توسط سیلیان کییران29 ژوئن سال 2020
برای شرکتها در همه جا ، ویروس کرونا با سرعتی تقریباً غیرقابل تصور ، تحول دیجیتالی را تسریع کرده است. در تلاش برای زنده ماندن و بازگشت به شغل ایمن ، شرکت ها به سرعت خدماتی از قبیل پرداخت غیر حضوری، برنامه های انجام کار با کلیک و جمع آوری و بهبود مدیریت ارتباط با مشتری را اتخاذ کرده اند. این انتقال برای ادامه فعالیت حیاتی است ، اما هرکدام خطرات جدیدی را نیز به همراه دارند. برای کسب و کارکه عملیات را به صورت آنلاین تغییر می دهد ، خطاهای احتمالی حریم خصوصی وجود دارد که در صورت عدم مدیریت بسیار آسیب زا خواهند بود و از آنجا که مقررات جدید در ایالات متحده به مرحله اجرا گذاشته می شود ، حساسیت سهامدار برای گرفتن این حق محوری بیشتر از گذشته است.
در صنایع مختلف ، تیم هایی که دارای تخصص در فضاهای دنیای واقعی هستند ، در فضایی که آنها در آن تازه کار هستند در جستجوی موارد دیجیتالی هستند و مقادیر عظیمی از داده های کاربردی را به سیستم های جدید می رسانند. در صنعت رستوران داری ، موسسات در تلاشند تا زیرساخت های سفارش جدید و تحویل آنلاین یا مشارکت با شرکتهایی را ارائه دهند که آن خدمات را به آنها ارائه می دهند. در آموزش عالی ، مؤسساتی برا آنکه شهریه یک سال را از دست ندهند ، سریعاً کل برنامه درسی خود را بصورت آنلاین منتقل و عجله می کنند که همه چیز را از آموزش آنلاین تا سوابق بهداشت دانشجویی را به پول تبدیل کنند. در فضای رویدادهای زنده ، از تولید کنندگان خواسته می شود که فرایندهای ایجاد شده خود را بصورت آنلاین و به فناوریهای ابری جدید منتقل کنند. در هر حالت ، این تغییرات خطر ابتلا به سوء استفاده از اطلاعات شخصی را گسترش می دهد.
این وضعیت برای بسیاری از مشاغل دو چالش اساسی ایجاد می کند:
اول ، آنها باید سریع در مورد تهیه فناوری جدید تصمیم گیری کنند: مانند ایجاد فروشگاه های آنلاین ، اجرای بسترهای ارتباطی که اطلاعات شخصی مشتریان را پردازش می کنند و موارد دیگر.
دوم ، بسیاری از آنها فاقد تجربه در رابطه با زیرساختهای پردازش داده یا حتی به طور کلی فناوری هستند. این به تیمهایی که توانایی تصمیم گیری سریع راجع به استفاده از سیستم های فناوری که اطلاعات زیادی در مورد آنها ندارند ، تنشهایی را اضافه می کند.
ممکن است یک وسوسه قابل فهم برای درمان نگرانی های مربوط به حریم خصوصی به عنوان یک مسئله ثانویه وجود داشته باشد – مسئله ای که می تواند پس از بحران فوری برطرف شود – اما این یک اشتباه است که باعث می شود شرکت ها در معرض خطر جریمه های پولی ، دادخواست های حقوقی ، و درد سر های روابط عمومی قرار بگیرند .
این موضوع جهانی است و در حال افزایش فشار نظارتی در هر دو طرف اقیانوس اطلس است. آیین نامه حفاظت از داده های عمومی (GDPR) در اروپا ، که در ماه مه سال 2018 به اجرا درآمد ، و قانون حفظ حریم خصوصی مصرف کننده کالیفرنیا (CCPA) در ایالات متحده ، که براساس قانون از تاریخ 1 ژوئیه قابل اجرا است ، حاوی پروتکل های دقیق برای مدیریت داده های کاربر است و هر دو جریمه های با شیب را برای کسب و کارهای خاطی دریافت می کنند. به خصوص در ایالات متحده ، دلیلی وجود ندارد که فکر کنید تنظیم کننده ها به دلیل همه گیری کرونا ، معیارها را به طور معنی داری شل می کنند. خاویر بکره ، دادستان کل کالیفرنیا ، در تلاش برای پیشبرد اجرای CCPA ، صراحتا اظهار داشت: “ما از اول ژوئیه متعهد به اجرای قانون هستیم. ما تجارت ها را تشویق می کنیم در این مواقع اضطراری به امنیت داده ها توجه کنند.”
خبر خوب این است که مدیریت نگرانی های مربوط به حفظ حریم خصوصی لازم نیست یک وظیفه خطرناک دیگر و در حال انتقال به بخش های بزرگی از تجارت شما به صورت آنلاین باشد. چندین گام ساده و معنی دار وجود دارد که می توانید برای به حداقل رساندن خطر نقض حریم خصوصی استفاده کنید و برای تبدیل سریع فعالیت دیجیتالی خود تا حد امکان در ماههای آینده ایمن باشید ، اجرای این اقدامات متمرکز بر حفظ حریم خصوصی را در نظر بگیرید. هرکدام می توانند به طور مستقل انجام شوند ، اما اگر کسب و کار شما می تواند هر چهار موضوع را کنترل کند ، خطر نقض حریم خصوصی را بسیار کاهش می دهید:
- به نحوه استفاده فروشندگان و شرکای شما از داده های مشتری توجه داشته باشید.
- هنگام پردازش داده ها ، ارزیابی های تأثیر را برای نظارت بر ریسکها را انجام دهید..
- در سیاست های حفظ حریم خصوصی خود به دنبال شفافیت باشید.
- یک مأمور محافظت از اطلاعات (DPO) تعیین کنید.
مهم نیست که اندازه یک کسب و کار چقدرباشد ، متمرکز کردن مسئولیت در تصمیم گیری های مرتبط با داده بر توزیع مسئولیت در چندین بخش مرجح است. این حقیقت از همیشه در مواقع تغییر سریع امری واقعی است .
همانطور که در ابتدا گفته شد ، مدیریت دگرگونی سریع دیجیتال می تواند اقدامی خطرناک باشد. اما در شرایط فعلی ، بسته به وسعت نظارتی ، مشكلات غیر ضروری برای مشاغل در شرایطی كه بتوانند قدم های ساده و فرایند محور برای پیشبرد حریم خصوصی بردارند ، امکان پذیر است .
( این مطلب بعلت کاربرد مثال ها و مطالبی که برای خواننده فارسی زبان ممکن است کاربرد نداشته باشد تلخیص شده است . )
