5 آوریل 2023 – توسط باب یرکا،
طرحی از تنظیمات آزمایشی KISS. نواحی آبی و زرد به ترتیب با گازهای Ar و He پر شده اند. سیستم های پمپاژ دیفرانسیل بعد از سلول گاز دونات شکل و همچنین قبل و بعد از GCCB قرار دارند.
تیمی از فیزیکدانان هسته‌ای وابسته به چندین مؤسسه در ژاپن، با همکاری یکی از همکارانش از کره، یک ایزوتوپ اورانیوم ناشناخته با عدد اتمی 92 و جرم 241 را کشف کرده‌اند. در مطالعه خود که در مجله Physical Review Letters گزارش شده است، این گروه ایزوتوپ خود را نشان داده و نتایج تلاش های آنها آزمایش شد تا نشان دهد آنچه که یافته اند در واقع اورانیوم 241 است.
در طول چند دهه گذشته، فیزیکدانان دریافته اند که تعیین خواص ایزوتوپ های غنی از نوترون به دلیل مشکلات ایجاد شده در ایجاد آنها دشوار است. به همین دلیل، تحقیقات مداوم به دنبال راه های جدیدی برای سنتز آنها در شرایط آزمایشگاهی بوده است. در این تلاش جدید، تیم تحقیقاتی رویکرد جدیدی را امتحان کردند – آنها نمونه‌ای از هسته‌های unranium-238 را با استفاده از یک سیستم جداسازی ایزوتوپی به سمت نمونه‌ای از هسته‌های پلاتین-198 شلیک کردند. چنین برهمکنش هایی منجر به انتقال چند هسته ای می شود که در آن ایزوتوپ ها نوترون ها و پروتون ها را مبادله می کنند. این برخورد منجر به ایجاد تعداد زیادی قطعه شد که محققان برای تعیین ساختار آنها مطالعه کردند.
آنها شواهدی از 19 ایزوتوپ سنگین یافتند که از 143 تا 150 نوترون در خود نگهداری می کنند. هر کدام با استفاده از طیف‌سنجی جرمی زمان پرتاب اندازه‌گیری شدند، تکنیکی که شامل تعیین جرم یک یون در حال حرکت با ردیابی زمانی است که طول می‌کشد تا یک مسافت معین را طی کند، زمانی که شتاب اولیه آن مشخص است. تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که اکثر ایزوتوپ‌هایی که اندازه‌گیری کردند، قبلاً اندازه‌گیری نشده بودند. آنها همچنین خاطرنشان کردند که یکی از آنها، اورانیوم-241، قبلا هرگز مشاهده نشده بود و این اولین بار از سال 1979 است که یک ایزوتوپ اورانیوم غنی از نوترون کشف شده است. محققان همچنین محاسبه کردند که نیمه عمر اورانیوم 241 احتمالاً تنها 40 دقیقه است.
تکنیک استفاده شده توسط این تیم نشان دهنده مسیری برای درک بهتر شکل هسته های بزرگ مرتبط با عناصر سنگین است که می تواند تغییراتی را در مدل های مورد استفاده برای ساخت نیروگاه ها و سلاح های هسته ای و تئوری های توصیف کننده رفتار ستاره های در حال انفجار ایجاد کند. تیم تحقیقاتی خاطرنشان می کند که روش کشف آنها می تواند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سایر ایزوتوپ های سنگین و همچنین شاید برای کشف ایزوتوپ های جدید مورد استفاده قرار گیرد.
