه استرالیای جنوبی- 17 فوریه 2022 -اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
چهره‌ها می‌توانند قفل گوشی‌های هوشمند را باز کنند، دسترسی به یک ساختمان امن را فراهم کنند و کنترل پاسپورت را در فرودگاه‌ها تسریع بخشند و هویت را برای اهداف متعدد تأیید کنند.
یک تیم بین المللی از محققان استرالیایی، نیوزیلندی و هندی فناوری تشخیص چهره را با استفاده از بیان یک فرد برای دستکاری اشیاء در یک محیط واقعیت مجازی بدون استفاده از کنترلر دستی یا پد لمسی به سطح بالاتری رسانده اند.
در مطالعه‌ای که برای اولین بار توسط دانشگاه کوئینزلند انجام شد، متخصصان تعامل کامپیوتری انسان از تکنیک‌های پردازش عصبی برای ثبت لبخند، اخم‌ها و فک‌های منقبض شده یک فرد استفاده کردند و از هر عبارت برای تحریک اقدامات خاصی در محیط‌های واقعیت مجازی استفاده کردند.
یکی از محققین شرکت کننده در این آزمایش، پروفسور مارک بیلینگ هرست از دانشگاه استرالیای جنوبی، می گوید که این سیستم برای تشخیص حالات مختلف صورت از طریق هدست EEG طراحی شده است.
پروفسور Billinghurst می‌گوید: «از لبخند برای اجرای فرمان «حرکت» استفاده می‌شود؛ اخم برای فرمان «ایست» و فشار برای فرمان «عمل»، به جای کنترل‌کننده دستی که این اعمال را انجام می‌دهد.
اساساً ما حالات رایج چهره مانند عصبانیت، شادی و تعجب را ضبط کرده و آنها را در یک محیط واقعیت مجازی پیاده‌سازی می‌کنیم.»
محققان سه محیط مجازی – شاد، خنثی و ترسناک – طراحی کردند و وضعیت شناختی و فیزیولوژیکی هر فرد را در حالی که در هر سناریو غوطه ور بودند اندازه گرفتند.آنها با بازتولید سه حالت جهانی چهره – لبخند، اخم و گره کردن – بررسی کردند که آیا تغییرات در محیط باعث ایجاد یکی از این سه حالت بر اساس پاسخ های عاطفی و فیزیولوژیکی می شود یا خیر.
به عنوان مثال، در محیط شاد، کاربران وظیفه داشتند در پارک حرکت کنند تا پروانه ها را با تور بگیرند. کاربر هنگام لبخند زدن حرکت کرد و وقتی اخم کرد متوقف شد.
در محیط خنثی، شرکت‌کنندگان وظیفه داشتند در یک کارگاه برای برداشتن اقلام پراکنده شده در سرتاسر کارگاه حرکت کنند. فک منقبض شده یک عمل را آغاز کرد – در این مورد برداشتن هر شی – در حالی که دستورات حرکت شروع و توقف با لبخند و اخم آغاز شد.
همان حالات چهره در محیط ترسناک به کار گرفته شد، جایی که شرکت کنندگان در یک پایگاه زیرزمینی برای شلیک به زامبی ها حرکت کردند.
“به طور کلی، ما انتظار داشتیم که کنترل‌کننده‌های دستی عملکرد بهتری داشته باشند، زیرا آنها روشی بصری‌تر از حالات چهره هستند، با این حال افراد گزارش کردند که احساس می‌کنند بیشتر در تجربیات VR کنترل شده توسط حالات چهره غوطه‌ور هستند.”
پروفسور Billinghurst می گوید تکیه بر حالات چهره در محیط VR کار سختی برای مغز است اما تجربه واقعی تری را به کاربران می دهد.امیدواریم با تحقیقات بیشتر بتوانیم آن را کاربرپسندتر کنیم.
علاوه بر ارائه روشی جدید برای استفاده از VR، این تکنیک همچنین به افراد دارای معلولیت – از جمله افراد قطع عضو و مبتلایان به بیماری نورون حرکتی – اجازه می‌دهد تا با دست آزاد در واقعیت مجازی تعامل داشته باشند و دیگر نیازی به استفاده از کنترل‌کننده‌های طراحی‌شده برای افراد کاملاً توانا ندارند.
محققان می گویند این فناوری همچنین ممکن است برای تکمیل کنترلرهای دستی استفاده شود که در آن حالات چهره شکل طبیعی تری از تعامل است.
یافته های این مطالعه در مجله International Journal of Human-Computer Studies منتشر شده است.
