7 ژوئیه سال 2020توسط Paul Cureton
هواپیماهای بدون سرنشین ، وسایل نقلیه پرواز شخصی و تاکسی های هوایی ممکن است بخشی از زندگی روزمره ما در آینده ای بسیار نزدیک باشد. هواپیماهای بدون سرنشین و تاکسی های هوایی امکانات جدیدی برای جابجایی در مسیرهای حمل و نقل ایجاد می کنند. هواپیماهای بدون سرنشین با حرکت به سمت اتوماسیون برای نظارت ، تحویل مواد و قطعات و در بخش ساخت و ساز استفاده می شوند.
ورود این وسایل هوایی به شهرها نیاز به تغییر در محیط ساخته شده و قوانین و مدیریت آنها دارد. هواپیماهای بدون سرنشین و سایر وسایل نقلیه هوایی جدید به پدهای فرود ، نقاط شارژ و پورت هواپیماهای بدون سرنشین نیاز دارند. آنها می توانند در سبک های جدید ساختمان سازی کار کنند و به طراحی پایدارتری منجر شوند.
تحقیقات من به بررسی تأثیر وسایل نقلیه هوایی در طراحی شهری پرداخته و از تغییرات احتمالی در آینده استفاده می کند.
در حال حاضر ، هواپیماهای بدون سرنشین غیرنظامی می توانند از نظر اندازه و پیچیدگی متفاوت باشند. آنها می توانند طیف وسیعی از موارد را از دوربین های با وضوح بالا ، مکانیسم های تحویل و فناوری تصویر حرارتی به بلندگوها و اسکنرها را حمل کنند. در بخش عمومی از هواپیماهای بدون سرنشین در واکنش به کمک به فجایع طبیعی و از طریق سرویس آتش نشانی برای مقابله با آتش سوزی در مواردی که می تواند جان آتش نشانان را به خطر بیندازد ، استفاده می شود.
در طول همه گیری کروناویروس ، هواپیماهای بدون سرنشین توسط پلیس برای کنترل قرنطینه استفاده شده است. هواپیماهای بدون سرنشین که به طور معمول در کشاورزی استفاده می شوند ، مواد ضد عفونی کننده ها را در شهرها پاشیده اند. در بریتانیا ، آزمایش های مربوط به تحویل هواپیماهای بدون سرنشین برای حمل وسایل پزشکی به of Isle Wight در حال انجام است.
در کنار هواپیماهای بدون سرنشین ، شهرهای آینده ما نیز می توانند شاهد حضور هواپیماهای زیر زمینی ! و فرود عمودی (VTOL) که به عنوان وسایل نقلیه شخصی و تاکسی های هوایی استفاده می شوند ، باشند.
این وسایل نقلیه برای طرفداران فیلمهای علمی تخیلی چیز های آشنایی هستند . تصاویر اواخر نشریه مید از هنر و صنعت Spinner VTOL که در فیلم Blade Runner نشان می دهد که افرادی که تخیل را دوست دارند را به خود جلب کرد ، و فیلمSpinners in Blade Runner 2049 تولید شده توسط استودیوی Territory طراحی داستان دقیقی را از تجربه خلبانی این نوع وسایل نقلیه را ارائه داد.
اما اکنون ، این وسایل نقلیه پرنده یک واقعیت است. تعدادی از شرکت ها در حال توسعه eVTOL با جت های برقی چند روتوره هستند و یک موتور سیکلت کاملاً جدید با تکنولوژی آنها ایجاد می شود.
این هواپیماها پتانسیل تغییر شهرهای ما را دارند. با این حال ، آنها باید به طور گسترده در فضای شهری مورد آزمایش قرار گیرند. یک مطالعه انجام شده توسط Airbus نشان داد که نگرانی های عمومی در مورد استفاده از VTOL بر موضوع ایمنی افراد در روی زمین و انتشار سر و صدا متمرکز شده است.
شهرهای جدید
پذیرش گسترده هواپیماهای بدون سرنشین و VTOL منجر به معماری و زیرساخت های جدید خواهد شد. ساختمانهای موجود به سازگاری احتیاج دارند: پدهای فرود ، پانل های خورشیدی فتوولتائیک برای بهره وری انرژی ، نقاط شارژ برای هواپیماهای بدون سرنشین تحویل دهنده کالا ، و محوطه سازی برای کاهش اثر انتشار صدا.
تعدادی از شرکت ها در حال انجام خدمات تحویل هواپیماهای بدون سرنشین هستند. ساختمانهای موجود برای انطباق این شبکه های جدید نیاز به سازگاری دارند و اصول جدیدی برای آینده طراحی می شوند.
هواپیمای بدون سرنشین Aviary توسط Superflux
معمار Saúl Ajuria Fernández طرحی را برای مرکز حمل و نقل دریایی هواپیماهای بدون سرنشین ارائه داده است. این درگاه پهپادی ، مانند یک کندو است که در آن هواپیماهای بدون سرنشین شارژ می شوند و بسته هایی را برای توزیع جمع می کنند ، و مشابه کندو عمل می کند. شرکت معماری Humphreys & Partners ‘Pier 2 ، طرحی برای ساخت آپارتمانهای مدولار آینده ، شامل یک درگاه هواپیمای بدون سرنشین برای خدمات تحویل است.
بنیاد نورمن فاستر یک بندر پهپاد برای تحویل تجهیزات پزشکی و سایر موارد برای جوامع روستایی در رواندا طراحی کرده است. این سازه همچنین به عنوان فضایی برای اجتماع عمومی و همچنین آموزش روباتیک در نظر گرفته شده است.
هواپیماهای بدون سرنشین همچنین ممکن است به پایداری محیط شهری کمک کنند. محققان معماری دانشگاه اشتوتگارت یک سیستم سایبان با قابلیت تنظیم مجدد را که هواپیماهای بدون سرنشین در آن مستقر می شوند را ، طراحی کرده اند. سایبان با تنظیماتی به دنبال جهت خورشید است و سایه را فراهم می کند و نیاز به سیستم های تهویه را کاهش می دهد.
تقاضا برای تاکسی های هوایی و وسایل نقلیه شخصی پرواز در جایی رخ می دهد که امکان سایر سیستم های حمل و نقل وجود ندارد. تحقیقات Airbus نشان داد که در شهرهای مورد بررسی ، بیشترین تقاضا برای VTOL در لس آنجلس و مکزیکو سیتی ، مناطق شهری مشهور به آلودگی و ترافیک بوده است. برای اسکان این وسایل نقلیه هوایی ، فضای شهری نیاز به تغییر دارد که مکانهای پدهای فرود ، زیرساخت های شبیه فرودگاه و نقاط شارژ ایجاد شود.
علاوه بر این ، این سیستم لجستیک در فضای هوایی پایین (زیر 500 فوت) یا آنچه من آن را “فضای شناور” می نامم ، به یک سیستم مدیریت ترافیک شهری احتیاج دارد. یک نمونه عالی از چگونگی عملکرد این فضای شناور را می توان در یک پروژه استودیوی طراحی Superflux در پروژه Drone Aviary آنها مشاهده کرد.در این پروژه تعدادی از هواپیماهای بدون سرنشین با عملکردهای مختلف در پی یک مسیر مختلف در ارتفاعات مختلف در یک منطقه شهری حرکت می کنند.
ما در یک دوره بحرانی در تاریخ شهری قرار داریم که با تغییرات آب و هوایی و همه گیری ویروس روبرو هستیم. هواپیماهای بدون سرنشین و وسایل نقلیه هوایی می توانند بخشی از تجدید نظر عمیق درباره محیط شهری باشند.
