توسط Mari Lilleslåtten ، دانشگاه اسلو4 دسامبر 2020
ویروس کرونا و بحران آب و هوایی هر دو نیاز به فناوری جدید موسیقی را نشان می دهند. استفانو فاسیانی می گوید وقت آن رسیده است كه افرادی كه با موسیقی كار می كنند مهارت بیشتری در زمینه رایانهداشته باشند.
در سال 1951 ، آهنگساز آوانگارد ، جان کیج به فکر اجرای یک قطعه موسیقی با استفاده از صداهای خارج از محل برگزاری کنسرت افتاد. با وجود 12 رادیو روی صحنه ، صداهای ساخته شده در مکان های دیگر تجربه موسیقی جدیدی را برای مخاطبان ایجاد می کنند.
امروزه این امر ممکن است منسوخ به نظر برسد ، زیرا ما به اجراهایی که به آوا ها و سازهایی بیش از سازهایی که در صحنه می بینیم ، عادت کرده ایم. با این حال ، اجرای همزمان موسیقی در زمان واقعی برای نوازندگان الکترونیکی در واقع بسیار چالش برانگیز بوده است ، تا اینکه استفانو فاسیانی در گروه موسیقی شناسی سیستم جدیدی را برای اجرای شبکه ای ایجاد کرد.
فاسیانی که یک محقق در این زمینه است می گوید: “من مجموعه ای از ابزارها را تنظیم کرده ام تا بتوانم انواع مختلف همکاری موسیقی مبتنی بر رایانه یا اجرای موسیقی بین افرادی را که با استفاده از شبکه های رایانه ای در دو مکان مختلف نشسته اند ، با تکنولوژی موسیقی انجام دهم.”
وی معتقد است ، این ابزار ، ابزار موسیقی الکترونیکی شبکه ای (NEMT) ، چیزی است که نوازندگان باید یاد بگیرند از آن استفاده کنند.
حد مجاز 20 میلی ثانیه
پس از پایان دادن به گردهمایی های اجتماعی بعلت COVID-19 در ماه مارس ، نوازندگان مجبور شدند به روش های جدیدی برای اجرا فکر کنند. هم آماتورها و هم ستارگان بزرگ از خانه های خصوصی یا مکان های خالی ،کنسرت بصورت آنلاین کنسرت برگزار کرده اند. آنچه ممکن است شما ندانید این است که اینترنت بین لحظه شروع خواندن هنرمند و لحظه شنیدن آهنگ تأخیری ایجاد می کند.
فاسیانی می گوید: “هنگام پخش جریان ، معمولاً 15 ثانیه طول می کشد تا صدا و تصاویر از فرستنده به گیرنده اتصال پیدا کنند. وقتی از اتاق نشیمن خود اجرا می کنید و مخاطب در جای دیگری نشسته است ، این تأخیر مهم نیست.”
از طرف دیگر ، اگر می خواهید در مکان های مختلف با هم و در زمان واقعی برنامه اجرا کنید ، تأخیر اهمیت بیشتری دارد.
“تأخیر در سیگنال صوتی یا تصویری باید همیشه کمتر از 20 میلی ثانیه باشد. دستیابی به این مسئله دشوار است و به تجهیزاتی که در پیش رو دارید بستگی ندارد ، بلکه بیشتر به شبکه بستگی دارد.”
سیگنال های صوتی بدون در نظر گرفتن اینکه از طریق مس یا فیبرهای نوری حرکت می کنند ، از یک مکان به مکان دیگر منتقل می شوند.
“با تاخیر 20 میلی ثانیه ، شما هنوز می توانید آن را بشنوید. اما اگر من درام بزنم و شما گیتار بزنید ، ما به طور طبیعی با یکدیگر سازگار می شویم و تاخیر را تحمل می کنیم. هرچه تاخیر طولانی تر می شود ، هر دو سرعت مان را کم می کنیم.”
تحقیقات مرکز مطالعات میان رشته ای RITMO در زمینه ریتم ، زمان و حرکت نشان داده است که روش هایی برای مقابله با تأخیر وجود دارد. نوازندگان تقریباً به طور ناخودآگاه کیفیت صداها را تنظیم می کنند تا صدا درست شود. با این حال ، هدف این است که به طور کلی از تأخیر جلوگیری شود.
کیفیت شبکه چالش بوده است
او ابزاری را توسعه داده است که برای کنار آمدن با تأخیر از دست رفته نبود. قبلاً انجام کار با هم از دو یا چند مکان ، اما فقط هنگام استفاده از شبکه های محلی یا پایدار امکان پذیر بوده است. مثال آن سیستم ایتالیایی LOLA است.
