در سال ۱۳۷۲ مجله روش یک جشنواره برگزار نمود و نامش را جشنواره هنر و صنعت نهاد . در زمان اجرای آن زنده یاد علی حاتمی سینما گر خلاق ایران پیشنهاد داد که واو بین هنر و صنعت برداشته شود . این خاطره ماندنی برای ما شد . امروز این مفهوم که هنر و صنعت دو حوزه ای هستند که بر اثر خلاقیت انسان شکل می گیرند کاملا آشکار است . البته امروز باید بجای صنعت مفهوم گسترده تری یعنی کسب و کار را در نظر داشته باشیم .
در آن روزها توجه به هنر های مفهومی و تاثیر پذیری آن از پیشرفت های فناوری یک موضوع بحث بود. و این روز ها نیز شاهد برخورد دنیای هنر و فناوری دیجیتال هستیم که به هنر مفهومی دامن زده و ایده های بیشتری را در بین اقشار مختلف مردم در سراسر جهان به ارمغان آورده است. در کنار این تحولات خوب تحولات بسیار بد و ناهنجاری هایی نیز حاصل شده است .
از ابتدای آفرینش بشر ، هدف هنر آموزش بود. نقاشی های موجود در غارهای ماقبل تاریخ دلالت بر خلاقیت های بشر داشت. شاید یکی از اهداف این نقاشی ها اجرای مراسم مذهبی و یا حتی آموزش بوده است.
نگاهی به تاریخ هنر نشانگر این موضوع است که نقاشی های دیواری در قرون وسطی اعمال خوب و بد را آموزش می دادند و از طریق افزایش آگاهی از نابرابری های اجتماعی تحول ایجاد نمودند . با پیشرفت هنر و فناوری بطور همزمان ، زبان انتقال این ایده ها تغییر یافته است . امروزه صنایع خلاق بوجود آمده اند تا با فرهنگ مردم مواجه و با آن سازگار شوند .
این به چه معناست و رسالت آن چیست ؟
هنر امروز باید از طریق زبانی مدرن صحبت کند که بتوان با آن ارتباط برقرار کرد.اما فقط مدرن بودن کافی نیست . در دنیای امروز ، جوامع از فناوری و اطلاعات اشباع شده است و یکی از جدیدترین و موثرترین روشهای انتشار اطلاعات رسانه های اجتماعی است . برای درک امکانات نامحدود این فناوری جدید ، باید آن را در رابطه با نوآوری های گذشته مطالعه نمود و برای اثر بخشی صحیح و کاربردی آن را بکار گرفت .
اما اثر بخشی صحیح و کاربردی یعنی چه؟
همانگونه که مطبوعات ، برای یک دوره نسبتا طولانی تأثیر زیادی بر جهان داشت و عامل آن کاربرد ماشین چاپ به طور گسترده و کارآمد در بین تمام طبقات جامعه و افزایش سواد ، آگاهی و توانمند سازی بود اما یک نتیجه مهم را دربر داشت و آن دموکراتیزه کردن کاربرد اطلاعات و دانش بود.
بنابراین رسانه های اجتماعی با رویکردی خلاقانه میتوانند دقیقاً مانند چاپخانه اولیه ، به بهبود دسترسی و در دسترس بودن اطلاعات کمک کنند . برای اثربخشی سازگار با روحیات و آرمانهای بشری دولتها نه با حذف و سانسور بلکه با هدایت و آگاه سازی ناهنجاری ها باید این سیستمها را تصحیح نمایند . این اصلاح با کمک هنر و اثر آن در نوآوری های همراه با فناوری انجام خواهد شد. هنرمندان می توانند به پیشبرد این موضوع کمک کنند.
رشد فناوری سنت نقاشی را از بین نبرد ، بلکه آن را به سمت توسعه بصری و فلسفی جدید سوق داد. از آنجایی که هنرمندان در طول تاریخ بسیار تأثیرگذار بوده اند ، امروز نیز اینکار را در دنیای دیجیتالی که روز به روز در حال افزایش است ، انجام خواهند داد. صنایع خلاق زمینه این امر را فراهم می نماید .
با نقاشی کدهای QR ، از ابزارهای تعلیمی مدرن برای برقراری ارتباط بدون کنار گذاشتن مفهوم اثر هنری به عنوان یک شی استفاده می شود. روشهای ملموس و سنتی نقاشی برای بیننده آشنا است و به تصاویر QR Code نوعی فیزیکی بودن پلاستیکی می بخشد ، یک وجود زیبایی شناختی واقعی در جهان برای مکمل حضور نامحسوس و دیجیتالی آن در تلفنها و رایانه ها. فناوری بخشی از پیشرفت طبیعی زبان هنری است و هنرمندان باید از آن استقبال کنند در حالی که هنوز از سنت هنری الهام می گیرند.
مفهوم استفاده از کدهای QR در هنر ، مفهوم ایده ای مشارکتی و همه جانبه از هنر است که هم در داخل و هم در خارج از گالری فعالیت می کند و باعث می شود مهمترین قسمت کار در لحظه زیبایی که هنر و زندگی روزمره تلاقی می کنند ، ظهور کند. با استفاده از این نقاشی ها ، بینندگان می توانند از مشخصات هندسی انتزاعی به دلیل ویژگی های رسمی و زیبایی شناختی خود بهره مند شوند. سپس آنها می توانند از طریق QR Code از طریق یک وب سایت تعاملی کار را تجربه کنند ، جایی که بینندگان می توانند ایده ها و تجربیات خود را از طریق کلمات و تصاویر بارگذاری کنند یا می توانند موارد اضافی شخص دیگری را “دوست” داشته یا نظر دهند. در اصل ، آنها می توانند بخشی از ایجاد و تکامل اثر هنری و نحوه درک آن شوند. این مفهوم به دلیل توانایی شرکت کننده در یادگیری ، درک و تعامل فوری کاملاً منحصر به فرد است. همانطور که در هنر پرفورمنس و اتفاقات دهه 1960 ، مهمترین قسمت این نوع هنر توسط بیننده تکمیل می شود ، که می تواند بخشی از چیزی بزرگتر شود ، شبکه ای از مردم و اطلاعات با احتمالات بی نهایت
