گروههای اجتماعی در بحرانه همیشه مورد توجه نهاد های غیر دولتی و بین المللی می باشند . این گزارش عینا از سازمان ملل متحد ارایه می شود.
در هنگام اجرای برنامه واکنش جهانی بشردوستانه COVID-19 در 23 مارس 2020 همانطور که توسط دبیر کل سازمان ملل متحد تأکید شده است که :
ما باید به افراد بسیار آسیب پذیر کمک کنیم – به میلیون ها انسان که کمترین توانایی محافظت از خودشان را دارند. این یک موضوع همبستگی اساسی بشر بوده و همچنین برای مبارزه با ویروس بسیار مهم است. این لحظه ای است که برای افراد آسیب پذیر قدم بگذاریم.
افراد مسن
افراد مسن به ویژه در معرض خطر ابتلا به عفونت COVID-19 ، به ویژه افراد با بیماری مزمن بهداشتی مانند فشار خون ، بیماری قلبی عروقی و دیابت حساس هستند.
افراد مسن نه تنها با خطرات بهداشتی بیشتری دست و پنجه نرم می کنند بلکه احتمالاً توانایی پشتیبانی کمتری ادر زمان قرنطینه و انزوا را نیز دارند. اگرچه برای کاهش شیوع بیماری این امری ضروری است ، اما اگر به درستی اجرا نشود ، چنین اقدامات می تواند منجر به افزایش انزوای اجتماعی افراد سالخورده در زمانی شود که بیشترین نیاز به حمایت داشته باشند.
در این زمینه ، همبستگی بین نسل ها ، مبارزه با تبعیض علیه افراد سالخورده و حمایت از حق سلامتی از جمله دسترسی به اطلاعات ، مراقبت و خدمات پزشکی مهم است.
افراد دارای معلولیت
حتی در بهترین زمانها ، افراد دارای معلولیت به دلیل عدم امکان ارتباط کامل و همچنین تبعیض ، در دسترسی به خدمات مراقبت های بهداشتی با چالش هایی روبرو هستند. خطرات عفونت COVID-19 برای افراد دارای معلولیت شامل موارد دیگری است که اقدامات خاص را طلب می کند: اختلال در خدمات و پشتیبانی ، شرایط بهداشتی موجود در برخی موارد که آنها را در معرض خطر ابتلا به بیماری جدی یا مرگ قرار می دهد ، محروم بودن از اطلاعات بهداشتی و تأمین بهداشت اصلی ، زندگی در دنیایی که دسترسی اغلب اوقات محدود است و موانع دسترسی به کالاها و خدمات برای آنان یک چالش است و آنها به طور نامتناسبی در محیط زندگی می کنند.
مراقبت از شخصی عمومی و سایر اقدامات پیشگیرانه در برابر شیوع COVID-19 می تواند چالش هایی را برای افراد معلول ایجاد کند. به عنوان مثال ، برخی از معلولان ممکن است در اجرای اقدامات لازم برای حفظ ویروس از جمله بهداشت شخصی و همچنین تمیز کردن مکرر سطوح و خانه ها با مشکل روبرو شوند. تمیز کردن خانه ها و شستن دست ها به دلیل آسیب های جسمی ، موانع محیطی یا سرویس های قطع شده ، اغلب می تواند چالش برانگیز باشد. ممکن است دیگران نتوانند مسافت اجتماعی را تمرین کنند یا نمی توانند خود را کاملاً مانند سایر افراد منزوی کنند ، زیرا آنها برای انجام کارهای مراقبت روزانه به کمک و پشتیبانی منظم از افراد دیگر نیاز دارند.برای اطمینان از اینکه افراد دارای معلولیت قادر به دسترسی به اطلاعات مربوط به COVID-19 هستند ، باید در قالبهای قابل دسترس تهیه شود.
جوانان
بسیاری از دولتها از جوانان خواسته اند تا تلاش های خود را برای حمایت از خود و جمعیت عمومی در پیش بگیرند. جوانان همچنین در موقعیتی قرار دارند که به افراد آسیب پذیر کمک کنند و به افزایش فعالیتهای آگاهی اجتماعی درمورد بهداشت عمومی در بین جوامع خود کمک کنند. بنابراین ، جوانان برای محدود کردن شیوع ویروس و تأثیر آن بر سلامت عمومی ، جامعه و اقتصاد عمومی بسیار مهم هستند.
از نظر اشتغال ، جوانان به طور نامتناسبی بیکار هستند و افرادی که شاغل هستند غالباً در اقتصاد غیررسمی ، با قراردادهای ناعادلانه یا در بخش های خدمات اقتصادی کار می کنند که احتمالاً تحت تأثیر COVID-19 قرار می گیرند.
پس از تعطیلی مدارس و دانشگاه ها در بسیاری از حوزه ها ، اکنون بیش از یک میلیارد جوان دیگر از نظر جسمی در مدرسه نیستند. اختلال در آموزش و یادگیری می تواند عواقب میان مدت و طولانی مدت بر کیفیت آموزش داشته باشد ، اگرچه باید تلاش های معلمان ، مدارس ، دولت های محلی و ملی برای مقابله با شرایط بی سابقه تا حد امکان انجام شود.
بسیاری از جوانان آسیب پذیر مانند مهاجران یا جوانان بی خانمان در شرایط نامناسبی قرار دارند. آنها کسانی هستند که اگر توجه خاصی به دولت ها صورت ندهد ، به راحتی نادیده گرفته می شوند ، زیرا آنها تمایل دارند در شرایطی قرار گیرند که حتی حداقل نیازهای آنها در زمینه بهداشت ، آموزش ، اشتغال و بهزیستی برآورده نشود.
مردم بومی
مردم بومی در این زمان به ویژه به دلیل میزان قابل توجهی بالاتر از بیماریهای واگیر و غیرواگیر ، عدم دسترسی به خدمات ضروری ، عدم وجود خدمات بهداشتی فرهنگی مناسب و در صورت وجود ، امکانات پزشکی محلی مجهز و تحت فشار ، آسیب پذیر هستند.
اولین نکته پیشگیری ، انتشار اطلاعات به زبانهای بومی است ، بنابراین اطمینان حاصل می شود که خدمات و امکانات متناسب با موقعیت خاص افراد بومی باشد و به همه آنها برسد.
تعداد زیادی از بومیان خارج از سیستم حمایت اجتماعی در آسیب پذیری نقش دارند ، به ویژه اگر به درآمد اقتصاد وسیع تری وابسته باشند – تولید ، گردشگری ، صنایع دستی و اشتغال در مناطق شهری. در این راستا ، دولتها باید اطمینان حاصل كنند كه اقدامات موقت حمایت مالی شامل مردمان بومی و سایر گروههای آسیب پذیر باشد.
مردمان بومی نیز به دنبال راه حل های خاص خود برای این بیماری همه گیر هستند. آنها اقدام به عمل و استفاده از دانش و روش های سنتی و همچنین اقدامات پیشگیرانه – به زبان های خود می کنند.
https://www.un.org/development/desa/dspd/everyone-included-covid-19