“مشکل این است که اکثر سیستم ها برای اجرای موسیقی تحت شبکه نمونه های اولیه هستند ، در صورتی که مشکلی پیش بیاید نمی توانید به پشتیبانی فنی اعتماد کنید. شما هنوز هم باید در یک ساختمان باشید یا از نظر جغرافیایی نزدیک آن باشید یا از یک شبکه خصوصی استفاده کنید.”
راه حل دیگر استفاده از شبکه های پایدار است که اکثر دانشگاه ها و هنرستان ها به آن دسترسی دارند.
“این شبکه ها از پهنای باند پایدار و متقارنی برخوردار هستند ، به این معنی که ظرفیت داده ها برای بارگیری را دارند. هنگامی که به اینترنت وصل می شوید ، کابل ها را با بسیاری دیگر به اشتراک می گذارید. اولویت بسته های شما مشخص نیست ، و تأخیر هم ثابت نیست. اکثر این اتصالات نامتقارن هستند ، بنابراین شما نمی توانید مدت زمان بارگیری داده ها را کنترل کنید. “
همه یک ساعت را دنبال می کنند
ابزار او در درجه اول برای موسیقی الکترونیکی ساخته شده است.
“هنگامی که هیچ کس در حال نواختن سازهای صوتی نیست و شما از رایانه ها یا دستگاه های الکترونیکی توالی شده استفاده می کنید ، رایانه در حال نواختن نت ها است. شما به عنوان یک نوازنده ، مانند یک هادی کنترل روند را در دست دارید.”
هنگام استفاده از چندین وسیله ، آنها باید هماهنگ شوند. چالش بازی با ماشین های مختلف از طریق شبکه این است که استراتژی های همگام سازی موجود مانند سیگنال های ساعت فقط در شبکه های محلی کار می کنند اما از طریق اینترنت کار نمی کنند.
“شما صدا را ارسال می کنید ، همان چیزی است که می توانید بشنوید ، اما این ساعت همگام سازی غیر شنیدنی نیز در آن تعبیه شده است که می تواند از سمت گیرنده درک شود. اگر چند نفر روی ابزار های خودشان بازی کنند ، یکی از دستگاه ها دستگاه “استاد” ، و ساعت آن به دیگران حکم می کند. وقتی صدا از دستگاه های مختلف با هم مخلوط می شود ، کاملاً با همان سرعت مطابقت دارد ، زیرا تمام فرایندهای صوتی با یک ساعت تنظیم شده و با در نظر گرفتن تأخیر شبکه نیز مخلوط می شوند. “
کامپیوتر اصلی رسانا می شود و از پخش همزمان همه صداها اطمینان حاصل می کند. تأخیر و رنجش ناخواسته ای که باعث از بین رفتن تعامل می شود از تصویر خارج شده است.
فاسیانی می گوید: “این یک شیوه است که یک گروه می تواند همراه با سازهای الکترونیکی بازی کند. این نرم افزار همچنین برای دی جی ها طراحی شده است تا مجموعه های پشت سر هم را به صورت یکپارچه اجرا کنند.”
موسیقی به فناوری خوبی نیاز دارد
هم نمونه های اولیه برای اجرای شبکه و هم ابزارهای جدیدتر ، مانند ابزار او ، نه تنها فرصت هایی را برای نوازندگان ، بلکه برای سایر اشکال ارتباطی نیز فراهم می کند. به گفته وی ، این واقعیت که آنها در یک زمینه موسیقی توسعه یافته اند ، تصادفی نیست.
او هنوز نگران این است که زمینه اجرای موسیقی با پیشرفتهای جدید تکنولوژی مطابقت نداشته باشد.
“در فضای اینترنت ، نامه ها توسط ایمیل یا سوابق با فایل های صوتی جایگزین شده اند. عجیب است که مهندسان صدا که می توانند صحنه ای را برای یک کنسرت در یک استادیوم برپا کنند و برای صد هزار نفر نمایش ایجاد کنند ، نمی دانند چگونه برای تنظیم عملکرد موسیقی مبتنی بر شبکه کار کنند . کجا باید آن را یاد بگیرند؟ این باید بخشی از برنامه درسی در همه برنامه های موسیقی باشد. “
سواد در همکاری شبکه
فاسیانی از طریق اجرای صحنه باشگاه وارد زمین موسیقی شد اما سابقه مهندسی نیز دارد.
“هر زمان که ابزاری جدید وجود دارد که کار ما را آسان می کند ، ما مهندسان بلافاصله از آن استفاده می کنیم. همیشه کمی تاخیر یادگیری وجود دارد ، اما در این صورت زندگی شما بسیار راحت تر است. سربالایی بسیار کوتاه است. من نمی دانم چرا دیگران در برابر نوآوری باز نیستند. “
