توسط دیوید اسمیت22 ژانویه ، 20210
همزمان با آغاز سال جدید ، بیماری همه گیر COVID-19 باعث شده بسیاری از رهبران کسب و کار ها ، از جمله من ، در مورد آنچه که دفعه دیگر اگر با یک بحران جهانی غیرقابل تصور دیگر روبرو شویم ، درباره آن تأمل میکنند بفکر فرو می رویم.
در اوایل سال 2020 ، بیماری همه گیر شرکت های سراسر جهان را مجبور به تجدید نظر در شیوه های مدرن خود و تعیین چگونگی تسریع در پذیرش فناوری هایی می کند که فرآیندهای جدید مانند کار از راه دور را امکان پذیر می کند. بسیاری از رهبران کسب و کار ها پس از پایان یک سال پر فراز و نشیب و اولین موج COVID-19 ، که کجا ممکن است اشتباه کرده باشند اعتراف می کنند.
همانطور که در مطالعه “جدایی کار و مکان” توسط Teradici ، خالق نرم افزار ایستگاه کاری مجازی و کارفرمای من ، مشخص شده است ، اطلاعاتی از نزدیک به 700 تصمیم گیرنده و مدیر از شرکت های مستقر در 64 کشور جهان موجوداست که به درسهای موج اول توجه می کنند.
در ابتدا با مواجهه با فضای غیرقابل تحقق کسب و کار ، مدیران از تحقیق و بررسی راه حل های فن آوری جدید به آزمایش سریع و استقرار برنامه هایی روی آوردند که به سرعت به تیم هایشان امکان ادامه کسب و کار ها در محیط های کار مجازی را می دهد. در حقیقت ، 75 درصد از پاسخ دهندگان به مطالعه از دسک تاپ های از راه دور در سازمان های خود استفاده می کردند ، اما در بسیاری از موارد مانند اینها درکل شرکت مستقر نشده اند.
این مطالعه همچنین نشان داد که اکثر سازمان ها قصد دارند سرمایه گذاری IT خود را بیش از 100 درصد افزایش دهند. برای شرکتهایی که در فضای طراحی و خلاقیت با تعدادی از هنرمندان ، انیماتورها یا کاربران به کار گرفته می شوند ، مانند فن آوری و رسانه و سرگرمی ، آنها اظهار داشتند که سرمایه گذاری IT خود را بیش از 200 درصد افزایش می دهند.
به طور قابل توجه ، دو سوم پاسخ دهندگان گفتند که اگر با رویدادی مشابه روبرو شوند ، پاسخ متفاوتی می دهند.در ذیل مواردی ارایه شده که رهبران کسب و کار در صورت مواجهه مجدد با بحران به سمت کار از راه دور نزدیک می شوند
سخت افزار را آماده کنید و بدانید سازمان از قبل چه چیزی در دسترس دارید
وقتی قرنطینه رخ داد و مجوزهای کار از خانه (WFH) شروع به کار کرد ، رهبران کسب و کار ها دریافتند که ایستگاه های کاری اداری همه به راحتی به یک محیط WFH قابل انتقال نیستند. آنها به زودی فهمیدند که نیاز به موجودی بهتری از تجهیزات لازم برای حمایت از نیروی کار آنها در یک فضای مجازی دارند.
یک سوم پاسخ دهندگان مجبور به تهیه سخت افزار اضافی شدند و همین تعداد مجبور به راه اندازی VPN شدند تا دسترسی از راه دور به شبکه های سازمانی آنها امکان پذیر شود.
علاوه بر این ، مطالعه نشان داد که 35 درصد از پاسخ دهندگان از میزان امنیتی که پس از اعزام کارکنان خود به خانه انجام می دهند ، راحت نیستند ، که به طور کلی لایه دیگری از پیچیدگی را به حرکت اضافه می کند.
این چالش البته مختص سازمانهای سنتی نبود. هنگامی که دانشگاه ها دچار فلج همه گیر شدند – با محرومیت دانشجویان و معلمان از کلاس ها و دانشگاه – آنها به راهی برای گسترش راه حل های یادگیری نیاز داشتند. به عنوان مثال ، بسیاری از موسسات ابزارهایی مانند سکوی یادگیری اجتماعی Piazza را برای یادگیری مجازی اضافه کردند و موسسات غنی از نظر فنی مانند مدرسه فیلم ونکوور مجبور بودند دانشجویان خود را به ایستگاه های کاری سریع که از میز کارها و برنامه های پرمصرفی که در آزمایشگاه های دانشگاه استفاده می کنند ، دسترسی بدهند .
حتی لپ تاپ های قدیمی را می توان برای این کار به صورت خرج شده ذخیره و دوباره استفاده کرد. طبق این نظرسنجی ، یکی از پاسخ دهندگان حتی گفت که آنها قادر به استفاده از لپ تاپ هایی هستند که قصد داشتند آنها را کنار بگذارند. با قدرت ابر و توانایی پیاده سازی نرم افزار مناسب ، آنها می توانند به سرعت این ماشین ها را به ایستگاه های کاری با عملکرد بالا تبدیل کنند.
اما همه شرکت ها در یک قایق نبودند. سازمان هایی که به عنوان مثال در جلوه های بصری ، انیمیشن و توسعه بازی تخصص دارند ، شامل برنامه های فشرده گرافیکی و قدرت محاسباتی بسیار زیاد هستند. آنها نیاز به توانایی دستکاری و ویرایش صدها گیگابایت اطلاعات ، گاهی اوقات پتابایت دارند. با توجه به چندین هنرمند که توانایی کار همزمان روی یک پروژه را دارند ، این شرکت ها همچنین با استفاده از فناوری دستگاه های مشتری ، از ابر و نرم افزاری استفاده می کنند که می توانند بسیاری مشکلات را رفع کنند .
