20 سپتامبر 2021 توسط Arabesque
دونات گران می‌شود – این جمله‌ای است که هیچ یک از ما از شنیدن آن خوشحال نیستیم.
با افزایش تقاضا برای روغن نباتی، کشاورزان سویا تصمیم می‌گیرند که محصولات خود را برای غذا یا تولید سوخت‌های زیستی بفروشند. اما این انتخاب در حالی روشن می‌شود که تولیدکنندگان سوخت‌های زیستی به عنوان بالاترین پیشنهاد دهندگان به آن‌ها مطرح می‌شوند.
با توجه به رقابت مواد غذایی و سوخت روغن نباتی، «بحث دیزل و پیراشکی» به قول دیوید ویدمار، اقتصاددان کشاورزی داغ شده است. در واقع، وی در مورد Krispy Kreme اخیراً اظهار داشت که فشار قیمت کالا دلیل گران شدن خرید دونات بعدی ما است.
در حالی که نوسان قیمت دونات ممکن است سرگرم کننده به نظر برسد، مفهوم گسترده‌تر آن نگران کننده‌تر است. سال گذشته، تعداد افرادی که به دلیل شوک‌های اقتصادی (که در اثر همه گیری تداوم یافت) با گرسنگی روبرو بودند، با افزایش 70 درصدی به 40.5 میلیون دلار آمریکا رسید و تعداد کل افراد مبتلا به گرسنگی را در سطح جهان به 142 میلیون نفر رساند.
قمار با قیمت غذاهای اساسی می‌تواند عواقب وخیمی داشته باشد و افراد کم درآمد را تحت تأثیر قرار دهد، افرادی که در حال حاضر با افزایش تورم و هزینه‌های انرژی روبرو هستند، درحالی که هنوز از این همه گیری بهبود می‌یابند. به بیان ساده‌تر، اگر 100 کیلوگرم سویا داشتید، از آن برای تغذیه یک روستا یا تولید سوخت زیستی در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای استفاده می‌کردید؟ پاسخ به این سادگی نیست.
چرا این اتفاق می‌افتد؟
مبارزه جهانی با تغییرات آب و هوایی منجر به محبوبیت سوخت‌های زیستی شد – سوخت‌هایی بر پایه اتانول (مانند نیشکر، برنج یا پوست سیب زمینی) یا زیست توده (به عنوان مثال روغن‌های گیاهی، چربی‌ها). سوخت‌های زیستی کاملاً زیست‌تخریب‌پذیر و تمیزتر هستند و در مقایسه با نمونه‌های آلاینده خود مانند گازوئیل یا بنزین خالص، گازهای گلخانه‌ای کمتری تولید می‌کنند.
با توجه به اینکه شرکت‌ها و کشورها اهداف جاه طلبانه‌ای را برای صفر تعیین می‌کنند و شهرها به طور فزاینده‌ای بر هوای پاک تمرکز می‌کنند، سوخت‌های زیستی راهی جذاب برای کاهش سریع آلودگی ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، اتانول سلولزی می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا 86 درصد کاهش دهد.
خیلی خوب به نظر میرسد؟ خب بله، سوخت‌های زیستی جنبه تاریکی دارند زیرا تولید آن‌ها مواد اولیه را از مواد غذایی منحرف می‌کند. به نوبه خود، این می‌تواند منجر به افزایش قیمت محصولات و تهدید امنیت غذایی در برخی مناطق شود.
ناگفته نماند، تأثیرات زیست محیطی کشاورزی در مقیاس صنعتی که اغلب با موضوعاتی مانند جنگل زدایی، استفاده بیش از حد از کود، تک کشت‌ها (یعنی اولویت دادن به یک محصول)، استفاده ناکارآمد از آب و سیاست یارانه‌ها در ارتباط است.
اتحادیه اروپا چنین چالش‌هایی را به رسمیت می‌شناسد و در سال 2015 استفاده از سوخت‌های زیستی بر پایه محصولات کشاورزی در بخش حمل و نقل را 7 درصد محدود کرد. با این حال، این محدودیت در حال بررسی است زیرا تلاش‌های قابل توجهی برای کربن زدایی برای رسیدن به هدف بی‌طرفی اقلیمی اتحادیه اروپا تا سال 2050 مورد نیاز است. آن‌چه که ما در اینجا می‌بینیم نمونه‌ای از ESG کتاب درسی برای متعادل کردن نتایج زیست محیطی و اجتماعی است. بنابراین کدام یک را در اولویت قرار می‌دهیم؟
سوخت‌های زیستی راه حل طولانی مدت برای مشکل آلودگی نیستند. در حالی که تمیزتر هستند، هنوز برای موتورهای احتراقی استفاده می‌شوند. با اعلام اتحادیه اروپا برای پایان موتورهای احتراق داخلی و ممنوعیت فروش خودروهای بنزینی و دیزلی جدید توسط بریتانیا تا سال 2030، این روند به راه‌های جایگزین برای حمایت از تحرک اشاره می‌کند.
تحولات امیدوارکننده‌ای در مورد خودروهای برقی و زیرساخت‌های جایگاه سوخت هیدروژن وجود دارد که امید به حمل و نقل بدون آلودگی را برانگیخته است. با این حال، ما همچنین با چالش‌های زیست محیطی روبرو هستیم – باتری‌های تسلا را به خاطر دارید؟
به احتمال زیاد آینده تحرک در ترکیبی سالم از تقویت زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی (مانند قطار، اتوبوس، لوله)، وسایل نقلیه خودران، اتومبیل‌های هیدروژنی/برقی و استفاده از سوخت‌های زیستی، به عنوان مثال در حمل و نقل هوایی، نهفته است.
در حال حاضر، ما باید مبارزه با تغییرات آب و هوایی خود را به خاطر بسپاریم و در عین حال توجه داشته باشیم که چگونه نوسانات قیمت مواد غذایی بر جوامع آسیب‌پذیر اقتصادی تأثیر می‌گذارد.
