در کتاب معروف و بسیار خواندنی مبانی علم سیستمها که در دهه های اولیه قرن بیستم توسط یک استاد علوم زیست شناسی به رشته تحریر در آمد و بعد ها بعنوان کتاب مرجع دانشگاهی علم سیستمها تدریس شد طبقه بندی سیستمها نیز از ساده ترین سطح تا سطوح پیچیده نیز انجام شده است . در مرز بین سیستمهای فیزیکی بزرگ و کوچک است که سیستم های حاصل از ذهن بشر که در سازو کار های اجتماعی و فعالیت های متنوع اقتصادی شکل می گیرند ، سازمانها جای دارند . سازمان که خود تعاریف گوناگونی دارد اما بعنوان یک کلیت مورد نظر است. سازمانها خود دارای سطوح پیچیدگی متفاوتی هستند اما بطور کلی یک سیستم پیچیده هستند .
هر چه یک سازمان از نظر منابع آن که انسانها ، فناوری ، انرژی و بسیاری منابع دیگر است متنوع تر باشد این پیچیدگی بیشتر خواهد شد. اما در بین این منابع ، منابع انسانی از اهمیت بیشتری برخوردارند و بطور کلی ماهیت یک سازمان از پیچیدگی با تعامل بین اعضای آن تعیین می شود . این بدان معنا نیست که همه باید با یکدیگر خوش برخورد باشند. برای ایجاد سازمان ، در دنیایی که با محدودیت منابع مواجه هستیم نوعی رقابت وجود دارد وبهمین علت بین افراد و بین سازمانها تعامل رخ می دهد .این نکته ای است که معمولاً در سازمانها فراموش شده و یا به آن توجه کافی نمی شود و این امر باعث می شود که تمرکز بر تغییر افراد و یا کنترل حضورشان کنیم.
از زمانی که با تحقیقات در دهه سی قرن بیستم وجود سازمان غیر رسمی بر مدیران آشکار شد تقریبا مدت یک قرن می گذرد و امروزه آشکار است که ماهیت تعاملات بین افراد ، افراد و محیط است که فرهنگ غالب در یک سازمان را تعیین می کند.
برای هرگونه تغییر این فرهنگ و شناسایی آن مهم است . اگر موضوع نوآوری در سازمان را در نظر داشته باشیم ، تمرکز بر تغییر چگونگی ارتباط افراد و امور و تغییرنوع و ماهیت تعاملات آنها تأثیر بیشتری نسبت به آموزش افراد برای خلاقیت یا مشارکت بیشتر خواهد داشت. آموزش علم و مهارت را بالا می برد اما تمایل به نوآوری را خیلی کمتر تحت تاثیر می گذارد . این موضوع در زمان حاضر یکی از مهمترین مولفه ها در پیچیدگی سازمانهاست. از آنجا که سازمانها سیستمهایی باز هستند بنابراین مقدار زیادی انرژی و اطلاعات از طریق آنها جریان می یابد و حفظ وضعیت ثابت در آن مطلوب نیست.
در دنیایی که تغییر را به عنوان چیزی که باید کنترل و مدیریت شود ، مشاهده می کنید ، درست است که اضطراب زیادی ایجاد می کند اما واقعیت این است که سازمانها و فرهنگها مانند آب بدون جریان ناسالم می شوند سازمان بدون تغییر مبتنی بر نوآوری نیز نا سالم شده و آنتروپی آن بیشتر و بیشتر می شود.
مطالعات مستمر و برنامه ریزی استراتژی تلاشی برای تعامل ذهنی کارکنان و مدیران با این تغییرات است و استراتژی نوآوری باز به آن کمک می نماید . یک سازمان زنده و پویا با محیط و سایر سازمانها تعامل دارد و اگر یک کسب و کار باشد از طریق نوآوری باز میتواند دایما مدل کسب و کار خود را چابک و کارآمد نگه دارد. فرهنک سازمانی و تاریخچه آن تعیین می کند که دو سازمان مشابه در یک کسب و کار مشابه یکسان نیستند.
