عرصه ی اقتصاد جهانی ، ریسک و تاب‌آوری، در دوران ما چندی است که با تأثیر بحرانهای پیچیده، با ریشه‌های متفاوت و پیامدهای بلندمدتی مانند بحران کرونا ، جنگ بر سر انرژی و موضوعات تغییرات اقلیمی، شکل می‌گیرد که پاسخ‌های آشنا و تجربه شده قبلی به بحران ها را تقریبا بی‌اثر می‌کند.
در این میان بسیاری نوآوری ها در زمینه های فناوری مطرح و بکار گرفته گرفته می شوند ولی در ارتباط با وسعت و دامنه این بحرانها اثرات آنها را محدود می کند .
این وضعیت حاکم بر کل اقتصاد جهانی با برخی اقدامات سیاسی نظیر جنگهای منطقه ای و یا مانور های نظامی تشدید شده و به ثبات سیاسی نیز لطمه های شدیدی وارد می کند که در کشور پیشرفته ای همچون بریتانیا دولتش 45 روزه ساقط می شود ، تمرکز قدرت سیاسی در چین بشدت افزایش می یابد و صنعت آلمان با رکود مواجه می شود.
با این شرایط بنگاههای داخل کشورمان دچار وضعیتی هستند که آثارش در سال آینده مشخص می شود . این پرسش که چگونه سازمان‌ها می‌توانند به یک موضع انعطاف‌پذیر و ثبات نسبی برسند اگر چه پرسش صحیحی است اما برای پاسخ دادن بسیار دشوار است .
با توجه به شرایط دو یا سه سال قبل آنچه که در افق پیش روی ما موجود است تاب آوری بنگاهها با انتقال این فشار به مردم صورت می گیرد . حال باید پرسید که مردم آماده مقاومت در برابر این شوک‌ها هستند؟
متاسفانه سالها استفاده از تفاوت های نرخ ارز و نیز رانتهای انرژی و بسیاری امتیازات غلط کسب و کارها را همچون یک بیمار تالاسمی نموده است .
این موضوع که اصلاح همه چیز نیاز به عزم ملی دارد و فلان صنعت یا فلان بخش فاقد استراتژی و نقشه راه است نشانگر ادامه همان روشهای قبلی است . موضوع اصلاح الگوی مصرف از جمله شواهد جدی این روشها است که با وجود سالها بحث و تبلیغ هنوز هیچ اثر بخشی در میزان شدت مصرف انرژی نداشته است .
علی اکبر سعیدی کیا
